Από τον Βαγγέλη Παλούκα
Οι εκλογές του 2012 έδειξαν ότι βιώνουμε το τέλος της μεταπολίτευσης. Διανύουμε -κατά την προσωπική μου άποψη- την τελευταία φάση αυτής της περιόδου. Το τέλος της από ό,τι φαίνεται θα γίνει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, κόντρα σε όλους και σε όλα που κάνουν την ύστατη προσπάθεια να παραμείνουν με κάθε τρόπο στην εξουσία. Αναφέρομαι προφανώς στους «συνεταίρους» της σημερινής συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και φυσικά και στα συμφέροντα που επιθυμούν την παράταση αυτής της κατάστασης. Τα προβλήματα που έρχονται τη νέα χρονιά είναι πάρα πολλά και για δύσκολους λύτες. Δημοσιονομικά, ασφαλιστικά, εργασιακά, ανεργία, ύφεση, απολύσεις, χρηματοδοτικά, νέο Μνημόνιο, αβάστακτοι φόροι, δημόσιο χρέος, προβλήματα στην Υγεία, στην Παιδεία, στους μικρομεσαίους, στους συνταξιούχους, νέα μέτρα και ο κατάλογος των προβλημάτων τέλος δεν έχει. Φυσικά υπάρχει μπροστά ο διπλός ή ο τριπλός σκόπελος ανάλογα με τις εξελίξεις, των εκλογών του Μαΐου που δεν θα είναι ένας απλός πονοκέφαλος για τη Συγκυβέρνηση. Μοναδικός στόχος που της απέμεινε πλέον, είναι να υποστεί τη λιγότερο δυνατή ήττα.
Είδαμε αυτά τα χρόνια των Μνημονίων, τους δύο «θανάσιμους» αντιπάλους της πολιτικής σκηνής τα τελευταία 40 χρόνια, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να ενώνονται «εις σάρκα μία», μα «φυσικά για ιερό σκοπό» για να σώσουν τη χώρα. Οι της ΝΔ από το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» που τους έστειλαν κάποτε οι του ΠΑΣΟΚ, θα κατάλαβαν φαίνεται και οι δύο εντός και εκτός «χρονοντούλαπου» ότι οι διαφορές τους δεν είναι δα και τόσο μεγάλες που να μην μπορούν να συγκυβερνούν. Αλήθεια μπορεί να μας χωρίζει «μία ντουλάπα»; έτσι θα σκέφτηκαν... φαντάζομαι.
Η συντηρητική παράταξη της ΝΔ του Α.Σαμαρά βρίσκεται στην πιο ακραία δεξιά εκδοχή της μετά το ΄74, τόσο σε ρητορική αλλά και σε κυβερνητική πρακτική. Συμμαχεί όμως με το ΠΑΣΟΚ και τον Βενιζέλο και ο πρωθυπουργός γίνεται ο πιο φανατικός υποστηρικτής του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και όλα αυτά μην χαθεί η εξουσία από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Ευάγγ. Βενιζέλος αφού έκανε το ΠΑΣΟΚ συνιστώσα της ΝΔ, προσπαθεί να «νεκραναστήσει» έναν χώρο, ο οποίος ό,τι καλό ή κακό είχε να δώσει στην ελληνική κοινωνία και τη χώρα το έδωσε. Δεν τον πιστεύουν και αμφισβητείται από μεγάλη μερίδα του βουλευτών και στελεχών του κόμματός του βέβαια. Φυσικά προσπαθούν και κάποιοι να σωθούν πολιτικά και προσωπικά, κερδίζοντας όσο πολιτικό χρόνο μπορούν με την παράταση της συγκυβέρνησης. Η κίνηση των «58», η λεγόμενη «Κεντροαριστερά» δεν αντιπροσωπεύει κανέναν και τίποτα στην ελληνική κοινωνία πέρα από τον εαυτό τους. Κινείται δε στην παραπάνω λογική στο νέο σκηνικό που έρχεται να συνεχίσουμε να έχουμε ρόλο. Είναι όμως παλιά υλικά, φθαρμένα πολιτικά και κοινωνικά και όσα κόλπα και «φακιρικά» να κάνουν δεν ξεγελούν κανέναν. Η «Ελιά»... μπορεί να παράγει λάδι και ελιές, να είναι σημαντική καλλιέργεια για τη χώρα μας, αλλά δεν μπορεί να σώσει κανένα φθαρμένο πολιτικό προσωπικό. Έχουν την πολιτική «κουτοπονηριά», το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, να χρησιμοποιήσουν ως και τον Μίκη Θεοδωράκη στα σχέδιά τους (Πρόεδρο Δημοκρατίας) για παραμονή στην εξουσία φέρνοντας δήθεν σε δύσκολη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να θεωρείται αδύναμος κρίκος της κυβερνητικής αλυσίδας το ΠΑΣΟΚ αλλά και η ΝΔ δεν είναι σε καλύτερη μοίρα. Το «ατύχημα» μπορεί να τους προκύψει ανά πάσα στιγμή ή και να το επιδιώξουν οι ίδιοι για τους δικούς τους λόγους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ δυστυχώς αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και της ιστορικής ανάγκης του λαού και της χώρας. Αναδεικνύει σε κυρίαρχο πολιτικό αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ, με επιχειρήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν με ιδεολογικά ή πολιτικά κριτήρια. Η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ, ενός κόμματος με μεγάλη ιστορία, θα κριθεί προφανώς από την ίδια τη ζωή αλλά και από την ιστορία. Κρίνεται όμως καθημερινά από τον λαό και τους πολίτες με ορατά τα αποτελέσματα αυτής της αδιέξοδης πολιτικής, αυτό το τελευταίο τουλάχιστον θα έπρεπε να προβληματίσει την ηγεσία του.
