Από τον Κώστα Γιαννούλα
Η Φιλαρμονική του Δήμου Λαρισαίων, για όσους δεν το γνωρίζουν, πρωτοεμφανίστηκε στη Λάρισα το 1930 με εμπνεύστρια και πρωταγωνίστρια για τη σύσταση και λειτουργία της την αείμνηστη Ιουλία Σάπκα και συμπαραστάτη της το σύζυγό της και Δήμαρχο, τότε, της πόλης Μιχάλη Σάπκα. Κατά τη διάρκεια, μάλιστα, της 84χρονης παρουσίας της στα μουσικά δρώμενα της Λάρισας, παρότι προσέφερε και προσφέρει πάρα πολλά στην πόλη, αν εξαιρέσουμε το χειροκρότημα και την ηθική ικανοποίηση των εκτελεστών της για την αναγνώριση του έργου της, πήρε και παίρνει πάρα πολύ λίγα.
Και για να γίνω πιο σαφής. Χρόνια τώρα, η Φιλαρμονική είναι παρούσα σ’ όλες τις επίσημες επετειακές και πανηγυρικές εκδηλώσεις της πόλης, συνοδεύει επιταφίους και λιτανεύσεις εικόνων, ψάλλει κάλαντα, συνοδεύει θανόντες και γενικώς λαμπρύνει με την παρουσία της κάθε εκδήλωση, όταν της το ζητά η εκάστοτε δημοτική αρχή και το Δ.Σ. του Δ.Ω.Λ., στο οποίο υπάγεται.
Πέραν τούτου, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών την έχει ταυτίσει κυρίως με εμβατήρια και παιάνες, τα τελευταία χρόνια επισκέπτεται σχολεία ή τα υποδέχεται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ωδείου, προκειμένου και παρουσίαση οργάνων να κάνει και να εκτελέσει μουσική και τραγούδια, που καμιά σχέση δεν έχουν με εμβατήρια. Γι’ αυτό, άλλωστε, κατά καιρούς οργανώνει και παίρνει μέρος σε φεστιβάλς, στα οποία συμμετέχουν μπάντες από άλλες περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού, οπως π.χ. απ’ το Ρίμπνικ της Πολωνίας, με το οποίο ο Δήμος Λαρισαίων έχει αδελφοποιηθεί εδώ και μια δεκαετία περίπου.
Οι εκτελεστές της με το μαέστρο της συναντιούνται για πρόβες δύο φορές την εβδομάδα και συγκεκριμένα κάθε Τρίτη και Πέμπτη απόγευμα ως αργά το βράδυ σε παρακείμενη αίθουσα στο Μύλο του Παππά, και κατά μέσον όρον συμμετέχει σε πάνω από 60 εκδηλώσεις ετησίως. Σήμερα την απαρτίζουν 22 συμβασιούχοι εκτελεστές αορίστου χρόνου, εκ των οποίων, αν εξαιρέσουμε το μαέστρο, που είναι μόνιμος καθηγητής κρουστών του Ωδείου, μόνο δύο απ’ αυτούς είναι πλήρους απασχόλησης και αμείβονται αναλόγως• οι υπόλοιποι είναι μερικής απασχόλησης και εισπράττουν τα τελευταία χρόνια, για όσα προσφέρουν στην πόλη, το “αστρονομικό” ποσό των 200 και κάτι ευρώ το μήνα και το ένσημο, που αναλογεί, άντε και καμιά εκδρομούλα, πότε-πότε, με τα φιλοδωρήματα, που κάποιες φορές δέχονται από φορείς, όταν τους καλούν.
Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος, για τον οποίο, ενώ ήταν εφικτό επί ημερών της απελθούσης Δημοτικής Αρχής να στελεχωθεί με 30 εκτελεστές, που απαιτούνται, για να έχει πληρότητα, σήμερα είναι στελεχωμένη μόνο με 22, μια που κατά τη διάρκεια της προκήρυξης επί προεδρίας του κ. Χρίστου Οικονόμου δεν υπήρξε η ανάλογη ανταπόκριση εκ μέρους αρκετών μουσικών, καίτοι είχαν εγκριθεί 30 θέσεις. Είχε προηγηθεί μακροχρόνιος αγώνας των εκτελεστών με βασικό αίτημα την κατοχύρωση των δικαιωμάτων και την εργασιακή εξασφάλισή τους, γιατί, μέχρι τότε, καίτοι επαγγελματίες στο παίξιμο αντιμετωπίζονταν οικονομικά ως ερασιτέχνες και εθελοντές.
Τελικά, η διοίκηση του Δ.Ω.Λ., επειδή με τις προδιαγραφές, που έθεσε, κατάφερε να προσλάβει μόνο 22 μουσικούς, που είναι όλοι τους νέοι άνθρωποι και προσοντούχοι, συμπληρώνει τον αριθμό με εθελοντές και μαθητές του Ωδείου. Είναι δυσαρεστημένοι, όμως, όσοι αγωνίστηκαν και δεν είχαν τις προϋποθέσεις να προσληφθούν και αυτό ήταν και είναι το παράπονό τους. Τί κι αν αφιέρωσε πέρυσι το Ωδείο ειδική τιμητική βραδιά γι’ αυτούς; Το παράπονο παραμένει, γιατί βρέθηκαν εκτός Φιλαρμονικής, χωρίς να το θέλουν.
Εδώ πρέπει να σημειώσω, ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, πριν την πρόσληψη των 22, έπαιρναν κάποια ψίχουλα οι εκτελεστές του Ωδείου, γιατί πάντα βρίσκονταν κάποιοι νόμιμοι τρόποι, αλλά η Φιλαρμονική, όπως και τα άλλα σύνολα του Δ.Ω.Λ., λειτουργούσε με κίνητρο, κυρίως, το μεράκι των εκτελεστών, παλαιών και νέων, τους οποίους έτρεφε και τρέφει, ως επί το πλέιστον,το χειροκρότημα και η αίσθηση ότι υπηρετούν την τέχνη εκείνη, που εξημερώνει και γαληνεύει τους ανθρώπους.
Σ’ ό,τι με αφορά, μια που υπήρξα επί χρόνια Πρόεδρος του Δ.Ω.Λ., έδειξα μεν εμπράκτως το ανάλογο ενδιαφέρον, για να αποκτήσει η Φιλαρμονική και οι εκτελεστές της τη θέση, που τους αρμόζει, μια που η πόλη τους χρειάζεται, αλλά δεν κατάφερα πολλά πράγματα. Και αυτό, γιατί σκόνταψα λόγω μνημονίου στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, στην κατάργηση δια νόμου των κενών θέσεων, στην απαγόρευση των προσλήψεων είτε μονίμου προσωπικού είτε αορίστου χρόνου αλλά και σ’ άλλες διατάξεις, που δεν επιτρέπουν συμπλήρωση του αριθμού των εκτελεστών και βελτίωση, προς το παρόν, της οικονομικής τους κατάστασης. Συνέβαλα, ωστόσο, σημαντικά στο ξεκαθάρισμα και βελτίωση της εργασιακής σχέσης, που ισχύει σήμερα για τους 22 εκτελεστές της.
Μια που, λοιπόν, αυτή είναι η κατάσταση, διαθέτει η Φιλαρμονική ποιότητα εκτελεστών αλλά όχι ποσότητα και θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι το κατ’ εξοχήν μουσικό σύνολο του Ωδείου, που είναι, όντως του δρόμου και τόσο κοντά στον κόσμο, η νέα Δημοτική αρχή και η νέα διοίκηση του Δ.Ω.Λ. οφείλουν, αν μη τι άλλο, να τη δουν με τη δέουσα προσοχή και ευαισθησία και να συμβάλλουν, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, εκτός των άλλων στη βελτίωση των αποδοχών των εκτελεστών της και στη συμπλήρωση του αριθμού τους, για ακόμη καλύτερες μέρες και για την ίδια και για την πόλη.
