Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ που γίνεται τούτες τις μέρες σε πανελλαδικό και περιφερειακό επίπεδο με τους μνηστήρες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να ... αλληλοσπαράζονται για μια θέση στην εξουσία, δείχνει σαφέστατα ότι πολιτικοί και κόμματα, τίποτα δεν διδάχθηκαν από την πρωτοφανή περιπέτεια που βιώνει η χώρα και οι πολίτες της, τα τελευταία έξι χρόνια, εξ αιτίας των χειρισμών των πολιτικών...
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ σύστημα δεν φαίνεται να κατάλαβε ότι πλέον μεταλλάχθηκε, ότι άλλαξαν οι εποχές, αναμοχλεύτηκαν ιδεολογίες και συμπεριφορές, αριστεροί ή αριστερίζοντες, έγιναν δεξιοί, πράσινοι, ακόμα και κόκκινοι έγιναν μπλε, η κρίση έφερε αποπροσανατολισμό στόχων και επιδιώξεων, ότι μπερδεύτηκαν κόμματα και κινήματα, μπερδεύτηκε γενικώς ο κόσμος, κατέστησαν αναξιόπιστα τα πρόσωπα, ακόμα και αν κάποια απ’ αυτά υπήρξαν σύμβολα πολιτικής αξίας, ήρθαν σε γενικές γραμμές «τα πάνω κάτω» στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό της χώρας...
ΑΛΛΑ ας δούμε κάποια πράγματα με απλή σκέψη. Πάμε για μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Χρειαζόμαστε και δήμαρχο και περιφερειάρχη. Και σαφώς θα ψηφίσουμε γι’ αυτό. Και θα το κάνουμε, όχι επειδή πιστεύουμε ότι αυτοί θα μας λύσουν τα προβλήματα, αλλά περισσότερο από υποχρέωση που μας γαλούχησε ο ταξικός καταμερισμός μας, ο οποίος μας ωθεί κάθε φορά στην κάλπη να ικανοποιούμαστε ότι περνάμε τα μηνύματα που θέλουμε. Όποιος πει ότι δεν επιθυμεί διακαώς να δώσει ένα αισθητό μήνυμα (πέστε το μάθημα) με την ψήφο του, σ’ αυτές τις εκλογές, τουλάχιστον δεν θα είναι ειλικρινής...
ΑΠΟ την άλλη έχουμε τους επίδοξους πολιτικούς. Οι οποίοι για τον δικό τους λόγο ο καθένας, σπρώχνονται (και βιάζονται) να εκτεθούν στην κρίση μας. Άνθρωποι προφανώς τολμηροί (για αυτό που επιχειρούν στον καιρό της απίστευτης κρίσης που διανύουμε), άνθρωποι της πόλης μας, της διπλανής πόρτας, που έχουν (ή που δεν έχουν) τα δικά τους προβλήματα και τους δικούς τους στόχους. Φιλόδοξοι όμως σε τέτοιο βαθμό που να εκτίθενται, κρύβοντας όσο βέβαια μπορούν την ιδεολογία τους, τα πραγματικά τους πιστεύω. Όλοι δηλώνουν «ανεξάρτητοι». Ή καλύτερα «το παίζουν»...
ΑΥΤΗ τη φορά, χωρίς ενδοιασμό, χωρίς φόβο, πιο τολμηροί, αφού κοινός παρονομαστής στις επαφές τους με τους ψηφοφόρους, θα είναι «ο θυμός του κόσμου για εκείνα τα κόμματα που μας οδήγησαν στην οικονομική εξαθλίωση». Δεν ζητούν πλέον στα φανερά οι υποψήφιοι, (παρότι αντιθέτως... γλείφονται) τη «στήριξη» των κομμάτων. Δείχνουν για την εκλογή τους να πιστεύουν ότι περισσότερο θα βοηθηθούν, από αυτό ακριβώς που φοβούνται. Την έκφραση της αγανάκτησης και της αντίδρασης των ψηφοφόρων, την ώρα της κάλπης...
ΤΑ πράγματα είναι πια πολύ απλά. Πορευόμαστε σε εκλογές, με υποψηφίους που διαθέτουν όπως δηλώνουν διάθεση προσφοράς στη λύση των προβλημάτων του τόπου τους, αλλά δεν διαθέτουν μια ... λεπτομέρεια. Λεφτά για έργα! Τουλάχιστον ας κάνουν καλή διαχείριση των ανταποδοτικών τελών που καταβάλλουν οι πολίτες...
