Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Η πόλη μας τα τελευταία πενήντα χρόνια παρουσιάζει μια γρήγορη οικονομική ανάπτυξη και άναρχη οικοδομική μεγέθυνση και από ένα λασποχώρι της δεκαετίας του 1950, των 30.000 κατοίκων, έγινε πλέον μια μεγαλούπολη για τα ελληνικά δεδομένα των 200.000 κατοίκων και σε λίγο καιρό, θα καταστεί πληθυσμιακά η τρίτη πόλη της Χώρας μας, υποσκελίζοντας την Πάτρα.
Χρέος λοιπόν των δημοτικών αρχόντων, αλλά και των κατοίκων αυτής της πόλης είναι, να βρουν τρόπους και διεξόδους ώστε, η περαιτέρω ανάπτυξη της, να είναι προς την κατεύθυνση βαθιών αλλαγών και τομών, πάνω στη μελλοντική της λειτουργία και των δομών και υποδομών που, πρέπει σε βάθος χρόνου μιας δεκαετίας να αποκτήσει.
Πάνω στην αβλεψία και στην αδιαφορία θα έλεγα των προηγούμενων δημοτικών αρχόντων ιδιαίτερα, της δεκαετίας του 1950 και λοιπών φορέων της πόλης η Λάρισα στάθηκε τυχερή, γιατί μέσα στο κέντρο αυτής, διαθέτει μια τεράστια έκταση 800 μέχρι 1.000 στρεμμάτων και εννοώ τους χώρους της 1ης Στρατιάς και πάνω σε αυτούς θα πρέπει να γίνει, περαιτέρω σχεδιασμός ανάπτυξης της πόλης μας. Η 1η Στρατιά αργά ή γρήγορα θα αφήσει αυτούς τους χώρους. Οι θέσεις μου είναι από καιρό γνωστές. Ο σχηματισμός αυτός είναι ξεπερασμένος και η περαιτέρω διατήρησής του είναι πολυτέλεια. Και εάν χρειάζεται μπορεί να μετακινηθεί προς το Αεροδρόμιο όπου υπάρχουν και σχετικές εγκαταστάσεις. Εξάλλου αυτό επιβάλλεται και για καθαρά λόγους ασφαλείας. Ο σημερινός της χώρος μέσα στην πόλη δύσκολα φυλάσσεται και είναι ευάλωτος, στις ασύμμετρες απειλές.
Στον χώρο αυτόν θα πρέπει να διαμορφωθεί το Διοικητικό Κέντρο της πόλης, όπου μέσα σε αυτόν, θα πρέπει να μεταφερθούν η αποκεντρωμένη διοικητική Περιφέρεια, η αιρετή Περιφέρεια Θεσσαλίας, η Περιφερειακή ενότητα Λάρισας, το ΙΚΑ - η Πυροσβεστική Υπηρεσία, οι Δ.Ο.Υ. και λοιπές Κρατικές Υπηρεσίες. Το Δημαρχείον να μεταφερθεί στη σημερινή θέση της Περιφέρειας (Παλαιά Νομαρχία). Έτσι θα καταστεί η μοναδική πόλη ίσως της Ευρώπης που, θα έχει ένα μοναδικό ενιαίο Διοικητικό Κέντρο. Επομένως η Λάρισα δεν θα πρέπει να χάσει αυτή την ευκαιρία που, έχει μπροστά της, να καταστεί μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη. Δεν χρειάζεται πιστεύω να αναπτύξω την ανακούφιση που, θα δώσει αυτή η τομή στην λειτουργία της πόλης μας και στην περαιτέρω ανάπτυξή της. Με λίγα και απλά λόγια, θα ανασάνει το κέντρο της.
