Ιράν VS Ισραήλ

Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο

Αμέσως μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, τα αραβικά κράτη επιτέθηκαν να το διαλύσουν εν τη γενέσει του. Όπως λέμε: «Προσπάθησαν να πνίξουν το μωρό στην κούνια».
Το μωρό, όμως, αποδείχτηκε Ηρακλής, για να θυμηθούμε τον μύθο, που λέει ότι ο Ηρακλής έπνιξε τα δύο φίδια που έστειλε η θεά Ήρα στην κούνια του, για να εκδικηθεί τον σύζυγό της Δία. Το Ισραήλ, λοιπόν, νίκησε τους Άραβες και εδραιώθηκε ως κράτος, έχοντας αναγνωριστεί και από τις μεγαλύτερες τότε δυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση. Οι Άραβες, όμως, δεν παραιτήθηκαν από τις επιδιώξεις τους να διαλύσουν το Ισραήλ. Επιτέθηκαν εναντίον του το 1956, το 1967, το 1973 και το 1977.
Όμως, σε όλες αυτές τις αναμετρήσεις νίκησε το Ισραήλ (με τη συνδρομή, πάντως, των ΗΠΑ). Και όχι μόνο νίκησε, αλλά διεύρυνε και τα σύνορά του σε βάρος της Συρίας, της Ιορδανίας και κυρίως των Παλαιστινίων. Μέσα στις κατακτημένες περιοχές περιλαμβάνεται και η ιστορική πρωτεύουσά του, η Ιερουσαλήμ. Οι Παλαιστίνιοι έχουν τη Δυτική όχθη, όπου κατοικούν 4 με 5 εκατ. και τη στενή Λωρίδα της Γάζας (660 τ.χλμ.), όπου ζουν περί τα 2 εκατ. Οι Παλαιστίνιοι δεν έπαψαν να ζητούν να επανεγκατασταθούν στη χαμένη πατρίδα τους, που το έδαφός της αποτελεί σήμερα το κράτος του Ισραήλ. Τα αραβικά κράτη μπορεί συναισθηματικά να είναι με το μέρος των Παλαιστινίων, αλλά, επί του πεδίου, δεν είναι διατεθειμένα να βοηθήσουν. Η Συρία, η οποία έχασε τα υψώματα του Γκολάν, είναι αποδυναμωμένη από έναν μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο. Η Ιορδανία ήταν σ’ αυτούς που δοκίμασαν κατά το παρελθόν και ηττήθηκαν. Το ίδιο και η Αίγυπτος.
Από τους Παλαιστινίους, όσοι κατοικούν στη Δυτική όχθη, διοικούνται από τον υπέργηρο, μετριοπαθή, Αμπού Αμπάς, ο οποίος έχει μάλλον συμβιβαστεί με την υφιστάμενη κατάσταση.
Στη Λωρίδα της Γάζας, όμως, επικράτησαν οι σκληροί της οργάνωσης της Χαμάς, που έχουν ως διακηρυγμένο δόγμα τους ότι το κράτος του Ισραήλ πρέπει να εξαφανιστεί. Στο πλαίσιο αυτού του δόγματος, η Χαμάς πραγματοποίησε αρκετές τρομοκρατικές πράξεις στο έδαφος του Ισραήλ, ενώ κατά καιρούς το βομβάρδιζε με ρουκέτες. Αυτή η κατάσταση, όμως, δεν εξωθούσε τις δύο πλευρές σε γενική σύρραξη. Ώσπου, πριν από έναν και πλέον χρόνο, η Χαμάς εισέβαλε αιφνιδιαστικά στο Ισραήλ, σκότωσε 1.250 και απήγαγε 250 Ισραηλινούς πολίτες. Το φυτίλι πλέον άναψε. Το Ισραήλ εισέβαλε στη Λωρίδα της Γάζας, στην προσπάθειά του να εξοντώσει τη Χαμάς. Πράγμα δύσκολο, διότι εκείνοι κρύβονται μέσα σε κατοικημένους χώρους ή σε τούνελ.
Το αποτέλεσμα είναι να σκοτωθούν μεν πολλοί μαχητές της Χαμάς, αλλά και πολλοί αθώοι πολίτες, και παιδιά μεταξύ αυτών.
