Του Κων/νου Τσιρονίκου
Είναι γεγονός ότι το ψέμα αρέσει πολύ στον κόσμο, γιατί τον γοητεύει, τον παραμυθιάζει, του φτιάχνει τη διάθεση... Αποτέλεσμα της ευφορίας αυτής είναι η αδρανοποίηση της κριτικής σκέψης, η οποία οδηγεί στην επιβράβευση του ψέματος. Όπως, μέχρι σήμερα, συμβαίνει με την εκλογική επιδοκιμασία της προεκλογικής απάτης.
Και η αλήθεια τι γίνεται; Δυστυχώς, οι ψευδολόγοι πολιτικοί μας μεθοδικά την αποκρύπτουν και την θάβουν καθ΄ όλην τη διάρκεια της προεκλογικής και εκλογικής διαδικασίας. Για να μην υπάρξει καμία διατάραξη στο επιθυμητό γι΄ αυτούς εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτό, ακριβώς το πάθος και η ηδονή της εξουσίας τους καθιστά αδιάφορους στη μελέτη ανάλογων γεγονότων του παρελθόντος. Τους αποστασιοποιεί από την πολιτική μας ιστορία απ΄ την οποία είναι δυνατόν να διαπιστώσουν ότι η αλήθεια δεν χάνεται... Αντέχει στο χρόνο και στην προσβολή της από τους ανήθικους και συκοφάντες. Αυτούς οι οποίοι, ενώ εξελέγησαν για να κυβερνήσουν χρηστά, επιδίδοντο ασυστόλως σε βρόμικα και άτιμα έργα ατομικού πλουτισμού. Σύμμαχός τους το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο είχαν προσαρμόσει στα μέτρα τους: "διαγραφές αδικημάτων, μετά παρέλευση τετραετίας, πολιτική αλληλεγγύη, χρονοβόρες διαδικασίες απονομής δικαιοσύνης, απαλλαγές...
Με τέτοια βρόμικα μέσα αντιδρούσε το πολιτικό σύστημα, κάθε φορά που βρισκόταν σε δυσχερή θέση. Ετσι σκέπαζε πάντοτε την αλήθεια και δεν την άφηνε, κι ούτε την αφήνει ακόμα και τώρα, να βγει στην επιφάνεια, για να συντρίψει την κυριαρχία του ψέματος. Όμως αυτή επιμένει, και σιγά - σιγά αρχίζει να φαίνεται. Την βγάζουν στο φως της ημέρας τα δυσάρεστα γεγονότα που βιώνει ο ελληνικός λαός. Παρά ταύτα, όμως η εξουσία δεν την αφήνει να βγει ολότελα. Για να φωτίσει και να διαλύσει το σκοτάδι του ψέματος. Που, κάθε φορά, μας κυβερνά. Που πάντοτε μας τάζει ένα σωρό υποσχέσεις, που όμως ποτέ δεν υλοποιούνται. Γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Οι δυνατότητες να τις μετατρέψουν σε μετεκλογική αλήθεια. Κι ύστερα έρχονται οι παραπομπές, οι αναβολές... και γίνονται πάλι προεκλογικό ψέμα στις επόμενες εκλογές...
Κι όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί δεν λέμε την αλήθεια στο λαό. Με τέτοια δύναμη και ειλικρίνεια, ώστε ο λαός να τη συνειδητοποιήσει και να συμμετάσχει ενεργά στην ολική ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος. Του δομημένου στο ψέμα. Και στο χτίσιμο ενός νέου, σύγχρονου του οποίου ο θεμέλιος λίθος και τα δομικά του υλικά θα αποτελούνται από την αλήθεια και μόνον την αλήθεια.
Για να γίνει όμως αυτή η δομική και λειτουργική επανάσταση χρειάζεται ένας γενναίος και φιλαλήθης πολιτικός. Ενας μεγάλος ηγέτης. Ενας πραγματικός επαναστάτης και όχι ψευδολόγος και προεκλογικά αρεστός στο λαό. Γιατί, από δημαγωγούς και λαϊκιστές έχουμε χορτάσει. Εμείς, θέλουμε τη γενναία κι ανυποχώρητη πολιτική ψυχή που θα βγει στο λαό και θα πει τη μία και μοναδική αλήθεια: Ότι για να ζήσουμε ελεύθεροι ως χώρα και λαός πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ΄ αυτά που βγάζουμε. Το παραπέρα δημιουργεί το δανεισμό, την οικονομική εξάρτηση και υποδούλωση. Και το σημαντικότερο την απώλεια κοινωνικών δικαιωμάτων και μέρους της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Της ποτισμένης με το αίμα των προγόνων μας στα πεδία των μαχών.
Για να βγάζουμε όμως χρήματα πρέπει να υπάρχουν δουλειές. Πρέπει να έχουμε ανάπτυξη. Κι αυτή για να έρθει χρειάζεται γενναιότητα, μαγκιά και εξυπνάδα. Οι οποίες θα προκαλέσουν τις αναγκαίες και επώδυνες μεταρρυθμίσεις. Που θα προσελκύσουν ντόπιους και ξένους επενδυτές. Οι οποίοι θα δώσουν δουλειά στον κόσμο. Κι έτσι το κράτος θα μπορεί να εισπράττει χρήματα. Ένα μέρος των οποίων θα επενδύσει στα κοινωνικά αγαθά: Της υγείας, της παιδείας, της ασφάλειας... Για να νιώθει έτσι ο λαός τη στοργή και τη φροντίδα του κράτους.
Αυτόν τον φιλαλήθη πολιτικό ηγέτη επιζητούμε. Αυτόν που θα πει την πραγματική και οδυνηρή αλήθεια. Αυτή που λέει ότι η πρόοδος και η ευημερία περνά μέσα από τον κόπο και την οικονομία. Ο άλλος δρόμος του δανεισμού και της εξάρτησης είναι ο γνωστός δρόμος της κακίας και της καταστροφής. Είναι, δυστυχώς, ο δρόμος που πορευόμαστε και σήμερα. Εκλιπαρούντες στην αλλοδαπή για λίγη βοήθεια. Η οποία θα έρθει μόνον, αν ματώσουμε...
Το μάτωμα αυτό, το οποίο αποτελεί διαρκές μαρτύριο για το λαό μας, θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν αλλάζαμε την αμαρτωλή λειτουργική δομή του κράτους. Αν η ιδέα της καρέκλας και της άκοπης ευημερίας μεταβαλλόταν στη μοναδική, σταθερή και συνειδητοποιημένη αντίληψη της εργασίας, του κόπου και της οικονομίας.
Αυτό όμως απαιτεί γενναίους Ελληνες πολιτικούς που όχι μόνον θα πουν την αλήθεια στο λαό, αλλά και θα την εφαρμόσουν... Και ας μην επανεκλεγούν... Καθιστάμενοι έτσι μάρτυρες, στα πεδία των μαχών, για την επικράτηση της αλήθειας. Της μόνης ικανής για την σωτηρία της πατρίδας.
Μια τέτοια ηρωική πολιτική προσωπικότητα πρέπει να βρούμε. Για να τραβήξουμε την ανηφόρα της ζωής και της προόδου.
