Η… φάρσα

Από τον Τάσο Πουλτσάκη

Ύστερα από τη δημοσίευση της NASA (Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος), ότι το έτος 2020 ήταν η θερμότερη χρονιά που είχε καταγραφεί ποτέ στον πλανήτη μας, και από το αγωνιώδες Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα –ευχή του Γ.Γ. του ΟΗΕ Γκουτέρες, «Τα 2021 να είναι το έτος θεραπείας του πλανήτη μας», τα πράγματα μέχρι σήμερα, έτσι όπως εξελίσσονται, δυστυχώς, δεν είναι και τόσο αισιόδοξα.
Αυτά περίπου γράφαμε πριν τέσσερα χρόνια στο σημείωμα «Ειρήνη με τη φύση». Όμως, τα γεγονότα και οι πρωτοφανείς καταστροφές που ακολούθησαν, δεν είναι καθόλου από τις συνηθισμένες.
Τι έμεινε από εκείνα για τα οποία δεσμεύτηκαν να εφαρμόσουν οι εκπρόσωποι των χωρών που υπέγραψαν –εκτός εκείνων που διαφώνησαν – για να μειώσουν σταδιακά τη χρήση των ορυκτών καυσίμων και να τα αντικαταστήσουν με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
Τι έμεινε από εκείνο το «Πρωτόκολλο του Κιότο», του 1997, όπου τόσες χώρες συμφώνησαν να εφαρμόσουν τις δεσμεύσεις για μείωση των ρύπων (διοξείδιο του άνθρακος κ.ά.) που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και να αναχαιτίσουν την υπερθέρμανση;
Ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ το 2015, αν και η χώρα του είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός αερίων θερμοκηπίου στον κόσμο, αποχώρησε από τη Συμφωνία του Παρισιού, ενώ η Κίνα, ο μεγαλύτερος ρυπαντής, διαφωνώντας με αυτές τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή, κάνει γνωστό μέσω του αντιπροσώπου της, «Θα αντιμετωπίσουμε με τον δικό μας τρόπο την κλιματική αλλαγή»…
Αλλά, τι να περιμένει κανείς… Αυτή η στάση Τραμπ, έχει την ίδια σημασία με εκείνα που έλεγε, παλαιότερα, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ, πως η κλιματική αλλαγή είναι φάρσα και πως η επιστημονική άποψη για άνοδο της στάθμης της θάλασσας, είναι μύθος… Σκέτη άρνηση, όπως εκείνη, στα πρώτα χρόνια της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς προέτρεπε τους Αμερικανούς πολίτες να κάνουν ενέσεις απολυμαντικών (π.χ. χλωρίνη) σνομπάροντάς την…
Εξάλλου, αυτό επιβεβαιώνεται και σήμερα, προκρίνοντας ως υποψήφιο υπουργό Υγείας της νέας του κυβέρνησης, γνωστό αντιεμβολιαστή.
Στην πρόσφατη Διάσκεψη για το κλίμα που έγινε στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, φάνηκε το χάσμα που χωρίζει τις αναπτυγμένες χώρες από τις αναπτυσσόμενες, όσον αφορά τη χρήση των ορυκτών καυσίμων και τις πολιτικές μετάβασης σε πράσινες μορφές ενέργειας, με κοντινό ορίζοντα το 2030 και τελικό το 2050.
Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η θερμοκρασία του πλανήτη τραβάει την ανηφόρα, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό του ΟΗΕ, ότι «το 2024 θα είναι το θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί στον κόσμο…».
Το μόνο παρήγορο είναι πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, έθεσε ως στόχο τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 50%, μέχρι το 2030.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, δραματοποιώντας την κατάσταση, δηλώνει: (…) Πρέπει να επιλέξουμε το ένστικτο επιβίωσης έναντι της συλλογικής αυτοκτονίας και να αναλάβουμε δράση για μια δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς μετάβαση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ανταποκριθεί στην πρόκληση.
Ύστερα απ’ αυτά, αφήνουμε τον πλανητάρχη να πιστεύει πως όλα είναι φάρσα κι ας καίγονται τα δάση στη χώρα του κι ας «ψήνονται» οι Αμερικανοί από την υπερβολική ζέστη.