Του Χρήστου Τσαντήλα
ΦΕΡΤΕ μπροστά την εικόνα μιας ελληνικής ταινίας εποχής, με τους τουρίστες να αποβιβάζονται από το πλοίο στο ξερονήσι και να τους υποδέχονται στην προκυμαία με πλακάτ και διάφορες αυτοσχέδιες ταμπέλες ανά χείρας, ξενοδόχοι, ταβερνιάρηδες, αμαξάδες, ξεναγοί και αχθοφόροι... «Έρχεται πράμα» έλεγε τότε ο Βασίλης στον καφενέ και εννοούσε ότι το βαπόρι που πλησίαζε, θα ξεφούρνιζε τουριστική «φρεσκαδούρα». Αυτή η εικόνα μου έρχεται στο μυαλό κάθε που πλησιάζουν εκλογές στη χώρα και κάθε που διαβάζω τα πολιτικά «πλασαρίσματα» των κομμάτων και των πολιτικών προσώπων που στριμώχνονται να «τσιμπήσουν» την ψήφο των πολιτών...
ΣΤΗΝ αποβάθρα λοιπόν της πολιτικής σκηνής, αυτή τη φορά, υπερδιπλάσιοι θα... στριμωχθούν, διαλαλώντας τις καλές υπηρεσίες τους, έτοιμοι να «αλιεύσουν»... ψηφοφόρους. Δεκαετίες τώρα, γνωρίζαμε συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα και μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού πολιτικούς αρχηγούς. Πράσινοι, γαλάζιοι και κόκκινοι, παρελθόν τα κόμματα, χρώματα, αρώματα και ιδεολογίες όλα ανατράπηκαν. Μεταλλάχτηκαν μπροστά στη λαίλαπα της οικονομικής κρίσης. Όπως κατέρρευσε και ο «καταραμένος» (αλλά παραδοσιακός) δικομματισμός. Το ΠΑΣΟΚ μαζί του συρρικνώθηκε και τη θέση του πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά κάμποσα κομμάτια έγινε και η Νέα Δημοκρατία, ενώ ευδοκιμεί πλέον στην Ελλάδα η καλλιέργεια «φυτωρίου νέων κομμάτων».
ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΣΕ κυριολεκτικά ο κόσμος. Δεν ξέρει τι χρειάζονται όλα αυτά, και όλοι αυτοί, δεν ξέρει τι να ψηφίσει, τι ακριβώς πρεσβεύει ο καθένας που τάζει λαγούς με πετραχήλια. Αλλά ας θυμηθούμε πρώτα τους γνωστούς αλλά και την πολιτική τους διαδρομή. Δικά τους κόμματα στην Ελλάδα (του πρόσφατου παρελθόντος), είχαν φτιάξει, οι Σαμαράς, Αβραμόπουλος, Μπακογιάννη, Αρσένης, Στεφανόπουλος και Τσοβόλας. Σήμερα - αύριο όπου να ’ναι, ανακοινώνει νέο κόμμα ο Πολύδωρας, ο Χρήστος Ζώης έχει τη δική του «Νέα Μέρα», ο Ν. Νικολόπουλος το «Χριστιανοδημοκρατικό», ο ευρωβουλευτής Θεόδωρος Σκυλακάκης τη «Δράση», ο Θάνος Τζήμερος τη «Δημιουργία Ξανά», ο Γιώργος Χατζημαρκάκης τους «Έλληνες Ευρωπαίους Πολίτες», ο Στέφανος Τζουμάκας πάει να ιδρύσει το «Σοσιαλιστικό Κόμμα», ο Ανδρέας Λοβέρδος με τη «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα», η ομάδα των «58» ψάχνεται να βρει αρχηγό και να κάνει την «Προοδευτική Εθνική Παράταξη», οι Οικολόγοι τριχοτομούνται και το ψάχνουν, η Λούκα Κατσέλη με την «Κοινωνική Συμφωνία» και βέβαια και άλλοι που θα εμφανίσουν τις βλέψεις τους όπως οι Βουδούρης, Παπαστρατιάδης με την «Κοινωνία Πρώτα», κλπ. Και βέβαια τα βασικά κόμματα: ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΑΝΕΛ.
ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ παραγωγής πολιτικής στο (τραγικά φτωχό) πολιτικό μας πεδίο, μαζώξεις, συνασπισμοί και ανεμομαζώματα, στο πιάτο ενός περίεργου προεκλογικού γεύματος, που για τον απλό ψηφοφόρο, τον βραχυκυκλωμένο από τα προβλήματα και τα χρέη, τον πνιγμένο από λογαριασμούς και φόρους, τον κατατρεγμένο οφειλέτη, φαίνεται σαν τραπέζι μνημόσυνου. Είχε αυτά τα τελευταία έξι χρόνια προηγηθεί η κηδεία της εθνικής αξιοπρέπειας, και της εθνικής κυριαρχίας, όπως ακριβώς το έλεγε ένας πρωθυπουργός πρόσφατα, εκφωνώντας τον επικήδειο, τελευταίο και φαρμακερό λόγο, από το λιμάνι του Καστελόριζου...