Ανεξάρτητα της μετακίνησης ή όχι της 1ης Στρατιάς, θα πρέπει σε συνεργασία με τον Δήμο, να γίνουν άμεσα διορθωτικές ενέργειες, ώστε οι υπάρχουσες στον χώρο της σκόρπιες εδώ και εκεί συστάδες πεύκων και αλσύλλια να τύχουν περιποίησης και να κοπούν τα υπάρχοντα ξηρά και ετοιμόρροπα δένδρα για να αλλάξει έτσι προς το καλύτερο η όλη εικόνα του Στρατοπέδου προς τα έξω. Επίσης περιμετρικά και μέσα στον χώρο της, με συνεργασία πάλι με τον Δήμο να γίνουν αντίστοιχες δενδροστοιχίες, όπως με τόση επιτυχία έχουν γίνει στο παρελθόν προς την πλευρά της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου. Έτσι ο τεράστιος αυτός χώρος να δενδροφυτευθεί ανάλογα, ώστε να αποτελέσει συνέχεια του πράσινου, της πόλης που, να στολίζει και να ομορφαίνει αυτή. Ο χώρος αυτός δεν είναι ξεκομμένος από την πόλη, είναι συνέχεια αυτής, δημόσιος και θα πρέπει σιγά – σιγά να μεταβληθεί σε έναν τεράστιο πράσινο πνεύμονα που, τόσο έχει ανάγκη η πόλη μας.
Επίσης το έχω ξαναγράψει και το επαναφέρω, να αρχίσει αμέσως, η δενδροφύτευση – θαμνοφύτευση του αντιπλημμυρικού καναλιού του Πηνειού από το ύψος της ΔΕΥΑΛ, μέχρι την Αγία Μαρίνα, όπου εισέρχεται στην κανονική ροή του Πηνειού, μήκους 4.500 μέτρων. Έτσι μέσα σε λίγα χρόνια, η πόλη μας θα μπορέσει να αποκτήσει έναν μοναδικό πράσινο διάδρομο στις πορυφές της.
Ένα άλλο επίσης αντιπλημμυρικό κανάλι εξωτερικά του Αεροδρομίου, από τον Πλατύκαμπο που καταλήγει μέσω της Νέας Σμύρνης, στη φυσική ροή του Πηνειού, πρέπει και αυτό να τύχει της αναλόγου δενδροφύτευσης – θαμνοφύτευσης.
Ακόμα και οι χώροι περιμετρικά του Αεροδρομίου, εσωτερικά και εξωτερικά αυτού, καθώς και αρκετοί άλλοι μέσα σε αυτό μπορούν, σιγά – σιγά να δενδροφυτευθούν, ώστε να συμβάλλουν και αυτοί με τη σειρά τους, στην αύξηση του πρασίνου της πόλης που, τόσο έχουμε όλοι μας ανάγκη.
Αυτές είναι σκέψεις και απόψεις ενός ανθρώπου που αγαπάει όπως όλοι μας την πόλη που, ζούμε. Άλλες είναι αμέσου υλοποίησης, άλλες θέλουν περαιτέρω μελέτη και επεξεργασία και συνεργασία, με άλλους φορείς για να πραγματοποιηθούν (1η Στρατιά – ΑΤΑ) και ενδεχομένως να ενσωματωθούν σε προγράμματα του ΕΣΠΑ, για να χρηματοδοτηθούν. Ένα όμως είναι βέβαιο και σίγουρο ότι, όλα αυτά είναι βατά και υλοποιήσιμα. Κύριος φυσικά φορέας της υλοποίησης όλων αυτών που, προτείνω είναι ο Δήμος Λαρισαίων και μόνον, ο οποίος δεν θα πρέπει να αφήσει όλα αυτά για τις ελληνικές καλένδες και θέλω να πιστεύω ότι θα προχωρήσει, προς τη σωστή κατεύθυνση. Εάν η πόλη μας, αποκτήσει όλους αυτούς τους πράσινους πνεύμονες, το καλοκαίρι η θερμοκρασία στη Λάρισα μπορεί να πέσει ένα με δύο βαθμούς Κελσίου και αυτό δεν είναι ανέκδοτο, αλλά μια πραγματικότητα. Συνεπώς «Ιδού η Ρόδος, Ιδού και το πήδημα». Προσωπικά είμαι στη διάθεση του Δήμου, να δώσω περαιτέρω ιδέες και λύσεις, πάνω στην υλοποίηση του όντως μεγαλεπήβολου αυτού έργου, που όμως το έχει τόσο πολύ ανάγκη η πόλη μας.
Σημείωση: Οι μπροστά από εμάς, εδημιούργησαν, για εμάς, αυτό το υπέροχο Άλσος του Αλκαζάρ, το οποίο όλοι εμείς καθημερινά χαιρόμαστε και απολαμβάνουμε. Εμείς όμως παραδίδουμε στις επόμενες γενιές, μια τσιμεντένια πόλη με λιγοστό πράσινο. Γιατί;
