Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
«Χριστός γεννάται δοξάσατε»....
...Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν... γεννάται ως φαίνεται, αλλά και πάλι... δοξάσατε, διότι ούτως ή άλλως ζούμε ένδοξες πολιτικές και εθνικές στιγμές και το καλεί και το πνεύμα των ημερών. Το οποίο «πνεύμα» θέλει οι ημέρες των Χριστουγέννων να είναι ημέρες αγάπης, συγχώρεσης με όλα τα σχετικά βαθειά ανθρωπιστικά συναισθήματα, τα οποία μπορεί να ξεχνάμε, πολύ βολικά τις λοιπές μέρες το χρόνου, αλλά τα Χριστούγεννα, έρχονται και μας..κατακλύζουν. Και, ως εκ τούτου, παρατηρείται μία έξαρση, φιλανθρωπίας, η οποία με την λήξη της εορταστικής περιόδου, πέφτει εκ νέου σε ύπνωση για τους περισσότερους.
Ε, αυτό το «κλίμα αγάπης» φέτος, το διαταράσσουν οι πολιτικοί.
Διότι , είναι προφανές ότι δεν τους... πιάνει με τίποτα. Τι να πει κανείς δηλαδή; Σαν να περνάει από πάνω τους (το κλίμα αγάπης εννοούμε),και να το τινάζουν, όπως τινάζει κανείς τις νιφάδες του χιονιού από το πέτο του. Αντιθέτως παρατηρείται ένα απροκάλυπτο κλίμα ανθρωποφαγίας, χωρίς όρια και χωρίς φραγμούς, το οποίο δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν από όσους με τον έναν η τον άλλο τρόπο εμπλέκονται σε αυτή την θλιβερή υπόθεση-διότι σε τέτοια έχει εξελιχθεί. Και αν πριν ξεκινήσει η υπόθεση ¨εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας’- η οποία απροκάλυπτα χρησιμοποιείται ως αφορμή για την πρόκληση πρόωρων εκλογών- βάσει των δημοσκοπήσεων αλλά και τις γενικής αίσθησης που υπάρχει, μιλούσαμε για την πλήρη αποκαθήλωση των πολιτικών και τον ευτελισμό του πολιτικού βίου, τώρα... Τώρα, με τα όσα βρίσκονται σε εξέλιξη μπορούμε να πούμε ότι μπαίνει η «ταφόπλακα» στην σύγχρονη πολιτική σκηνή. Την οποία επιπλέον βάζει και μόνη της. Δεν χρειάζεται την βοήθεια κανενός για να αγγίξει και να ξεπεράσει την γελοιότητα σε όλα τα επίπεδα.
«Το γελοίον του πράγματος» ήταν κάποτε τίτλος τηλεοπτικού σήριαλ.
Σήμερα είναι ο πιο αρμόζων, ως φαίνεται τίτλος του πολιτικού σήριαλ που εξελίσσεται σε άφθονα επεισόδια πέριξ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, οδηγώντας στην τελική του απαξίωση τον πολιτικό βίο του τόπου. Είτε βγει είτε δεν βγει πρόεδρος της Δημοκρατίας, όλο αυτό που συμβαίνει έχει προκαλέσει αυτό που λέμε «ανήκεστο βλάβη» στην πολιτική ζωή του τόπου. Και αν μιλούσαμε για μια άλλη χώρα και όχι για την Ελλάδα, τότε θα ήταν επί της ουσίας «ανήκεστος» διότι θα σήμαινε ότι σύμπαν το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό θα έπρεπε να πάει στον κάλαθο των αχρήστων, στην καλύτερη και ευγενέστερη των περιπτώσεων. Δυστυχώς όμως ή και ευτυχώς, όπως το ερμηνεύει ο καθένας, όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα. Οπότε η «ανήκεστος», είναι τόσο προσωρινή όσο προσωρινή είναι και η μνήμη ημών των ψηφοφόρων οι οποίοι όσο γρήγορα καταδικάζουμε πρόσωπα και καταστάσεις τόσο γρήγορα ξεχνάμε. Άλλωστε, όπως έχουμε πει πολλές φορές σχολιάζοντας την εγχώρια πολιτική ζωή στο σύνολο της, αυτό που της ταιριάζει ως διαπίστωση είναι το «καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω». Διότι όλοι αυτοί που σήμερα βρίσκονται εντός Βουλής είναι «δημιουργήματα» δικά μας. Των ψηφοφόρων.
