Του Χρήστου Τσαντήλα
«ΚΑΛΑ, στην Ελλάδα δεν ζούμε; Όλα γίνονται»!... Υπάρχει κανείς που να μην έχει χρησιμοποιήσει σε κάποια στιγμή τον... κανόνα, ή που να πιστεύει το αντίθετο; Εδώ έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί, άνθρωποι που ούτε στο καλύτερο όνειρό τους δεν θα συνέβαινε, έγιναν υπουργοί και γραμματείς, ακαμάτες πολιτικοί, παρατρεχάμενοι, αψήφιστοι από τον λαό, που αποφάσιζαν (και εξακολουθούν να αποφασίζουν) για το πώς θα ζουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων. «Κηπουροί» και «θυρωροί» πήραν τέτοια αξιώματα, που αν δεν τους έπαιρναν χαμπάρι, ακόμα θα μας κυβερνούσαν...
ΚΑΙ επειδή όλα στην Ελλάδα, (ή μόνο στην Ελλάδα) γίνονται, θα πρέπει να αναζητηθεί η αιτία και οι ευθύνες στο γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό... Αν προσπεράσει κανείς την (βεβαία) ευθύνη των πολιτικών τους οποίους εμείς πάλι ψηφίζουμε, θα πρέπει να χρεώσει το υπόλοιπο της ευθύνης, και σε όλους εμάς τους ίδιους, τους ψηφοφόρους. Διότι, αξιολογούμε πρόσωπα και ομάδες προσώπων, με ανεξήγητη προχειρότητα, με αποτέλεσμα να έχουμε καταργήσει τη λογική που λέει «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση».
ΕΤΣΙ, στην Υγεία, αντί να βάζουμε υπουργό έναν άξιο (και με αμέτρητες εφημερίες) γιατρό, στην Εργασία έναν υπουργό εργαζόμενο που να έχει κολλήσει χιλιάδες ένσημα, στη Δικαιοσύνη έναν καλό δικηγόρο και στην Οικονομία τον καλύτερο οικονομολόγο, στις Περιφέρειες και στα Δημόσια Εργα, μηχανικούς και αρχιτέκτονες, τώρα, αλλά ιδιαίτερα στο πρόσφατο παρελθόν, κάναμε (και εξακολουθούμε να κάνουμε) το ακριβώς αντίθετο. Έτσι στην Υγεία βάζουμε βιβλιοπώλες και πολιτικούς μηχανικούς, στην Εργασία εφοριακούς, στο Εξωτερικών καθηγητές, στη Γεωργία λογιστές, στην Παιδεία οικονομολόγους και στην Αλιεία... μαθηματικούς!
ΣΤΟΥΣ πολιτικούς βεβαίως που «διορίζουν» φίλους και γνωστούς σε τέτοιες θέσεις, (χωρίς να έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο), μπορούμε να χρεώσουμε την κύρια ευθύνη. Ομως σε όλους εμάς τους ψηφοφόρους που στέλνουμε στη Βουλή καλλιτέχνες, ηθοποιούς, δημοσιογράφους, μανεκέν και μάνατζερ, κυνηγούς ταλέντων, τι θα πρέπει να χρεώσουμε; Έτσι με τη δική μας ψήφο στην «κατάλληλη θέση», στέλνουμε δεκάδες πρόσωπα, προβεβλημένα από την τηλεόραση και τα... μπουζουξίδικα, ικανούς ή και ανίκανους, να χαράξουν το μέλλον της χώρας από τα έδρανα της Βουλής, με έναν μισθό 8.000 ευρώ!
ΠΡΟΣΦΑΤΑ διάβαζα μια λίστα υποψηφίων να εκλεγούν, στη Βουλή ή στην Αυτοδιοίκηση, μερικά από τα οποία μπορώ να αναφέρω: Άντζελα Γκερέκου, πρώην υπουργός, στην περιφέρεια Ιονίων Νήσων, Λία Καφαντάρη ηθοποιός και πρώην βουλευτής στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, Ηλίας Ψινάκης εθνικός μάνατζερ στον Δήμο Μαραθώνα, Σοφία Βογιατζάκη ηθοποιός στον Δήμο Καλλιθέας, Τάσος Χαλκιάς υπ. δήμαρχος Χαϊδαρίου, Ελεονόρα Μελέτη (έκανε πίσω επειδή δεν την άφησε το κανάλι που δουλεύει), Κώστας Σόμμερ στον Δήμο Αλίμου, Γιάννης Αϊβαζής, ηθοποιός, στον Δήμο Ν. Φιλαδέλφειας, Βάνα Μπάρμπα στη Γλυφάδα, Κώστας Ίμβριος κι αυτός στη Γλυφάδα, Βάσια Τριφύλλη και Άννα Φόνσου στον Δήμο Αθηναίων με τον Κακλαμάνη, Γιώργος Καλαϊτζής μπασκετμπολίστας με τον Αρη Σπηλιωτόπουλο, Μιχ. Μανιάτης ηθοποιός στον Δήμο Πύργου, Σταύρος Νικολαΐδης στον Δήμο Τεμπών, Γιώργος Λιανός, στον Δήμο Σαρωνικού, Σοφία Αλιμπέρτη στον Δήμο Πάρου, Αρναούτογλου το σκέφτεται τον Βύρωνα, ο Στέλιος Διονυσίου, και ο Γ. Καμπανέλλης, αλλά και μοντέλο Ισαβέλλα Δάρρα, όπως και ο Γιάννης Λοβέρδος, ο δημοσιογράφος ντε, αλλά και δεκάδες άλλοι...
ΝΟΜΙΖΕΤΕ ότι έχω αμφιβολίες για την ικανότητα όλων των πιο πάνω (προβεβλημένων και αναγνωρίσιμων) προσώπων; Όχι... Αντίθετα πιστεύω ότι, ίσως στο κοινοβούλιο αποδώσουν καλύτερα από τους επαγγελματίες της πολιτικής... Θεατρίνοι; Γιατί όχι; Άλλωστε ένα θέατρο δεν έγινε η Βουλή; Έκαστος στο είδος του λοιπόν...
