Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΕΙΝΑΙ μάλλον αστείο να πιστεύουν κάποιοι, ότι η συζήτηση για μια πιθανή μετεκλογική συνεργασία Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε εξ αιτίας της δημοσκόπησης που δημοσίευσε το «Έθνος» την περασμένη Κυριακή και του ευρήματός της ότι το 58% των Ελλήνων επιθυμούν μια κυβέρνηση συνεργασίας των δύο κομμάτων...
ΕΙΝΑΙ επίσης, μάλλον αστείο να πιστεύουν κάποιοι ότι αυτό που κατά την εν λόγω δημοσκόπηση επιθυμεί το 58% του εκλογικού σώματος, δεν θα συμβεί, επειδή το... ειρωνεύεται (όπως ο ίδιος ερμήνευσε στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή) ο Μανώλης Γλέζος και το αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας (ομιλία στην κοινοβουλευτική του ομάδα προχθές), ο Αντώνης Σαμαράς...
ΛΕΝΕ ότι, αυτό που φοβάται κάποιος ότι θα του συμβεί, συνήθως του συμβαίνει...Και στην προκειμένη περίπτωση, για να συμβεί δεν χρειάζεται να συνωμοτήσει το σύμπαν...Αρκεί να επιβεβαιωθούν, κατά το μάλλον ή ήττον, οι δημοσκοπήσεις...Όχι στο σκέλος της επιθυμίας για συναινετικές διαδικασίες, αλλά στο σκέλος της ανίχνευσης της πρόθεσης ψήφου...
ΤΙ μας λένε οι δημοσκοπήσεις εδώ και δύο χρόνια τώρα; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «τσιμπολογεί» ελάχιστους από τους πολλούς δυσαρεστημένους εξ αιτίας της κυβερνητικής πολιτικής... Κι ότι η «Νέα Δημοκρατία» και το ΠΑΣΟΚ αθροιστικά χάνουν συνεχώς δυνάμεις... Μας λένε ακόμη οι δημοσκοπήσεις, ότι, η «Νέα Δημοκρατία» αντέχει παρά την αντιδημοφιλή της πολιτική και υπολείπεται μιας- συνήθως- δύο μονάδων του ΣΥΡΙΖΑ... Επιπλέον, μας λένε ότι η «Χρυσή Αυγή» είναι σταθερά στην τρίτη θέση και ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και «Ανεξάρτητοι Έλληνες» κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας...
ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ όλων των δημοσκοπήσεων, αν διατηρηθούν στα ίδια πάνω – κάτω επίπεδα, παραπέμπουν σε πολιτικό αδιέξοδο: Σε γενικές γραμμές, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτεύσει, είτε η Ν.Δ., για να μην αναγκαστούν να συνεργαστούν μεταξύ τους, χρειάζονται ποσοστό πάνω από 31% και δύο κυβερνητικούς εταίρους για να ξεπεράσουν το όριο των 151 εδρών που δίνει πλειοψηφία στη Βουλή! Διαθέσιμοι εταίροι δεν υπάρχουν πολλοί, καθώς αφ’ ενός μεν, κανένας από τους δύο δεν θα έσπευδε να συνεργαστεί με τη «Χρυσή Αυγή», αφ’ ετέρου δε το ΚΚΕ αποκλείει συνεργασία είτε με τον έναν (που με τον ΣΥΡΙΖΑ ας πούμε, θα ήταν φυσιολογικό), είτε με τον άλλο... Απομένουν συνεπώς, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ κι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» που όμως καταγράφουν τόσο ισχνά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, που κάθε άλλο, παρά σίγουρο είναι ότι θα βρεθούν όλα στην επόμενη Βουλή... Υπό την προϋπόθεση ότι θα επιβιώσουν πολιτικά λοιπόν, πρέπει δύο απ’ αυτά (ΔΗΜΑΡ και «Ανεξάρτητοι Έλληνες» ή ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ ή ΠΑΣΟΚ και «Ανεξάρτητοι Έλληνες») να συνδράμουν για να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ... Το ίδιο θα πρέπει να συμβεί και για να κυβερνήσει η Ν.Δ. στην περίπτωση που πρωτεύσει αυτή με ποσοστό πάνω από 30%, αν και κάτι τέτοιο φαντάζει απίθανο...
ΟΥΤΩΣ εχόντων των πραγμάτων, η πιθανότητα να βρεθούν χωρίς διαθέσιμους εταίρους η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγάλη... Επιπλέον, μεγάλη είναι η πιθανότητα να μην πετύχουν ποσοστό αυτοδυναμίας είτε ο ΣΥΡΙΖΑ που όπως όλα δείχνουν θα είναι πρώτο κόμμα, είτε η Ν.Δ.... Τι θα συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση; Επαναληπτικές εκλογές για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση είναι η σίγουρη απάντηση... Διότι, με βάση τη σημερινή «ψυχροπολεμική» τού νέου δικομματισμού, συνεργασία Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ αποκλείεται σε πρώτη τουλάχιστον φάση...
...ΑΛΛΑ, στην πολιτική ποτέ μην λες ποτέ... Η εμπειρία του 1989, όταν οι αρχηγοί των κομμάτων που έστειλαν στο Ειδικό Δικαστήριο τον Ανδρέα Παπανδρέου συνεργάστηκαν μαζί του στην Οικουμενική υπό τον Ξεν. Ζολώτα, λίγους μήνες μετά, κι ενώ ήταν υπόδικος (!) κι η εμπειρία του 2012 που «έχρισε» τους άλλοτε «αιώνιους αντιπάλους» Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κυβερνητικούς εταίρους, είναι χρήσιμη για το μέλλον... Η δε σπουδή με την οποία ορισμένοι πολιτικοί άνδρες (Αβραμόπουλος, Κωνσταντόπουλος) επενδύουν στην «ουδετερότητα» ακόμη κι αυτή την περίοδο της έντονης πόλωσης, δεν στερείται σημασίας...Ακόμη πιο ενδιαφέρον δε, είναι το παρασκήνιο γύρω από το ρόλο προσωπικοτήτων εκτός πολιτικής (Μαρκεζίνης) που φιλοδοξούν να «γεφυρώσουν» καταστάσεις...
