«Ίνα η εκ του Νόμου Νέμεσις επ` αναιδείς
επέλθει την Δημοκρατίαναναγεννώσα».
Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Όταν ξέσπασε η κρίση πριν λίγα χρόνια (2010) η Ελλάδα ήδη βρισκόταν στην παρακμή. Εκτός από ελάχιστους προσεκτικούς παρατηρητές, κανένας δεν μπορούσε τότε να διακρίνει το ήδη επερχόμενο κακό. Μας κατείχε όλους μια ψευδαίσθηση της δανειακής αφθονίας. Τόσο μεγάλη, που μας αφόπλιζε από τη δύναμη να αξιολογήσουμε το αύριο. Αφιονισμένοι σε μια θολούρα ψεύτικης ευωχίας. Ζούσαμε σε μια ευδαιμονία με ξύλινα πόδια. Λαός και πολιτικοί δεν έβλεπαν, πως η χώρα μας βάδιζε ολοταχώς στα βράχια. Πως ξημέρωναν μέρες καθολικής σήψης. Μιας κρίσης όχι μόνον οικονομικής, αλλά και ηθικής. Κι ακόμα απαξίωσης Αξιών, Αρχών και θεσμών.
Από τότε κύλησαν τέσσερα χρόνια θυσίας και πόνου. Αλλά δεν μας έκαναν, ούτε σοφότερους, ούτε καλύτερους. Ούτε καν μας παραδειγμάτισαν. Κι αν πετύχαμε κάποιες βελτιώσεις, η κόπρος του Αυγείου παραμένει ακόμα εκεί. Περιμένει τον Ηρακλή της. Η Δημοκρατία εξακολουθεί να είναι βαριά τραυματισμένη. Ο ίδιος ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης και Διαφάνειας κ. Ρακιντζής στις 5-11-14 μάταια επισημαίνει στην Κυβέρνηση, πως εξακολουθεί να νομοθετεί χαριστικές διατάξεις, υπέρ των ημετέρων ή να επιλέγει τους φορολογούμενους. Και πως και η Δικαιοσύνη δεν είναι καθόλου τυφλή. Εγκλήματα Ποινικού Δικαίου, ασύστολης λωποδυσίας και κακουργηματικής βίας, παραμένουν ατιμώρητα. Νομοσχέδια, που ανέστειλαν ποινικές διώξεις, για καταχρήσεις ή που αμνήστευσαν απίστευτα κακουργήματα.
Πώς είναι δυνατόν, με τέτοιες πρακτικές να πατάξουν τη φοροδιαφυγή ενώ παράλληλα να απαιτούν από τον καταδυναστευόμενο πολίτη να πληρώνει φόρους και χαράτσια; Πώς είναι δυνατόν να εμπεδωθεί κράτος δικαίου και ισονομίας; Καθημερινά παρά τους φημολογούμενους διωγμούς του ΣΔΟΥ η ληστρική μανία θεριεύει. Η διαφθορά διογκώνεται. Και γίνεται ο ακαταμάχητος καταλύτης κάθε ηθικής αντίστασης. Τη διαφθορά αυτή μιμείται ασύστολα και ατιμωρητί, κάθε πολίτης ποστατζής ή τυραννίσκος. Ακολουθεί το παράδειγμα του κράτους. Ο γιατρός καταπατώντας τον όρκο του Ιπποκράτη, απαιτεί το φακελάκι του. Μένει αναίσχυντος και αλώβητος από τον ανθρώπινο πόνο. Ο εφοριακός ζητά να πληρωθεί για την «εξυπηρέτηση» που θα κάνει στο φορολογούμενο. Ο πολεοδόμος, ζητά κι αυτός το κάτι τι για τη «διευκόλυνση» να μετατρέψει το παράνομο σε νόμιμο. Και κάθε πολίτης, θύμα της ληστρικής λαίλαπας, που σαρώνει τα πάντα, θα κάνει κι αυτός ό,τι μπορεί. Θα κλέψει το χαλκό από τις κολώνες του Ο.Σ.Ε. Θα γυμνώσει τις πομόνες των αγροκτημάτων από χρηστικά αντικείμενα, καταδικάζοντας τον συνάνθρωπό του αγρότη. Θα σουφρώσει ό,τι του έρχεται βολικό. Θα εξαπατήσει τον ανήμπορο γέροντα. Θα κλέψει. Θα αρπάξει ό,τι μπορεί. Κι όταν δεν μπορεί, τότε εκδηλώνεται αβυσσαλέο το μίσος του και η θηριώδη μανία του, εκδικώντας τάχα τους ένοχους της κακοδαιμονίας του. Θα καταστρέψει ό,τι μπορεί. Θα γκρεμίσει Ηρώα, θα βεβηλώσει τοίχους και πινακίδες, θα ρυπάνει το περιβάλλον του. Οι μαθητές θα βεβηλώσουν τα Σχολεία τους. Οι φοιτητές θα διαλύσουν τα Πανεπιστήμια, με απίστευτη θρασύτητα, βία και μίσος. Θα μετατρέψουν τους Ναούς της Γνώσης, σε κοπρώνες και στέκια απίθανων ψυχανώμαλων και παραβατικών κοινωνικών αποβλήτων. Οι νέοι με κουκούλες και μολότωφ ξηλώνουν δρόμους, καίνε καταστήματα, τα λεηλατούν, και πάντα με θύματα βιοπαλαιστές. Ετούτο που γίνεται σήμερα στη χώρα μας είναι αδιανόητο. Φθάσαμε στο σημείο, ως Έλληνες πολίτες να τρώμε τις σάρκες μας. Να καταστρέφουμε το βιός μας. Να διαλύουμε τους κοινωνικούς μας ιστούς. Να πηγαίνουμε ανέμελοι στο χάος. Εύγε μας!! Και οι πολιτικοί μας; Ηρόστρατοι, αφήνουν το κράτος να τσουλάει στον γκρεμό, ασχολούμενοι μόνο με κοκορομαχίες. Σκοπός τους μόνος, η κατάκτηση της «προσοδοφόρου» εξουσίας.
Είναι εφικτό, με όλα αυτά να προσδοκάμε ελπίδα σωτηρίας; Ασφαλώς όχι. Εξέλιπεν πάσα ελπίς. Είναι δυνατόν να αναφανεί ένας άνθρωπος μια ηγετική μορφή, για ν` ανατρέψει την πορεία μας για τον αφανισμό; Ένας Τρικούπης, ένας Ελ. Βενιζέλος, ένας Κων. Καραμανλής; Να εγείρει πέλεκυ τιμωρίας των κακουργημάτων; Να αφυπνίσει τις προαιώνιες αρετές της φυλής μας, που σήμερα μόνοι μας τις στραγγαλίσαμε; Αμφιβάλλω. Είχαν δίκαιο οι πρόγονοί μας, που έλεγαν: «Ίνα η εκ του Νόμου Νέμεσις, επ` αναιδείς επέλθει, την Δημοκρατία αγεννώσα». Δηλ. για να αναγεννηθεί η Δημοκρατία, πρέπει ο πέλεκυς του Νόμου να πέσει αδίστακτα στα κεφάλια των αναιδών. Άμποτε!!