Η ΔΗΜΑΡ ψάχνει και ψάχνεται σε δύσβατα μονοπάτια με ορατό όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες και με δεδομένες τις τρεις γραμμές που υπάρχουν στο εσωτερικό της να έχουμε εξελίξεις και στη ΔΗΜΑΡ.
Ανησυχία και προβληματισμό προκαλεί η σταθερότητα, η άνοδος της Χ.Α. και του νεοφασισμού γενικότερα.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες παρά τα προβλήματά τους φαίνεται να αντέχουν αν και είναι νωρίς ακόμα για οτιδήποτε δεδομένου της μη ιδεολογικοπολιτικής συνοχής τους.
Φυσικά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ντόπια και ξένα, την Ε.Ε., την Τρόικα, τα χρεωμένα ΜΜΕ κ.ά., τα οποία θέλουν την παράταση αυτής της κατάστασης και θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για αυτό με κάθε τρόπο και μέσο.
Πού αλήθεια επενδύουν όλοι αυτοί που επιθυμούν την παράταση της συγκυβέρνησης, για να πετύχουν τον στόχο και τον σκοπό τους;
Κυρίως επενδύουν στον φόβο και την ανασφάλεια του μέσου Έλληνα και δη των μεγάλων ηλικιών.
Ο πολιτικός τους χρόνος όμως είναι λίγος.Τα επιχειρήματά τους είναι έωλα και τα «μαξιλάρια» τους λιγοστά, αλλά και οι βοήθειες απέξω δεν μπορούν να σώσουν πλέον κανέναν. Οι εκλογές μπορούν να τους προκύψουν ανά πάσα στιγμή. Βέβαια οι εξελίξεις και τα γεγονότα δεν θα προκύψουν σαν ώριμο φρούτο αν και αυτό ακόμη δεν είναι απίθανο με βάση την αδιέξοδη κατάσταση της χώρας και τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας, πιθανόν να έχουμε πλήρη κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού που ξέραμε μέχρι χθες.
Η αντίστροφη μέτρηση λοιπόν για τη συγκυβέρνηση και τα κόμματά της άρχισε... κι εδώ πλέον έρχονται οι μεγάλες ευθύνες του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το ηθικό και το πολιτικό πλεονέκτημα.
Οφείλουν όμως η κεντρική ηγεσία, τα στελέχη του, μεσαία και μεγάλα, ακόμη και τα απλά μέλη να αντιληφθούν το μέγεθος της ευθύνης τους που έχουν απέναντι στον λαό και στη χώρα. Επίσης ένα λαϊκό κίνημα οργανωμένο, μαζικό, ενωτικό, που θα φέρει τον αέρα ρεύματος νίκης, ανατροπής και το οποίο αύριο θα υποστηρίξει μαζικά και δυναμικά τις αναγκαίες ρήξεις και ανατροπές που χρειάζονται και τις έχει ανάγκη η χώρα και η κοινωνία, ένα τέτοιο κίνημα αλλαγών και ανατροπών είναι αναγκαιότητα.
Απαιτείται όμως τώρα, να παρουσιαστεί άμεσα ένα επικαιροποιημένο συνοπτικό, σαφές εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης άμεσα υλοποιήσιμο από τον ΣΥΡΙΖΑ για: ανασυγκρότηση της χώρας, έξοδο από το Μνημόνιο, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, κάθαρση (λείπουν πολλοί παραλήπτες, από τις μίζες τουλάχιστον των 2 δισ. ευρώ που δόθηκαν από προμήθειες σε πολιτικά και μη πρόσωπα), φορολογική δικαιοσύνη, ανασυγκρότηση της Δημόσιας διοίκησης, κατάργηση πελατειακών, κομματικών λογικών, προνομίων, χτύπημα της διαφθοράς και της διαπλοκής μικρών και μεγάλων συμφερόντων κ.ά.
Ταυτόχρονα σημαντικό ρόλο για το τελικό αποτέλεσμα θα παίξουν οι κεντρικές επιλογές, η τακτική, η στρατηγική, οι συμμαχίες, η δημόσια εικόνα του κόμματος, η πολιτική ωριμότητα και φυσικά τα πρόσωπα που θα κληθούν να αναλάβουν να υπηρετήσουν και να υλοποιήσουν την πρόταση της νέας διακυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα.
Έλαχε στην Αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι επικεφαλής αυτής της μεγάλης και δύσκολης προσπάθειας να βγάλει τη χώρα και τους πολίτες από την κρίση. Σύντομα θα κληθεί από τον ελληνικό λαό να το κάνει. Τα προβλήματα πάρα πολλά και δύσκολα.
Απαγορεύεται όμως να αποτύχει.
Ο Βαγγέλης Παλούκας είναι εκπαιδευτικός-γεωπόνος/αιρετός ΑΠΥΣΔΕ Θεσσαλίας/εκπρόσωπος των ΣΥΝΕΚ
