Από τον Κώστα Γιαννούλα
Η αιφνιδιαστική μετάλλαξη Τσίπρα μετά το δημοψήφισμα και το θρίαμβο του ‘ΟΧΙ’ είναι εν πολλοίς δυσερμήνευτη και παρά τις εξηγήσεις, που δόθηκαν εκ μέρους του, θα απασχολήσει, πιστεύω, εν ευθέτω χρόνω και επί μακρόν, όσους διαμορφώνουν και ερμηνεύουν το πολιτικό γίγνεσθαι, οι δε συνέπειές της από τούδε και στο εξής θα σημαδεύουν για αρκετά χρόνια την πολιτική ζωή και το μέλλον της χώρας μας.
Με τη μεταστροφή αυτή, πάντως, ο κ. Τσίπρας ακύρωσε, σίγουρα, την επαναστατική του ορμή και τον αντιμνημονιακό εαυτό του, είπε ψέματα και κορόιδεψε το λαό με τις προεκλογικές υποσχέσεις του, αποδυνάμωσε το αντιμνημονιακό μέτωπο, δικαίωσε και έδωσε συγχωροχάρτι στους μνημονιακούς αντιπάλους του αναγάγοντας την πολιτική τους υπέρ της Ε.Ε και του ευρώ σε μονόδρομο και κατέστησε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τον εαυτό του συστημικό υπηρέτη των συμφερόντων της Ευρώπης και της Αμερικής και, κατά συνέπεια, αναλώσιμο, αφού ροκάνισε με τις αλλεπάλληλες παλινωδίες του το αριστερό πολιτικό του κεφάλαιο σε ελάχιστο χρόνο.
Απέδειξε, ακόμη, ότι εκείνο, που κατά βάση τον ενδιαφέρει και αποτελεί αυτοσκοπό του, ήταν και παραμένει η κατάληψη και η διατήρηση της εξουσίας μ’ οποιοδήποτε τίμημα. Χάριν αυτής έδειξε ότι είναι ικανός να συμμαχήσει όχι μόνο με τον κ. Καμμένο και σε κρίσιμες ψηφοφορίες με τη Χρυσή Αυγή, αλλά ακόμη και με το διάβολο, της κ. Μέρκελ, του κ. Σόιμπλε και της κ. Λαγκάρντ μη εξαιρουμένων, μετά των οποίων βρίσκεται, πλέον, σε ανοιχτή γραμμή, ενώ μέχρι πρότινος καθύβριζε και απειλούσε.
Για να ψηφιστεί το δικό του επαχθέστατο μνημόνιο, χρειάστηκε, προηγουμένως, κάνοντας το κέφι της αριστερής πλατφόρμας και του κ. Βαρουφάκη, να μπει μπροστά και να προχωρήσει σ’ ένα άσκοπο και επιζήμιο για τη χώρα δημοψήφισμα, που είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο των τραπεζών και την ταλαιπωρία του κόσμου. Μπροστά στις δυσκολίες όμως, τις οποίες γνώριζε εκ των προτέρων, εντελώς αιφνιδιαστικά και ανεξήγητα τους γύρισε, κατόπιν, την πλάτη και θεώρησε αντιπάλους του τους μέχρι χθες συνοδοιπόρους του, που, αν μη τι άλλο, συνεχίζουν να είναι συνεπείς μ’ όσα έλεγαν, πριν κερδίσουν την εξουσία.
Πέραν αυτών, εκμεταλλευόμενος την αγωνία των μνημονιακών αντιπάλων του εξ αιτίας του κινδύνου ενός GREXIT, συμμάχησε μαζί τους στο κοινοβούλιο κι ας τους καθύβριζε μέχρι πρότινος ως γερμανοτσολιάδες, Μερκελιστές και εθνικούς μειοδότες, γλύτωσε την πρωθυπουργική καρέκλα του, αντί να παραιτηθεί, και εξασφάλισε μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών στην ψήφιση της μνημονιακής συμφωνίας και των προαπαιτούμενων. Κι όχι μόνο αυτό• μόλις έγινε η δουλειά του, άρχισε και πάλι τις επιθέσεις εναντίον τους. Αν αυτό δεν είναι πολιτικός τυχοδιωκτισμός, τότε τι μπορεί να είναι;
Ο κ. Τσίπρας, λοιπόν, χάριν της εξουσίας γλύφει εκεί, που έφτυνε, ενημερώνει online για κάθε του βήμα Αμερικανούς και Ευρωπαίους και παρότι γνωρίζει προκαταβολικά ότι υπό τις παρούσες συνθήκες είναι δύσκολο έως απίθανο να προκύψει μονοκομματική κυβέρνηση, αντί να ανασκουμπωθεί και να αποφασίσει, επιτέλους, να κυβερνήσει, στηριγμένος σε δυνάμεις, που προσφέρονται να το πράξουν, αγνοεί τους κινδύνους, ρισκάρει και πάλι και οδηγεί τη χώρα σε νέες εκλογές, προκειμένου ν’ απαλλαγεί απ’ την ενοχλητική συνέρευση μετά του κ. Λαφαζάνη και της παρέας του, τον οποίο, μαζί με την κ. Κωνσταντοπούλου και τον κ. Βαρουφάκη θεωρεί, πλέον βαρίδια και εμπόδια στο δρόμο, που χάραξε. Κι όλα αυτά, γιατί δεν είχε το πολιτικό θάρρος να τους διαγράψει λερώνοντας το αριστερό προφίλ του και για να έχει, έτσι, και το σκύλο χορτάτο και την πίτα αφάγωτη.
Κάτω, όμως, απ’ αυτές τις συνθήκες, είναι δυνατόν, να εμπιστευθεί ξανά ο λαός έναν τέτοιον πολιτικό, που σε σύντομο χρονικό διάστημα, παρά το νεαρό της ηλικίας του, απέδειξε ότι δεν έχει μπέσα, έχει τη φιλία στο γόνατο, έχει κάνει τη συνέπεια κουρελόχαρτο, ανακαλύπτει συνωμοσίες εναντίον του χωρίς το θάρρος ν’ αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του αλλά τις φορτώνει, πάντα, στις πλάτες άλλων, οδήγησε με την αναβλητικότητά του και τη δημιουργική ασάφεια τη χώρα σε πισωγύρισμα και σ’ ένα τρίτο μνημόνιο, τα βάρη του οποίου θα κληθεί ο λαός να πληρώσει μετεκλογικά, χωρίς να είναι βέβαιος ότι οι θυσίες του θα πιάσουν τόπο, αφού ο κ. Τσίπρας είναι απρόβλεπτος;
