Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
«Αγαπητοί, μην πιστεύετε κάθε πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε
τα πνεύματα, αν είναι από το Θεό...» (Α΄ Ιω. 4:1)
Όταν ο άρχοντας αγαπάει το λαό, ο λαός ευημερεί υλικά και πνευματικά. Τον παλιό καιρό, όταν ο γιατρός σε εξέταζε, σε ρωτούσε, αν έχεις όρεξη; Αν είχες όρεξη, σωματικά ήσουν καλά. Ύστερα σε ρωτούσε, αν κοιμάσαι καλά. Αν ήσουν ήσυχος και κοιμόσουν καλά, ήσουν και ψυχικά υγιής. Ο άρχοντας και γενικά αυτοί που ασκούν την εξουσία επιβάλλουν το πνεύμα που θέλουν. Σύμφωνα με το πνεύμα που επικρατεί συμβαίνουν τα γεγονότα. Αν το πνεύμα που επικρατεί είναι φιλειρηνικό έρχεται η ειρήνη, αν είναι φιλοπόλεμο έρχεται πόλεμος Τώρα, σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής, αυτός που κάνει το σωστό, γίνεται μάρτυρας, όπως θα δούμε παρακάτω, με τα παραδείγματα απ΄ τη ζωή και την Τέχνη.
Ποιό πνεύμα επικρατεί στην εποχή μας; Μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι ελευθερία είναι το δικαίωμά τους στην εργασία, στην υγεία, στην εκπαίδευση και γενικά είναι τα κοινωνικά, οικονομικά κ.α. δικαιώματα; Ότι αυτός που θα τους στερήσει την ελευθερία τους σήμερα, αύριο θα τους στερήσει και το ψωμί; Αν το μαθαίναμε αυτό στα παιδιά μας, τα παιδιά μας κι εμείς θα κατανοούσαμε την σημασία που έχει για τον καθένα μας, να εξετάζει τα πνεύματα, αν είναι από το Θεό ή απ΄ το σατανά. Το πνεύμα είναι όπως το κλίμα. Το νιώθεις με όλο σου το «είναι» αν σε «σηκώνει» ή όχι. Είναι το πνεύμα που επικρατεί πρόσφορο να κατανοήσουμε το πραγματικό νόημα της ελευθερίας, όταν 100.000 χιλιάδες παιδιά ξενιτεύτηκαν για να βρουν εργασία, τα τελευταία έξι χρόνια;
Προχθές κουβεντιάζαμε με κάποιους φίλους, στο «καφέ» για την ευλογία του γάμου. Γιατί άραγε ο προγαμιαίος έρωτας είναι αμαρτία κι ο έρωτας μετά το γάμο δεν είναι; είπε ο Θανάσης. Αυτό στην εποχή μας δεν λειτουργεί. Το ουσιώδες δεν είναι κάτι αν λειτουργεί ή δεν λειτουργεί. Το ουσιώδες είναι τι είναι αυτό που λειτουργεί ή δεν λειτουργεί.
Αξίζει να διηγηθούμε την ιστορία του Ιάπωνα «επιστάτη Σάνσου» του Μιζογκούτσι. Όταν ο αυτοκράτορας έδωσε εντολή στον Σάνσο, που διοικούσε μια μεγάλη επαρχία της Ιαπωνίας, να πάρει το ρύζι απ’ τους χωρικούς και να το δώσει στο στρατό, στον πόλεμο που έκανε με τον διεκδικητή του θρόνου αδελφό του, ο Σάνσο αρνήθηκε να υπακούσει στην διαταγή του αυτοκράτορα, γνωρίζοντας ότι ο αυτοκράτορας θα του πάρει το κεφάλι. Όταν πήγαν να τον συλλάβουν ο Σάνσο αποχαιρετώντας την οικογένειά του είπε στον γιο του. Θέλω να θυμάσαι, πως αυτός που δεν λυπάται, δεν είναι άνθρωπος.
Ο Σάνσο θυσιάστηκε για το ρύζι των χωρικών. Ο Τόμας Σάνκαρα, ηγέτης της Μπουργκίνα Φάσο, θυσίασε τη ζωή του για την εμπιστοσύνη στη φιλία. Θέλω να με θυμούνται, είπε, σαν κάποιον που με τη ζωή του έκανε καλό στην ανθρωπότητα. Ο Σάνκαρα θεωρούσε την πίστη του στη φιλία πολυτιμότερη κι απ΄ την ίδια τη ζωή του. Όταν έμαθε ότι ο φίλος του θα τον σκοτώσει, αρνήθηκε να τον συλλάβει. Ο φίλος του, μετά το θάνατό του, κυβέρνησε 30 χρόνια, ώσπου έφυγε με ελικόπτερο απ΄ την ταράτσα.
Γιατί πρέπει, λοιπόν, να ευλογήσει ο Θεός, ιδίως σε πολύ προσωπικές υποθέσεις, που δεν αφορούν κανέναν εκτός απ’ τον ενδιαφερόμενο; Χωρίς την ευλογία του Θεού είμαστε σαν τους τάφους τους ασβεστωμένους, που εξωτερικά είναι καθαροί και μέσα τους είναι γεμάτοι πτώματα και δυσωδία. Θα εκτιμήσεις θαρρώ, ευγενικέ αναγνώστη, την απλή αγράμματη γριά, που πιστή στην αγαπημένη Ορθοδοξία, θεωρεί μεγαλύτερο αγαθό την ψυχή. Ας τα πάρουν όλα, λέει. Πράγματα θα πάρουν, ψυχή δεν θα πάρουν.
