Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Θα πρέπει κάποτε και στην πατρίδα μας, οι ετήσιες κρίσεις στις ΕΔ, να γίνονται πλέον με το βλέμμα, στραμμένο πάντοτε στο μέλλον και αυτό δυστυχώς, παρά τα όποια θετικά βήματα, που έχουν επιτευχθεί, τα τελευταία χρόνια, εντούτοις όμως, επ’ αυτού χρειάζεται, πολλή δουλειά ακόμα, όπως χάραξη μιας μακροπρόθεσμης και σταθερής πολιτικής, χρησιμοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού στις Ε.Δ., από της εισόδου των στελεχών σε αυτές (Στρατιωτικές Σχολές), μέχρι της εξόδους του, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες του Δυτικού κόσμου. Είναι δύσκολο αυτό να γίνει; Και γιατί αυτό, δεν γίνεται τότε, τόσο καιρό;
Βλέπουμε συνεπώς ότι σε αυτές τις κρίσεις σε διάστημα μόλις δυόμισι ετών να έχουμε την τέταρτη αλλαγή του Αρχηγού ΓΕΣ (Νοέμβριος 2011 – Ιούλιος 2012 – Μάρτιος 2013 – Μάρτιος 2014) και την έκτη αλλαγή του Διοικητικού της 1ης Στρατιάς, σε διάστημα τεσσεράμισι ετών (Αύγουστος 2009 – Μάρτιος 2014). Αυτό σημαίνει έλλειψη προγραμματισμού και φυσικής ροής των προαγωγών και της εξέλιξης των αξιωματικών.
Σε αυτές τις κρίσεις απεστρατεύθησαν στον Στρατό Ξηράς (ΣΞ) πέντε από τους δώδεκα – Αντιστρατήγους, ενώ στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) και στην Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ), όλοι οι Αντιναύαρχοι και οι Αντιπτέραρχοι (τέσσεροι σε κάθε όπλο) παρέμειναν στις θέσεις τους. Στις κρίσεις του 2013, στον ΣΞ, είχαν αποστρατευθεί το σύνολο σχεδόν των Αντιστρατήγων (10 στους 12). Αποστρατεύθηκαν επίσης δέκα οκτώ Υποστράτηγοι στον ΣΞ και από πέντε αντίστοιχοι στο ΠΝ και στην ΠΑ.
Βλέπουμε συνεπώς σε διάστημα μόλις δυόμισι ετών (Νοέμβριος 2011 – Μάρτιος 2012) να έχουν αποστρατευθεί τουλάχιστον 40 Αντιστράτηγοι και αντίστοιχοι και περισσότεροι από 80 Υποστράτηγοι και αντίστοιχοι. Αριθμός υπερβολικός, που δεν συνάδει και εδώ με τη φυσιολογική ροή των προαγωγών και την ομαλή εξέλιξη των αξιωματικών. Γιατί;
Όλοι οι αποστρατευθέντες ανώτατοι και λοιποί αξιωματικοί, είναι ηλικίας κάτω των 55 ετών και σε μια ηλικία μάλιστα, που επάνω τους, έχει συσσωρευθεί, μια μεγάλη εμπειρία και σοφία, θα έλεγα χρήσιμες και αναγκαίες για τις ΕΔ. Και όμως αυτό το επενδεδυμένο, πανάκριβο και αξιόλογο ανθρώπινο κεφάλαιο, το στέλνουμε να ξεκουραστεί, ενώ θα μπορούσε να μείνει ακόμα άνετα στις ΕΔ τουλάχιστον, για πέντε χρόνια. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει, οι ανώτεροι και οι ανώτατοι αξιωματικοί να μένουν περισσότερα χρόνια στους βαθμούς τους, καις τις θέσεις τους, ώστε απερίσπαστοι και μακριά από το σύνδρομο της προσωρινότητας και της αβεβαιότητας να αποδίδουν τα μέγιστα στα καθήκοντά τους. Είναι δύσκολο να το αντιληφθεί αυτό η ηγεσία των ΕΔ;
Οι Αρχηγοί των Επιτελείων και οι Διοικητές των μεγάλων επιχειρησιακών σχηματισμών και μαχίμων Μονάδων, να παραμένουν στις θέσεις τους, για τους παραπάνω λόγους για τρία τουλάχιστον χρόνια. Πρέπει κάποτε και στη χώρα μας, να αντιληφθούμε και να το συνειδητοποιήσουμε ότι, δεν είναι δυνατόν, από κάθε τάξη, που αποφοιτούν από τα ανώτατα στρατιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα (ΑΣΕΙ), να γίνονται όλοι Στρατηγοί και Αρχηγοί Επιτελείων. Θα γίνονται μόνο οι άξιοι και οι πανάξιοι, μέσα όμως από ένα καθ’ όλα δίκαιο και αξιοκρατικό σύστημα, που από μόνο του, δεν θα επιτρέπει εξωγενείς οιουδήποτε είδους παρεμβάσεις. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να θεσπισθούν αυστηρά κριτήρια, ώστε στους πέντε Συνταγματάρχες, Ταξίαρχος θα γίνεται μόνο ο ένας. Έτσι θα σταματήσει μια για πάντα και για πάντα, η σημερινή μηχανή παραγωγής Στρατηγών. Είμαστε η χώρα, με τους περισσότερους στρατηγούς στον κόσμο. Επομένως θα πρέπει να γίνει δραστική μείωση αυτών και να διαμορφωθεί, η κορυφή της επετηρίδας Α/ΓΕΕΘΑ (Στρατηγός – Υπαρχηγός – Αντιστράτηγος – Επιτελάρχης – Αντιστράτηγος – τρεις Αντιστράτηγοι ως Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων). Συνολικά 6 έναντι 20 (Στρατηγός – Αντιστράτηγοι), που υπηρετούν σήμερα. Ανάλογη δραστική μείωση θα πρέπει να γίνει και στους Υποστράτηγους και στους Ταξιάρχους και η όλη επετηρίδα των ΕΔ πρέπει να προσαρμοσθεί σε αυτή την πυραμίδα. Επομένως η διατήρηση του Α/ΓΕΕΘΑ για τρίτο χρόνο και των Αρχηγών των Επιτελείων και του διοικητού του Δ. Σώματος Στρατού και των Αρχηγών Στόλου και Τακτικής Αεροπορίας, για δεύτερο χρόνο κρίνονται μόνο ως θετικά και αναγκαία βήματα και ότι επιτέλους κάτι αλλάζει πάνω στις ετήσιες κρίσεις στις ΕΔ. Δεν είναι όμως αρκετό αυτό και θα πρέπει να θεσπισθεί όπως οι ανώτατοι κει, να έχουν μπροστά τους, περισσότερο χρόνο παραμονής στις ΕΔ. Για να φθάσουμε όμως, σε αυτή τη διαμόρφωσή της προτεινόμενης πυραμίδας, απαραίτητος προϋπόθεση είναι οι βαθιές τομές, που πρέπει επιτέλους να γίνουν, στον χώρο των ΕΔ της πατρίδας μας. Οι μέχρι σήμερα επιτευχθείσες αναδιαρθρώσεις αυτών, χαρακτηρίζονται διστακτικές και άτολμές. Με τα σημερινά δεδομένα και όπως διαμορφώνεται ο Βαλκανικός μας περίγυρος, χρειαζόμαστε ένα άλλο είδος ΕΔ, που δεν θα έχει καμία σχέση και συνάφεια με το σημερινό, που υπακούει σε άλλες εποχές και σε άλλα δεδομένα. Χρειαζόμαστε συνεπώς ΕΔ χωρίς ενδιάμεσους μεγάλους επιχειρησιακούς σχηματισμούς και διοικήσεις, αλλά με μικρότερο σχήμα και οροφή, με τρία επίπεδα διοίκησης Επιτελεία – μικρότεροι επιχειρησιακοί σχηματισμοί – Μονάδες, έναντι των επτά, που υπάρχουν σήμερα, όπως στον ΣΞ, που είναι και ο μεγάλος ασθενής και χρήζει ριζικής αναδιάρθρωσης και αναδιάταξης και από μηδενικής βάσης μάλιστα. Η νοοτροπία ότι η ύπαρξη στρατοπέδων και σχηματισμών δημιουργεί ανάπτυξη στην περιοχή, δεν αντέχει σε καμία λογική και είναι παιδαριώδης.
Δεν βλέπω συνεπώς, για ποιο λόγο, θα πρέπει να κρίνονται κάθε χρόνο, τον μήνα Μάρτιο όλοι οι ανώτατοι και λοιποί αξιωματικοί. Να κρίνονται μόνο όσοι πρόκειται να προαχθούν ή συμπληρώνουν το ανώτατο χρόνο παραμονής στο βαθμό, που φέρουν ή έχουν δυσμενείς προηγούμενες κρίσεις. Έτσι δεν θα διακόπτεται, η φυσική ροή του έργου των ΕΔ και της αποστολής τους, γιατί στη συνέχεια, ακολουθούν προαγωγές, τοποθετήσεις, αποσπάσεις και άλλα πολλά, που εμποδίζουν, την εύρυθμη λειτουργία τους. Να εξετασθεί όπως οι ετήσιες κρίσεις γίνονται τον μήνα Ιούλιο ή Αύγουστο, ώστε να μην διακόπτεται στα μέσα του χρόνου, η ομαλή λειτουργία των οικογενειών τους, όπως σχολεία – φροντιστήρια – προετοιμασία πανελληνίων κ.λ.π.
Επομένως προκύπτει αδήριτη ανάγκη, όπως με νομοθετική ρύθμιση επιμηκυνθεί η παραμονή των αξκών στις ΕΔ και ότι κανένας, πλην των ειδικών κατηγοριών, για παράδειγμα ιπτάμενοι, ή για λόγους υγείας, δεν θα μπορούν να αποστρατεύονται, εάν δεν συμπληρώνουν το 58 ή και το 60 ακόμα έτος της ηλικίας των. Συνεπώς τα πέντε πλασματικά χρόνια, που με τόση απλοχεριά δίδονται σήμερα ως συντάξιμα, στο στρατιωτικό προσωπικό των ΕΔ, θα πρέπει να καταργηθούν αμέσως, γιατί βλάπτουν, τις ΕΔ και ακόμα και τους ίδιους και ο «νοών νοείτω».
Αυτές οι επισημάνσεις μου, ενδεχομένως να μην είναι αρεστές και να ακούγονται κάπως παράξενα στα αυτιά των περισσοτέρων. Αυτή όμως είναι μια αλήθεια και πραγματικότητα, γιατί εφαρμόζονται σε όλες τις Χώρες του κόσμου εδώ και δεκαετίες. Μπορεί δηλαδή κάποιος να φύγει μετά από 35 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας, αλλά σύνταξη θα πάρει στα 58 και όχι στα 48 χρόνια της ζωής του.
* Ο Μιχαήλ Γκρίλλας είναι σμήναρχος ε.α.
