Του Χρήστου Τσαντήλα
ΜΠΟΡΕΙ η Αμερική να είναι η χώρα των ευκαιριών για τους κοινούς θνητούς, η Ελλάδα όμως, είναι η μοναδική στο να δίνει ευκαιρίες σε επίδοξους πολιτικούς! Στη χώρα όπου «όλα μπορεί να συμβούν» (ακόμα και οι πλέον «άβρεχτοι» τύποι να γίνουν κάποια μέρα γραμματείς, υπουργοί, ή και... πρωθυπουργοί), συμβαίνει για μια ακόμα φορά να δοκιμάζεται (για την επιβεβαίωση) αυτός ο κανόνας... Μόνο που αυτή τη φορά ο πήχης πάει ψηλότερα και σε μια περίοδο που για πολλούς η χώρα διέρχεται την κρισιμότερη περίοδο από τη μεταπολίτευση και μετά.
ΤΟΝ προτεινόμενο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Σταύρο Δήμα, κανείς δεν μπορεί, όσο στενά κομματικά να το δει, να τον κατατάξει στην πιο πάνω κατηγορία, δηλαδή εκείνων που ουδείς πίστευε (ούτε καν οι ίδιοι) ότι κάποια στιγμή θα σήκωναν στην πλάτη τους τόσο βαριές ευθύνες μέσα από τόσο υψηλά πόστα. Διότι ο άνθρωπος, ο οποίος αρχικά μέσα από ένα στενό γραφειάκι, των... δέκα (!) πάνω κάτω τετραγωνικών μέτρων, σε έναν από τους ατέλειωτους διαδρόμους της Κομισιόν, εργάστηκε και έγινε γνωστός, κυρίως ως επίτροπος Περιβάλλοντος, σε όλα τα κοινοβούλια των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόνο θετική εμπειρία μπορεί να προσφέρει από όποια θέση κι αν κληθεί να υπηρετήσει, την (κρεμασμένη ήδη επικίνδυνα στον γκρεμό) χρεωμένη μέχρι τον λαιμό Ελλάδα...
ΑΛΛΑ, τι ακριβώς προσδοκά κανείς από έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας όπως τον προβλέπει το Σύνταγμα με τις αρμοδιότητες που (δεν) του δίνει; Στην παρούσα φάση, το ζητούμενο δεν είναι άλλο από μια εθνική συνεννόηση. Αλλά αυτό δεν είναι που προσδοκούσε πάντα; Η αγωνία όμως της κυβέρνησης να συνεχίσει το έργο της, δηλαδή τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, επειδή έχει πεισθεί πλέον ότι τα σημάδια ανάκαμψης άρχισαν να φαίνονται και οποιαδήποτε ανακοπή της πορείας της οικονομίας μόνο στον γκρεμό θα τη ρίξει, και από την άλλη η πεισματική στάση της αντιπολίτευσης που βλέπει εντελώς διαφορετικά τα πράγματα και την ολική καταστροφή σε περίπτωση που δεν αλλάξει αυτή η κυβέρνηση, είναι τα στοιχεία που, απολύτως, δείχνουν ότι εθνική συνεννόηση δεν πρόκειται να υπάρξει...
ΕΤΣΙ, λοιπόν, στη δυσκολότερη αυτή φάση που περνά ο τόπος, μπροστά στο πολιτικό αδιέξοδο, ο θεσμός του Προέδρου θα δώσει οπωσδήποτε τη λύση. Μία από τις δύο. ‘Η την εκλογή Προέδρου, ή τις πρόωρες εκλογές. Όσο για τον προτεινόμενο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο ίδιος ο Σταύρος Δήμας, που γνώρισα στο μικρό γραφειάκι στις Βρυξέλλες, ο μετριοπαθής άνθρωπος, ο αθόρυβος πολιτικός, ο αγαπητός και αναγνωρίσιμος από τη Διεθνή κοινότητα, ο Ευρωπαϊστής και ενωτικός όπως τον χαρακτηρίζουν, αλλά κυρίως ο άνθρωπος που κρατήθηκε μακριά από την κομματική δράση και κομματική αντιμετώπιση των μεγάλων πολιτικών ζητημάτων, ήξερε πολύ καλά πως ακόμα και αν «καεί» η υποψηφιότητά του, η πρόταση και μόνο που του έγινε, θα είναι για τον ίδιο, μεγάλη τιμή...
