Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΑΣ υποθέσουμε ότι είστε ένας από τα εκατομμύρια των Ελλήνων που έχουν σιχαθεί το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν τους καλύπτει ούτε ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το εκκρεμές της ΔΗΜΑΡ, ούτε οι ψεκασμένοι των ΑΝ.ΕΛ, ούτε οι τσαμπουκάδες της «Χρυσής Αυγής»...
ΤI επιλογές έχετε για τις προσεχείς ευρωεκλογές; Πρώτoν: να ψηφίσετε κάποιο από τα προαναφερθέντα κόμματα, με «κρύα καρδιά». Δεύτερον: να μην πάτε καθόλου στην κάλπη... Και, τρίτoν: να καταφύγετε σ’ ένα από τα πολλά μικρά κόμματα, για να συνδυάσετε «αποχή» (απ’ ό,τι βλάπτει) και ψήφο (σ’ ό,τι λιγότερο ενοχλεί)...
ΩΣΠΟΥ, ξαφνικά, ένα πρωί, μαθαίνετε ότι στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. μετέχει π.χ. ο Νίκος Δήμου... Και μαζί μ’ αυτόν ο Στέλιος Ράμφος, ο Χρήστος Γιανναράς, ο Απόστολος Δοξιάδης!... Δεν αλλάζετε γνώμη, λέγοντας ότι αξίζει τον κόπο να πάω να ψηφίσω έναν από αυτούς; Εγώ ναι! Θ’ άλλαζα γνώμη, όχι μόνο ως προς το αν πρέπει ν’ απέχω ή όχι από τις εκλογές, αλλά και ως προς την ποιότητα της «Νέας Δημοκρατίας»!... Και το ίδιο θα έκανα και ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ, τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», αν στο ψηφοδέλτιό τους φρόντιζαν ν’ αφήσουν κατά μέρος τα κομματικά στελέχη και ν’ αναζητήσουν στην κοινωνία, ανθρώπους που με το κύρος τους μπορούν ν ‘αναβαθμίσουν το πολιτικό μας προσωπικό...
ΟΝΕΙΡΑ θερινής νυκτός, θα πείτε... Σιγά, μην μοιράσει καρέκλες σε ανθρώπους που την κατακρίνει από το πρωί ως το βράδυ, η προσκολλημένη στη λογική του παρελθόντος, «αυτιστική» πολιτική μας ηγεσία!... Και, σιγά μην αποδεχθούν άνθρωποι του κύρους ενός Ράμφου κι ενός Γιανναρά να μπουν στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τον Μανόλη Κεφαλογιάννη και την Εύα Καϊλή!... Πράγματι, έβαλα ψηλά τον πήχη... Όμως ο Γιανναράς μπορεί να πει όχι, ο Δήμου και ο Ράμφος επίσης, αλλά υπάρχουν χιλιάδες προσωπικότητες σαν αυτούς που έχουν την απαιτούμενη αναγνωρισιμότητα και δεν κουβαλούν το «αρνητικό φορτίο» των πολιτικών που σιχάθηκε ο κόσμος. Ο πολιτικός τους λόγος και η ενεργός συμμετοχή τους με έπαθλο μια θέση στην Ευρωβουλή, θ’ αναβάθμιζε το ενδιαφέρον των πολιτών για τις ευρωεκλογές... Και θα εμπλούτιζε το πολιτικό προσωπικό, με ενδιαφέρουσες προσωπικότητες...
Η ΑΠΟΦΑΣΗ για τη διεξαγωγή των προσεχών ευρωεκλογών με σταυρό είναι λοιπόν, μια ευκαιρία... Μπορεί να την υπαγόρευσαν πολιτικές σκοπιμότητες (η ανάγκη π.χ. των δύο μεγάλων κομμάτων να βάλουν «δύσκολα» στον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να δει τους εκπροσώπους των τάσεων που συνυπάρχουν στο εσωτερικό του, ν’ ανταγωνίζονται σα να εκπροσωπούν διαφορετικά κόμματα) πλην όμως, δεν παύει να ’ναι ευκαιρία... Όχι μόνο, για τον πολίτη που βρίσκεται στο 30% της «αδιευκρίνιστης» ψήφου των δημοσκοπήσεων, αλλά και για τα ίδια τα κόμματα, την ίδια την πολιτική ζωή της χώρας... Η πρόκληση είναι να δώσουν τον λόγο σε άφθαρτες προσωπικότητες κύρους, για να περάσει σε δεύτερο πλάνο η κομματική τους διάλεκτος!... Αν δώσουν τη δυνατότητα στον πολίτη να επιλέξει μεταξύ των αρίστων κερδισμένοι θα είναι όλοι: και οι προσωπικότητες που, όσο δεν αλλάζει η κατάσταση αρνούνται να μετάσχουν στα κοινά, από αηδία για το πώς παίζεται το παιχνίδι... Και η πολιτική που μόνο να κερδίσει θα έχει απ’ αυτούς ... Και οι πολίτες που αντί να προσέλθουν στις κάλπες για να «τιμωρήσουν», θα προσέλθουν για να επιβραβεύσουν... Και τα κόμματα που θ’ ανοιχτούν στην κοινωνία βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την κομματική τους λογική...
ΑΥΤΟ χρειάζεται για να λειτουργήσει το νέο σύστημα με το οποίο θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές... Άνοιγμα των κομμάτων στην κοινωνία... Στην κοινωνία των αναγνωρίσιμων, που δεν έχουν σχέση με τις κομματικές νομενκλατούρες, αλλά με υψηλές επιδόσεις στο κοινωνικό γίγνεσθαι... Σε αυτόφωτες προσωπικότητες που δεν θα είναι ούτε πειθήνια όργανα των ηγεσιών, ούτε καρεκλοκένταυροι, έτοιμοι να θυσιάσουν την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία τους, για να διαιωνίσουν τη σχέση τους με την «δημόσια καρέκλα»... Παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων σήμερα δεν έχουμε πολλά... Αρκούν όμως τρία, ένα σε κάθε πολιτικό χώρο, για να μας θυμήσουν πόσο δύσκολο είναι να αφομοιωθεί από τον «χυλό» και να ξεπέσει, ο αυτόφωτος άνθρωπος: ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος, βουλευτής της Ν.Δ. και ο γιατρός Θάνος Ασκητής, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ πριν λίγα χρόνια, εγκατέλειψαν τις βουλευτικές τους έδρες, όταν τoυς ζητήθηκε να εγκαταλείψουν το επάγγελμα στο οποίο οφείλουν την κοινωνική τους αναγνώριση... Και ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πρόσφατα, βρέθηκε εκτός κόμματος, για να διατηρήσει την ελευθερία να εκφράζεται ως αυτόφωτος πολίτης και όχι ως κομματάνθρωπος... Για σκεφτείτε λοιπόν, να πολλαπλασιάζονταν οι άνθρωποι που βάζουν την προσωπική τους υπόσταση πάνω από το πολιτικό αξίωμα;
