Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΤΙ ΕΙΝΑΙ «εθελοντισμός»; Σύμφωνα με το λεξικό των –ισμών «εθελοντισμός είναι η εκτέλεση έργου ή εργασίας με τη θέληση κάποιου και με μοναδικό κίνητρο ένα συναίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης και αλτρουισμού». Ο επίσημος εθελοντισμός αναλαμβάνεται προς όφελος της κοινότητας και του εθελοντή, με την ελεύθερη βούληση του ίδιου του εθελοντή και χωρίς καταναγκασμό και βέβαια χωρίς οικονομική αμοιβή...
ΩΡΑΙΑ... Αν λοιπόν, το λεξικό δεν κάνει λάθος, τότε η είδηση «ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΟΥΣ 2,5 ΕΚ. ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ» που δημοσιεύθηκε στις προχθεσινές εφημερίδες προσφέρεται μόνο για τις πρωταπριλιάτικες εκδόσεις του Τύπου... Γιατί, «εθελοντής» και «2,5 εκ. ευρώ στην τσέπη για το έργο του», είναι δύο έννοιες ασύμβατες... Εκτός κι αν ζεις στην Ελλάδα, όπου ο εθελοντισμός μπορεί να αποβεί μια πολύ επικερδής δραστηριότητα...
ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ για τη λειτουργία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων οφείλεται η νέα αποκάλυψη, σύμφωνα με την οποία γύρω από τη δραστηριότητα του «εθελοντικού Σώματος Ελλήνων Πυροσβεστών Αναδασωτών» είχε στηθεί ένα τρελό πάρτι εκατομμυρίων ευρώ... Με πρόσχημα τον εθελοντισμό, κάποιοι «ξύπνιοι» εξαπάτησαν δημάρχους και περιφερειάρχες υποσχόμενοι ότι θα στήσουν σταθμούς πυρόσβεσης με τον κατάλληλο εξοπλισμό... Άντ’ αυτού έστησαν «κομπίνα» που τους απέφερε 2,5 εκ. ευρώ και τώρα διώκονται σε βαθμό κακουργήματος...
ΕΙΝΑΙ δυστυχώς, μια άποψη κι αυτή για τον εθελοντισμό... Χορταίνει κανείς με «κοινωνική αλληλεγγύη» και «αλτρουισμό»; Δεν χορταίνει... Επιπλέον, η «ηθική ικανοποίηση» στη χώρα μας δεν είναι «σκληρό νόμισμα» ώστε να σε κάνει να νιώσεις πλούσιος... Προτιμούν συνεπώς, όλοι το ευρώ όπως έδειξε και η προχθεσινή μέτρηση του «ευρωβαρόμετρου»: σύμφωνα μ’ αυτή, οι Ελληνες έχουμε σε μικρότερη εκτίμηση την Ευρωπαϊκή Ένωση και σε πολύ μεγαλύτερη το ευρωπαϊκό νόμισμα!...
Η ΣΥΝΤΟΜΗ ιστορία των σχολικών τροχονόμων είναι χαρακτηριστικό δείγμα για τη σχέση του μέσου Ελληνα με τον εθελοντισμό... Ως γνωστόν, ο θεσμός του σχολικού τροχονόμου ξεκίνησε σε καθαρά εθελοντική βάση πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια, μετά από σειρά τροχαίων δυστυχημάτων που συνέβησαν έξω από σχολικά συγκροτήματα. Το γεγονός ενεργοποίησε τους γονείς των μαθητών και κάποιοι απ’ αυτούς προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς να φροντίζουν για την ασφαλή μετάβαση και αποχώρηση των μικρών μαθητών από τα δημοτικά κυρίως σχολεία της χώρας... Το 2007 όμως τα... «δίκαια αιτήματα» των σχολικών τροχονόμων που είχαν φροντίσει να... συνδικαλιστούν, βρήκαν ευήκοα ώτα και ο θεσμός επισημοποιήθηκε με ΦΕΚ (πλησίαζαν κι οι εκλογές άλλωστε κι η κυβέρνηση της Ν.Δ. χρειαζόταν ψήφους) και θεσπίστηκε επίδομα 176 ευρώ στον κατά τα άλλα... εθελοντή σχολικό τροχονόμο... Το επόμενο στάδιο, όπως ήταν φυσικό (στην Ελλάδα ζούμε), ήταν να ξεκινήσουν κινητοποιήσεις αφ’ ενός για την εξομοίωσή τους με τους συμβασιούχους συναδέλφους τους των Δήμων (μισθός 380 ευρώ, ασφάλεια και ένσημα) και τη μονιμοποίησή τους στο Δημόσιο!...
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ των 178 ευρώ μηνιαίως λοιπόν, εθελοντές των 380 ευρώ συν ΙΚΑ και εσχάτως εθελοντές των 2,3 εκατομμυρίων ευρώ!... Τουτέστιν: επάγγελμα ο εθελοντισμός από ανιδιοτελής προσφορά στα κοινά... Αλλά και ποιος από τους τομείς της λεγόμενης «προσφοράς στα κοινά» δεν έχει εξελιχθεί σε επάγγελμα; Σε πείσμα της ανιδιοτέλειας του Ντουρούτι (που αρνείτο να περιοριστεί μόνο στα συνδικαλιστικά του καθήκοντα, για να μην εξελιχθεί σε παράγοντα του συστήματος), επαγγελματικά δεν υπηρετούν τον συνδικαλισμό οι Ελληνες συνδικαλιστές; Επάγγελμα δεν είναι η ενασχόληση με την πολιτική; Οι μεταπηδήσεις από κόμμα σε κόμμα κι από αξιώματος σε αξίωμα, σταθμοί σε μια καλά αμειβόμενη επαγγελματική καριέρα δεν είναι;
ΘΑ ΠΕΙΤΕ υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις... Οι «ενεργοί πολίτες» π.χ. στη Λάρισα κι οι «Γιατροί χωρίς Σύνορα» (που είναι ΜΚΟ) εκπροσωπούν τον καλό, τον ανιδιοτελή εθελοντισμό... Και υπάρχουν πολλοί εκπρόσωποι του συνδικαλισμού, του εθελοντισμού και της πολιτικής που δεν αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση ατομικών συμφερόντων... Οι εξαιρέσεις όμως, συνήθως επιβεβαιώνουν τον κανόνα... Κι ο κανόνας σ’ αυτή τη χώρα είναι ότι το χρήμα έχει διαβρώσει κάθε έννοια προσφοράς στα κοινά... Κατά τον αρχαίο Αντιφάνη άλλωστε, είναι σαν τον κακό οφθαλμίατρο, ο όποιος αντί να θεραπεύει, τυφλώνει...
