Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Μαύρος καπνός!
Αναμενόμενος βεβαίως. Κανείς δεν περίμενε ότι θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την πρώτη ψηφοφορία, έτσι κι αλλιώς, όπως γράφαμε και προχθές η «τρίτη και φαρμακερή» ψηφοφορία είναι αυτή που θα κρίνει την κατάσταση. Απλώς, ο μαύρος καπνός που βγήκε ήταν πιο... μαύρος από τον αναμενόμενο, αφού οι της Κυβέρνησης ανέμεναν από 163 έως 165 στην πρώτη ψηφοφορία και τελικά προέκυψαν 160. Αν βεβαίως λάβουμε υπόψη τους τέσσερις από αυτούς που έλειπαν οι οποίοι «ρέπουν» προς το «ναι» και κάνα δυο που έχουν πει ότι θα αναφωνήσουν «Σταύρος Δήμας» αλλά στην πρώτη ψηφοφορία δήλωσαν «παρών», τότε το αρχικό μέτρημα βγαίνει. Όμως τι σημασία έχει; Σημασία έχει το αποτέλεσμα αυτό καθεαυτό. Γιατί το αποτέλεσμα είναι αυτό που δημιουργεί κλίμα, και το αποτέλεσμα είναι αυτό, που σε πρώτη ανάγνωση καταδεικνύει ότι η τρίτη ψηφοφορία θα είναι εν τέλει πιο... φαρμακερή από το αναμενόμενο.
Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι από ιδιοσυγκρασία δεν μας χαρακτηρίζει ούτε η υπομονή, ούτε βεβαίως η ψυχραιμία.
Λατρεύουμε την αναμπουμπούλα, όπως λατρεύουμε να σκοτωνόμαστε και μεταξύ μας, έτσι αδελφέ, για να περνάει και δημιουργικά η ώρα!
Οπότε και ο όλος χειρισμός από όλους μετά το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας, έχει ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά.
Ο μεγάλος Καβάφης έχει πει ότι σημασία δεν έχει τόσο ο προορισμός αλλά το ταξίδι. (Πάντα στον νου σου να 'χεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου. Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι. Χωρίς αυτήν δεν θα 'βγαινες στον δρόμο. Αυτό ακριβώς, το «ταξίδι» προς την τρίτη ψηφοφορία και το παρασκήνιο που πυροδότησε σε ύψιστο βαθμό το προχθεσινό αποτέλεσμα, είναι αυτό, που θα παίξει καθοριστική σημασία για τη διαμόρφωση του όποιου τελικού αποτελέσματος.
Ας δούμε τη μεγάλη εικόνα.
Τι δείχνει; Δείχνει ότι η Κυβέρνηση συγκέντρωσε λιγότερες των προσδοκιών ψήφους για την πρώτη ψηφοφορία. Και αυτό, ανεξάρτητα από το «πώς» το ερμηνεύει ο καθένας, καταρχήν δείχνει ότι ακόμη και οι βουλευτές που έχουν τη διάθεση να ψηφίσουν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν είναι διατεθειμένοι να «δώσουν» την ψήφο τους τόσο εύκολα και τόσο απλά. Και αυτή είναι μία συμπεριφορά που είτε αφορά τις προσωπικές επιδιώξεις κάποιων εξ αυτών (αρά θέλουν περισσότερες «εγγυήσεις»), είτε θέλουν περισσότερες πολιτικές εγγυήσεις, είτε και τα δυο μαζί.
Μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης που δεν ψήφισαν να βιάστηκαν να χαρούν, εκείνο όμως που είναι βέβαιον είναι ότι η Κυβέρνηση πιέζεται από το συγκεκριμένο αποτέλεσμα και η λέξη «κλειδί» που ανακύπτει είναι οι «πολιτικές πρωτοβουλίες».
Τι εννοούν με τις «πολιτικές πρωτοβουλίες»;
Προφανώς εννοούν ότι ο Σαμαράς πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του και να αναλάβει τις πρωτοβουλίες αυτές (είτε με αλλαγή Πρόεδρου, είτε με καθορισμό ημερομηνίας εκλογών κλπ), προκειμένου να επέλθει ενός τύπου συνεννόηση με την αντιπολίτευση η εν πάση περιπτώσει να δελεαστούν οι «ξέμπαρκοι» ή οι «επιρρεπείς» βουλευτές και να ψηφίσουν, έχοντας ως «πάτημα», μία πλατφόρμα νέας πολιτικής πρότασης. Προς το παρόν ο Α. Σαμαράς δεν φέρεται διατεθειμένος να το κάνει, αλλά μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε ακόμη μεταξύ πρώτης και δεύτερης ψηφοφορίας, στο διάστημα μεταξύ δεύτερης και τρίτης, τα πράγματα ενδεχομένως να είναι διαφορετικά.
