Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΗΣΥΧΙΑ – διαβάζω στα ΝΕΑ – επικρατεί στο στρατόπεδο Παπανδρέου, τα τελευταία 24ωρα. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει παραγγείλει μέσω γνωστού επικοινωνιολόγου δημοσκοπήσεις για να διερευνήσει τις προθέσεις της κοινής γνώμης απέναντί του. Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες λένε, ότι, οι δημοσκόποι δίνουν καλύτερα εκλογικά ποσοστά σε ένα νέο κόμμα Παπανδρέου απ’ ό,τι στο ΠΑΣΟΚ με τον Παπανδρέου. Κάτι που – όπως σημειώνει η εφημερίδα – προκαλεί μια σχετική αναστάτωση στους παροικούντες στο «Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου» που διερωτώνται: «προλαβαίνουμε;»
ΘΥΜΑΣΤΕ – οι παλιότεροι – εκείνα τα αυτοκόλλητα που βάζαμε οι Έλληνες στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων μας, λίγο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο; Απεικόνιζαν, θυμίζω, το περίγραμμα του μαρτυρικού νησιού σε λευκό φόντο και κατακόκκινο (αιματοβαμμένο) το κομμάτι που γνώρισε την τουρκική εισβολή... Πάνω του ήταν τυπωμένο το σλόγκαν – υπόσχεση «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»... Ο εμπνευστής της καμπάνιας, ο διαφημιστής τότε Νίκος Δήμου πέτυχε μ’ αυτό το απλό αυτοκόλλητο να επικαιροποιήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα γεγονός που αναπόφευκτα θα αντιμετώπιζε τις συνέπειες της φθοράς του χρόνου και θα περνούσε στη λήθη...
ΕΝΑ περίγραμμα του Καστελόριζου με τη φωτογραφία του Γιώργου Παπανδρέου στην άκρη κι ένα «Δεν ξεχνώ», νομίζω ότι θα ήταν ό,τι πρέπει για ν’ αντιμετωπιστεί στην παρούσα συγκυρία, η θετική προδιάθεση ενός (μικρού ή μεγάλου) τμήματος της ελληνικής κοινωνίας έναντι των προθέσεων του πρώην πρωθυπουργού... Γιατί, πέντε μόλις χρόνια μετά την θλιβερή παρουσία του στα πολιτικά μας πράγματα και την επιπόλαιη στάση του στη διαχείριση της σημαντικότερης (μεταπολεμικά) κρίσης που αντιμετώπισε η χώρα μας, να βρίσκεται κοινό έτοιμο να ξαναϋποδεχθεί τον Γιώργο Παπανδρέου ως «μεσσία», δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο, παρά ο θρίαμβος της λήθης επί της μνήμης...
ΤΟ τι εκτίμησαν στην παρουσία του στα πολιτικά μας πράγματα, όσοι προσβλέπουν στην επιστροφή του είναι δύσκολο να το προσδιορίσει κανείς... Το πιθανότερο είναι να εξακολουθεί να γοητεύει το «ιστορικό επίθετο», όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλα ιστορικά επίθετα σ’ αυτή τη χώρα π.χ. το «Καραμανλής»... Επίθετα που έχουν ειδικό βάρος (είναι πλέον brands, σύμφωνα με τους όρους του μάρκετινγκ) και δεν έχουν προφανώς φθαρεί, παρά την κακοποίηση που υπέστησαν από τους γόνους που τα «εξαργύρωσαν» στο πολιτικό χρηματιστήριο...Το ιστορικό ανέκδοτο που ήθελε κάποιον, το πάλαι ποτέ, να ψηφίζει «Αβέρωφ» όχι επειδή εκτιμούσε τον ευπατρίδη Ευάγγελο, αλλά επειδή θεωρούσε πως έτσι απέδιδε τιμή στο «θωρηκτό Αβέρωφ», καθίσταται επίκαιρο όσο ποτέ!... Όσοι προσβλέπουν στην άνοδο του Γιώργου Παπανδρέου δεν ψηφίζουν πρόσωπο... Όνομα ψηφίζουν!... Αδιαφορώντας για το αν, αυτός που το χρησιμοποιεί, το τιμά ή όχι...
ΒΕΒΑΙΩΣ, είναι πρόωρο ακόμη να αποφανθεί κάποιος ως προς την αποδοχή πιθανού νέου εγχειρήματος του Γιώργου Παπανδρέου, όταν είναι οφθαλμοφανές το πόσοι από τους πρώην φανατικούς υποστηρικτές του έχουν ήδη μεταστεγασθεί στον ΣΥΡΙΖΑ... Ωστόσο, ανεξαρτήτως του βαθμού αποδοχής, είναι χρήσιμη η απόπειρα επανεμφανίσεως του στο πολιτικό προσκήνιο (όπως και πιθανή επανεμφάνιση Καραμανλή) για να μετρήσουμε το κατά πόσο άλλαξε τα κριτήρια με τα οποία επιλέγει πολιτικούς ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος, ακόμη και τώρα που η κρίση έφερε «τα πάνω – κάτω» στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