Και επειδή εν τέλει διαθέτουμε μνήμη χρυσόψαρου, μόλις περάσει ο πρώτος θυμός ο πρώτος πανικός, επαναλαμβάνουμε εμείς πρώτοι τα ίδια λάθη και τις ίδιες εσφαλμένες επιλογές και δίνουμε «άφεση» επιδεικνύοντας έφεση στην επανάληψη των ίδιων λαθών. Αυτό πια είναι ιστορικά αποδεδειγμένο.
Χθες είχαμε και την δεύτερη ψηφοφορία.
Μετά την οργιαστική εβδομάδα-κατά κυριολεξία-που παρενεβλήθη μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης ψηφοφορίας, η οποία συμπλήρωσε τον γενικό τραγέλαφο της ιστορίας με μοναδικά... στιγμιότυπα και θεατρινισμούς κακίστης ποιότητας και μετά το «Χαϊ(κ)χάλη γκέιτ», φθάσαμε και στην δεύτερη ψηφοφορία. Προηγήθηκε πέραν του πλούσιου παρασκηνίου και ένα πρωθυπουργικό διάγγελμα, συναινετικής διάστασης, το οποίο αν μη τι άλλο, έδωσε άλλοθι στον πρωθυπουργό, ο οποίος δείχνει ότι βάζει τα δυνατά του προκειμένου να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και, εφόσον δεν εκλεγεί, θα έχει να το επικαλείται στην επερχόμενη προεκλογική περίοδο αποδίδοντας στον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως αλλά και στα «παρακολουθήματα» του, τύπου ΑΝΕΛ-ΔΗΜΑΡ την ευθύνη για τις πρόωρες κάλπες που όπως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν οτι δεν επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.
Επίσης, το συναινετικό εγχείρημα έφερε άλλους 8 βουλευτές στο «Σταύρος Δήμας» ανεβάζοντας το σύνολο στους 168 και αφήνοντας έναν δρόμο 12 βουλευτών να διανυθεί μέσα στις επόμενες γιορτινές μέρες, οι οποίες δεν θα έχουν για μενού «γαλοπούλα». Θα έχουν «βουλευτές». Όπως όμως το είχαμε γράψει και από την προηγούμενη ψηφοφορία, από τους πέντε απόντες τότε, οι τέσσερις υπολογιζόταν ότι θα ψήφιζαν υπέρ, συνεπώς και τότε αν ήταν παρόντες ενδεχομένως η Κυβέρνηση θα είχε πιάσει το 163 με 165 που υπολόγιζε και δεν θα είχε «κολλήσει» στο ψυχολογικό όριο των 160.
Παραμένουν κάποιοι ξέμπαρκοι βουλευτές αμφιταλαντευόμενοι.
Οι οποίοι είτε θέλουν κάτι παραπάνω για να ψηφίσουν είτε θέλουν απλώς να ανοίξουν τα χαρτιά τους την τελευταία στιγμή για να αποφύγουν το ενδιάμεσο «νταβαντούρι». Και βεβαίως οι «συντεταγμένοι» των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ- στην οποία δεν ανήκει πλέον ο Λαρισαίος Θωμάς Ψύρρας ο οποίος ανεξαρτητοποιήθηκε- και οι οποίοι αφού όλα είναι ανοιχτά εξακολουθούν να αποτελούν δεξαμενές άντλησης.
Προφανώς είναι δύσκολο να διανυθεί και να καλυφθεί η απόσταση των 12 βουλευτών μέχρι το 180, αλλά ως φαίνεται είναι «μαχητή». Αν μη τι άλλο για να μην πάει αμαχητί η Κυβέρνηση σε εκλογές.
Χριστούγεννα αύριο.
Σίγουρα τα πιο επεισοδιακά, από πολιτικής πλευράς, μεταπολιτευτικά Χριστούγεννα. Ο κύκλος της μεταπολίτευσης μάλλον κλείνει τώρα και μάλιστα με πάταγο. Με πολλά πυροτεχνήματα και ακόμη περισσότερα πολιτικά ατυχήματα λόγω κακής χρήσης των πυροτεχνημάτων.
Τουλάχιστον «Χριστός γεννάται» όπως είπαμε και στην αρχή. Με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας παρατηρείται μία... δυστοκία.
Χρόνια πολλά και... εκλογικά! Έτσι γενικώς!