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς έχει κηρύξει τον «ανένδοτο» αναθαρρημένος και από το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας και δηλώνει ότι και αν ακόμη υπάρξει μία κίνηση «υποχώρησης» εκ μέρους του Μαξίμου, δεν προτίθεται να συναινέσει, θέλει εκλογές.
Ωστόσο, όπως είπαμε δεν είναι ακριβώς ανάγκη να συναινέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ανάγκη είναι να βρεθούν οι άλλοι «20» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προκειμένου η Κυβέρνηση να αποφύγει αυτό που δεν επιθυμεί. Δηλαδή την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Είναι όμως τόσο σίγουρο ότι ο Α. Σαμαράς δεν επιθυμεί εκλογές;
Μπορεί η βασική κατεύθυνση να είναι ότι δεν συμφέρει τη χώρα αυτή τη στιγμή να πάει σε πρόωρες εκλογές ή να μπει σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και επίσημα –εφόσον καθοριστεί ο χρόνος των εκλογών-αλλά η πολιτική του κατεύθυνση μπορεί να είναι ακριβώς η αντίθετη, όπως εδώ και καιρό έχουμε επισημάνει. Δηλαδή εφόσον δεν προκύψει η προεδρική εκλογή υπό τις συνταγματικές συνθήκες τις οποίες ο ίδιος θέτει και ως «προμετωπίδα» της όλης διαδικασίας, τότε να επικρατήσει η λύση των πρόωρων εκλογών και να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί την «καυτή πατάτα» μιας δύσκολης και πολιτικά... επικίνδυνης διαπραγμάτευσης η οποία, εκτιμά ότι θα τον οδηγήσει σε άμεσα αδιέξοδα.
Ίσως γι' αυτό, μέχρι στιγμής τουλάχιστον δείχνει αμετακίνητος στις θέσεις του, σε αντίθεση με τον κυβερνητικό εταίρο Βαγγέλη Βενιζέλο ο οποίος δείχνει, διά των δηλώσεών του πιο... ευέλικτος σε συνεννοήσεις τρίτου τύπου, διότι βεβαίως η προσωπική πολιτική του ατζέντα είναι διαφορετική. Και είναι τέτοια, που δεν επιθυμεί εκλογές στην παρούσα φάση, καθώς το ΠΑΣΟΚ και βρίσκεται σε δεινή θέση όπως και ο ίδιος βεβαίως και στη γωνιά «καραδοκεί» ο Γιώργος Παπανδρέου που είτε θέλε να τον εξοστρακίσει από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ή να δημιουργήσει νέο κόμμα. Χρειάζεται συνεπώς και άλλο πολιτικό χρόνο.
Στην όλη εικόνα να μην ξεχνάμε και τη «συνεισφορά» του ξένου παράγοντα.
Τις προηγούμενες μέρες η έξωθεν «ρητορική» ταυτίστηκε με αυτή της Κυβέρνησης περί της «απειλής» του ΣΥΡΙΖΑ και των ολέθριων επιπτώσεων που μια πιθανή ανάληψη της Κυβέρνησης από τον τελευταίο θα έχει για την οικονομία και την Ελλάδα εν τέλει. Προφανώς όλο αυτό έγινε και γιατί το πιστεύουν και θέλουν να παραμείνει ως συνομιλητής τους ο Σαμαράς, και γιατί διά του τρόπου αυτού ήθελαν να ενισχύσουν και την επιχειρηματολογία του ίδιου του πρωθυπουργού ώστε να δημιουργηθεί κλίμα υπέρ της προεδρικής εκλογής.
Ωστόσο είναι κανείς να αναρωτιέται (που λέει ο λόγος), από τη στιγμή που ήθελαν τόσο πολύ τον Σαμαρά γιατί δεν τον διευκόλυναν στη διαπραγμάτευση για να 'χει τώρα να προβάλλει το επιχείρημα ότι έχει κλείσει η συμφωνία και να μπορεί υπό άλλο «πρίσμα» να «ψήσει» τους βουλευτές να ψηφίσουν. Αντίθετα με τη συμπεριφορά τους και την αδιαλλαξία τους, εξώθησαν την κατάσταση στα άκρα και τον ανάγκασαν να επισπεύσει και την προεδρική εκλογή.
Βέβαια η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή: γιατί θέλουν «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Δηλαδή και να περάσουν όλες οι απαιτήσεις τους και να μείνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός.
Μόνο που σ' αυτή τη ζωή δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα.
Οι επόμενες δέκα μέρες θα είναι πραγματικά κρίσιμες.
...Και σίγουρα εξαιρετικά γεμάτες σε επίπεδο παρασκηνίου όπου κατά βάσιν παίζεται και το παιχνίδι. Οπότε ας μην βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα, διότι όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Και αυτό αφορά και την κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
