(Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ από την ανάποδη...)
Η μαθήτρια, στα πρώτα θρανία, μπροστά από την έδρα, διαρκώς σκυμμένη. Κάτι διαβάζει ψηλά στα γόνατα. Ο καθηγητής την έχει ψυλλιαστεί. Και την παρατηρεί αυστηρά, για δεύτερη φορά: «Για πρόσεχε παιδί μου στο μάθημα...». Εκείνη τον έχει ...συνδέσει κανονικά (κατά τον σύγχρονο κώδικα επικοινωνίας των νέων) και συνεχίζει με προκλητική απάθεια, ούτε καν σάλεψε, να στέλνει μηνύματα SMS στον φιλαράκο της, πιθανότατα στη διπλανή τάξη... Τα μπιπ από το πάτημα των πλήκτρων δεν ακούγονται, το έχει βάλει στο αθόρυβο... «Έλα μωράκι, ο έτσι, ο ξενέρωτος, μου τη χώθηκε, αλλά τούριξα έναν χυλό». «Χ... ρε, χαμένος είναι, μην κωλώνεις ρολάρισε... το βράδυ στο γνωστό μέρος ε, στο τέταρτο...». (Σιγά το μάθημα, πιο σπουδαία είναι τα μηνύματα. Άστον αυτόν να χτυπιέται στην έδρα...).
(ΣΤΗΝ περιγραφή, από την καλή τώρα...)
Η ξανθιά κυρία με το μαλλί στην τρίχα, τα νύχια τα γαμψά και το πλούσιο μπούστο, τα καλλίγραμμα πόδια και το δερμάτινο σούπερ (για πενηντάρα) μίνι, έχει απλωθεί προκλητικά, σε μια καρέκλα στην αίθουσα αναμονής της πανεπιστημιακής κλινικής και βγάζει από την τσάντα το ακριβό κινητό που κτυπά αφήνοντας μια ερωτική μουσική. Πριν απαντήσει, ...»Iphone πέντε «, λέει στην (πιο συμμαζεμένη από θέμα εμφάνισης) φίλη της που στέκεται δίπλα, και ταυτόχρονα φέρνει το τηλέφωνο στ' αυτί. «Δεν το πιστεύω» - η πρώτη αντίδραση, με ιδιαίτερα αυστηρό και απότομο τόνο. «Τι έγινε;» τη ρωτά η φίλη της από δίπλα, ανήσυχη. «Ο βλάκας ο καθηγητής, πήρε ξανά το κινητό του παιδιού...» απαντά κοφτά και συνεχίζει τη συνομιλία. «Καλά, ηρέμησε τώρα κούκλα μου θα πάω στον διευθυντή του και θα τον κανονίσω εγώ τον άχρηστο. Τρίτη φορά δεν στο κάνει; έλα τώρα κούλαρε, μη μου πρήζεις άλλο το στομάχι, θα γεννήσω.. .ηρέμησε...».
ΟΛΟΙ στην αίθουσα αναμονής του νοσοκομείου, είχαν αντιληφθεί αυτό που περίπου συνέβαινε. Αλλά τα τελευταία λόγια της θυμωμένης μαμάς, τους εξόργισαν: «Ακούς εκεί δεν του δίνει το κινητό. Να έρθεις με τον κηδεμόνα σου αύριο να το παραλάβεις της είπε. Ο άχρηστος - συμπλήρωσε...».
ΕΝΑΣ εκ των παρισταμένων, που ζούσαν το... δράμα της μάνας και της κόρης, ήθελε να την ...αρπάξει. «Ποια από τις δύο να αρχίσεις τώρα στα ...γαλλικά; Τη μάνα ή την κόρη; Αλλά αυτός χαρακτηρίσθηκε ...αγροίκος! Τις προάλλες σε μια συζήτηση με γειτόνισσες, διατύπωνε σκληρή και αντιπαιδαγωγική άποψη, πρωτόγονη του είπαν, όταν ρωτήθηκε: «εσύ τι θα έκανες, αν ο δάσκαλος τραβούσε το αυτί του παιδιού σου επειδή μέσα στην τάξη μιλούσε στο κινητό;». «Θα του έλεγα του δασκάλου μπράβο!» απάντησε. «Κοίτα γονιός να σου πετύχει» του είπαν και άρχισε να θυμάται τον δάσκαλό του, πριν σαράντα χρόνια και τις ξεγυρισμένες σφαλιάρες που μοίραζε στην τάξη τότε που δεν υπήρχαν τα κινητά και παίζανε οι μαθητές με μπίλιες! Πήγαινες σπίτι κλαίγοντας γιατί σε έριξε σφαλιάρα ο δάσκαλος και ο πατέρας για να σε παρηγορήσει σούριχνε άλλες δύο! «Εμείς τι πάθαμε; φοβόμασταν και σεβόμασταν κύρια μου, γι’ αυτό και γίναμε άνθρωποι»...
Η ΕΥΕΙΔΗΣ κυρία, τίναξε πίσω τα μαλλιά της, ύστερα φύσηξε την φράντζα και πήγε στο διάδρομο έξω από τα χειρουργεία. Μέσα χειρουργείται ο σύζυγος. «Τι αργούν μωρέ οι μ...θα περιμένω πολύ ακόμα;». Η φίλη της δίπλα απλώς συμφωνούσε... Όμως ο άλλος απ' τον προθάλαμο δεν άντεξε: «Δεν πας κυρά μου στον διευθυντή του νοσοκομείου; Να καταγγείλεις και τους γιατρούς. Αργούν! Αι σιχτίρ, μη σου πω να πας κάπου αλλού...
