Του Αχ. Πιτσίλκα Δ. Θ.
Ο Άγιος Νικόλαος είναι ένας από τους πιο αγαπητούς αγίους σε όλους τους Χριστιανούς, εξαιτίας όχι μονάχα των αρετών, αλλά και των θείων χαρισμάτων, που τον συνόδευαν στη ζωή. Κάποιες δε από τις πιο χαρακτηριστικές αρετές του και κάποια από τα χαρίσματα, που είχε από το Θεό, ήταν και τα πιο κάτω:
α) Η ενδελεχής μελέτη των Γραφών και η φιλανθρωπία.
Ο άγιος Νικόλαος, που γεννήθηκε το 260 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας από γονείς Χριστιανούς, έμαθε από πολύ μικρός να μελετά με μεγάλη προσοχή τα θεόσοφα λόγια των Γραφών και να καταρτίζεται «προς την των θείων Γραφών γνώσιν και περί των του Θεού δογμάτων», ενώ ταυτόχρονα, κατά Συμεών το Μεταφραστή, «μυρίαις χάρεσιν εκοσμείτο» (Μ. 116, 320 Ο). Ύστερα δε από την κοίμηση των γονέων του, ο νεαρός ακόμη Νικόλαος άρχισε να χρησιμοποιεί την περιουσία που κληρονόμησε σε έργα φιλανθρωπίας, κάνοντας δηλ. έργα όλα εκείνα που μελετούσε στις Γραφές.
β) Η δύναμη της προσευχής του κατά το θαλάσσιο ταξίδι προς τους Αγίους Τόπους.
Φλεγόμενος από τον πόθο της προσκύνησης των Αγίων Τόπων, ο άγιος έπλευσε κάποια στιγμή προς τα λιμάνια της Παλαιστίνης. Κατά την πλεύση όμως αυτή έπνευσαν άνεμοι πολύ δυνατοί, που προκάλεσαν σφοδρότατη θαλασσοταραχή, ώστε το πλοίο τους να κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να καταποντισθεί. Στην περίσταση όμως εκείνη, ο άγιος επιδόθηκε σε μια ολόθερμη προσευχή, παρακαλώντας τον παντοδύναμο Θεό να καταπαύσει τον κλύδωνα. Και το θαύμα έγινε.
ν) Η επίταση της αγάπης του ύστερα από την ακούσια χειροτονία του σε επίσκοπο Μύρων.
Όταν ο επίσκοπος Μύρων εκοιμήθη ειρηνικά, οι αρχιερείς της περιοχής αναζητούσαν τον πιο ικανό για την πλήρωση της θέσης του. Όταν όμως ο άγιος χειροτονήθηκε «δι' υπερβάλλουσαν αρετήν» επίσκοπος Μύρων, κάνοντας υπακοή στους Αρχιερείς ή ακριβέστερα στο Πνεύμα το Άγιο που τον διάλεξε, επέτεινε τις δραστηριότητές του, προσθέτοντας «κόπον εις τον κόπον», ελεημοσύνη στις ελεημοσύνες και γενικότερα αγαθά έργα σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής.
δ) Η ενθάρρυνση των συνκαταδίκων κατά τη φυλάκιση του
Στην περίοδο όμως εκείνη που αρχιεράτευε, ξέσπασε το 321 ο διωγμός του Λικινίου, κατά τον οποίο συνέλαβαν τον άγιο και τον υπέβαλαν σε παντοειδή βασανιστήρια, για να αρνηθή την πίστη του, ενώ τελικά τον έρριξαν στις φυλακές. Όλα όμως αυτά, δηλ. η πείνα, η δίψα οι δαρμοί και οι άλλοι βασανισμοί, που άφησαν τα στίγματά τους στο σώμα του, δεν άγγιξαν την πίστη της καρδιάς του «κατά την προαίρεσιν» μάρτυρα αγίου. Για το λόγο αυτό εξακολούθησε να διδάσκει και να εγκαρδιώνει τους πιστούς συγκαταδίκους του.
ε) Η αντιαιρετικη δράση του
Μαζί όμως με τους εξωτερικούς εχθρούς ο άγιος είχε να αντιπαλαίσει και με εσωτερικούς, δηλ. με τις αιρέσεις. Η σπουδαιότερη δε από αυτές την εποχή που ζούσε ο άγιος ήταν ο Αρειανισμός, για την αντιμετώπιση του οποίου συγκλήθηκε το 325 η Α' Οικ. Σύνοδος στη Νίκαια της Βιθυνίας. Στη σύνοδο δε αυτή έλαβε μέρος και ο άγιος Νικόλαος, που με τα επιχειρήματα που πρόβαλε «εφίμωσε» τον αιρεσιάρχη, καταβάλλοντος «το δυσσεβές κράτος» του με τα όπλα της αλήθειας και με την ακτινοβολία ταυτόχρονα της εξαγνισμένης προσωπικότητας του και με τις ευχές του.
στ) Η ακράδαντη πίστη του
Κλείνοντας τα πιο πάνω βιογραφικά στοιχεία, θα έλεγα ότι ο άγιος Νικόλαος είναι ο κατ' εξοχήν διδάσκαλος της ταπεινής αγάπης και για το λόγο αυτό σε πολλές χώρες της Δύσης θεωρείται, αντί για το Μ. Βασίλειο, ο άγιος που την Πρωτοχρονιά φέρνει τα δώρα στα παιδιά. Και να ευχηθώ τελικά σε όλους τους εορτάζοντες (και γενικότερα στους χριστιανούς) το «Να καθήσει ο άγιος στο τιμόνι» της ζωής, οδηγώντας τον καθένα στο υπήνεμο λιμάνι της βασιλείας του Χριστού, χωρίς να ξεχνά ποτέ το πιο μεγάλο δίδαγμα της ζωής του αγίου Νικολάου, ότι δηλ. «η αγάπη μένει συχνά ταπεινών συντροφιά», ενώ γεννιέται «εκ της ευχής και εκ της μετά του Θεού κοινωνίας».
