Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΑ καράβια κάποτε παροπλίζονται και δένουν στα αγκυροβόλια. «Τα πλοία, πεθαίνουν - που λέει και το λαϊκό άσμα - στα… μουράγια»! Κάποια απ΄ αυτά όμως, όταν αντέχει ακόμα το σκαρί τους …ξεσκουριάζονται και ρίχνονται ξανά στις θάλασσες, χρησιμοποιούνται συνήθως σε βοηθητικές δουλειές. Κάπως έτσι μου φαίνεται συμβαίνει και με τους παροπλισμένους πολιτικούς. Και δη τους προβεβλημένους πολιτικούς, ας πούμε τους πρωθυπουργούς! Ακόμα ακόμα και τους επονομαζόμενους «βαρόνους» - και έχουμε τέτοιους πολλούς …
ΠΡΕΠΕΙ όμως κάποτε τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους. Θέλω να μάθω δηλαδή, το δικαιούμαι άλλωστε και ως φορολογούμενος πολίτης, (από τους φόρους μας δεν συντηρείται η πλειοψηφία του προσωπικού του δημοσίου;), πόσο μας κοστίζουν στο ταμείο οι …παροπλισμένοι πρωθυπουργοί! Αλλά και οι παροπλισμένοι πρόεδροι! Οι «αγκυροβολημένοι» επίτιμοι! Και μια στρατιά άλλοι προβεβλημένοι, που «πάλεψαν με νύχια και με δόντια», όπως μας έλεγαν, «για τα συμφέροντα της πατρίδας και το καλό του λαού» (ακόμα λίγο αν προσπαθούσαν, θα μας …αποτελείωναν δηλαδή).
ΘΕΛΩ επίσης να μάθω με τι ακριβώς ασχολήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, που παροπλισμένοι πληρώνονται από τη Βουλή, την οποία και σπανίως επισκέπτονται, οι αξιότιμοι κύριοι, Κ. Σημίτης, Κ. Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς, να μας πουν δηλαδή, αν μέσα στη γενική απελπισία, ένεκα της οικονομικής κρίσης, που μαστίζει τις ελληνικές οικογένειες, συνέβαλαν και με ποιον τρόπο το έπραξαν, στον αγώνα των κληρονόμων τους στο αξίωμα, για έξοδο από την κρίση; Αν έβαλαν πλάτη δηλαδή και τι ακριβώς έκαναν, αξιοποιώντας τις δικές τους γνωριμίες και εμπειρίες ώστε να βοηθηθεί η χώρα στις κρίσιμες συνομιλίες με τους Ευρωπαίους εταίρους;
ΤΩΡΑ, τι σε έπιασε θα πει κανείς και ασχολείσαι μ΄αυτά… Πώς σου ‘ρθαν ξαφνικά τέτοιες κακές σκέψεις στο μυαλό; Αλήθεια είναι ότι, οι περισσότεροι Ελληνες που υποφέρουμε από τα δεινά τούτης της κρίσης, σχεδόν ξεχάσαμε τους πρώην κυβερνήτες. Αυτούς που επιλέγαμε στην κάλπη να φροντίσουν για την ανάπτυξη της χώρας. Ιδιαίτερα εκείνους που εγκατέλειψαν και παρέδωσαν φοβισμένοι την εξουσία. Αλλά να… Τους θυμήθηκα γιατί δίνουν …δικαιώματα! Εκεί που πας να τους ξεχάσεις, ξάφνου εμφανίζονται στο γυαλί. Σε κομματικές συγκεντρώσεις. Να χειροκροτούν, στις πρώτες θέσεις, «βαριά πεπόνια», να σταυροφιλούνται με κείνους που πριν λίγο καιρό έβριζαν! Να λένε καλά λόγια για άλλους που τους πριόνιζαν την καρέκλα και να νομίζουν ότι με την παρουσία τους, κάνουν καλό στην ενότητα της παράταξής τους, ενώ στην πραγματικότητα αφαιρούν ψήφους αφού συσπειρώνουν τους αντιπάλους.
ΤΕΤΟΙΟΥΣ είδαμε μερικούς στα αμφιθέατρα και στις πλατείες. Να συστρατεύονται με αρχηγούς που όταν οι ίδιοι κυβερνούσαν ούτε για γραμματείς στο γραφείο τους δεν θα τους εμπιστεύονταν! Και να χειροκροτούν εκείνους που πήγαιναν τους έκαναν… βουντού, για να έχουν κακή πολιτική τύχη! Το διαπίστευμα; Ββββούρ για την εξουσία! Τώρα που ο αντίπαλος είναι ζαλισμένος! Και μετά τις εκλογές, ανάλογα με το αποτέλεσμα: Σε περίπτωση νίκης, «για άλλη μια φορά αυτοί έσωσαν την παράταξη». Ήττας; Ξανά στην (πλουσιοπάροχη) αφάνεια. Αμίλητοι, αινιγματικοί και βολεμένοι! Αρχηγοί με τα όλα τους. Να μην τους λείπει τίποτα…