Η δουλειά του Ισραήλ θα ήταν δύσκολη, αλλά όχι ακατόρθωτη αν είχε να κάνει μόνο με τη Χαμάς. Υπάρχει, όμως, ένας πολύ πιο ισχυρός και αδυσώπητος εχθρός. Ο εχθρός αυτός είναι το Ιράν.
Είναι η παλαιά, γνωστή μας Περσία, η οποία έχει ιστορική συνέχεια ως μεγάλη αυτοκρατορία από το 550 π.Χ., επί Κύρου του Μέγα, και διαδραμάτισε μεγάλο ρόλο στην περιοχή της σε όλη τη διαδρομή της μακράς ιστορίας της. Έχει έκταση 1.648.000 τ.χλμ. και 85 εκατ. κατοίκους. Στο υπέδαφός της υπάρχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Άρα, πρόκειται για μια χώρα με πολύ μεγάλη στρατηγική σημασία.
Από το 1979 μέχρι σήμερα διοικείται από τους σιίτες μουσουλμάνους ιερωμένους, με ανώτατο ηγέτη τον αγιατολάχ Χαμενεΐ. Το Ιράν έχει ριζαστικοποιηθεί και είναι διακηρυγμένος εχθρός των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Οι θέσεις του Ιράν ταυτίζονται με αυτές της Χαμάς. Δογματική θέση του Ιράν είναι ότι το Ισραήλ πρέπει να εξαφανιστεί ως κράτος. Στο πλαίσιο αυτού του δόγματος έστειλε στον Λίβανο που συνορεύει με το Ισραήλ 65.000 μαχητές, οι οποίοι απαρτίζουν τη Χεζμπολάχ, ώστε να απειλούν το Ισραήλ. Κατά τη διάρκεια της εμπόλεμης κατάστασης του Ισραήλ με τη Χαμάς, η Χεζμπολάχ απειλούσε το Ισραήλ με εισβολή και βομβάρδιζε περιοχές του με μεγάλο αριθμό ρουκετών. Το Ισραήλ προ ημερών εισέβαλε στον Λίβανο για να απωθήσει τους μαχητές της Χεζμπολάχ από τα σύνορά του και ταυτόχρονα βομβαρδίζει κατοικημένες περιοχές του Λιβάνου, όπου εικάζεται ότι κρύβονται οι μαχητές της Χεζμπολάχ. Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για τον Λίβανο, όπου μαζί με τους μαχητές της Χεζμπολάχ υπάρχουν και πολλά θύματα μεταξύ των αμάχων. Ο πόλεμος συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και κανείς δε γνωρίζει την κατάληξή του.
Ζητούμενο είναι τι θα πράξει το κράτος του Ιράν κι αν θα υπάρξει γενικότερη ανάφλεξη στη Μ. Ανατολή. Η περιοχή αυτή διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και αποτελεί σημαντικότατη πηγή τροφοδοσίας όλου του πλανήτη σε καύσιμα.
Μέσα στο δυσοίωνο αυτό σκηνικό, αποτολμώ να καταθέσω την προσωπική μου άποψη για το «τις πταίει» (Χ. Τρικούπης).
-Οι Παλαιστίνιοι στερήθηκαν τον χώρο στον οποίο κατοικούσαν, αφ’ ης στιγμής ιδρύθηκε το κράτος τους Ισραήλ. Το 1948 ίσως θα μπορούσε να υπάρξει μία συμφωνία, διότι οι Παλαιστίνιοι τότε αριθμούσαν 700.000, ενώ σήμερα 7 εκατομμύρια. Υπήρχε, όμως, μία εγγενής δυσκολία ως προς αυτό: Οι σκληροπυρηνικοί ήθελαν να εξαφανιστεί το Ισραήλ.
- Το Ισραήλ από της ιδρύσεώς του το 1948 μέχρι σήμερα πολεμάει συνέχεια για την ύπαρξή του. Νιώθει απειλούμενο με εξαφάνιση και αντιδρά με βίαιο τρόπο κατά των εχθρών του. Να αναφέρουμε ότι η έκταση του Ισραήλ ανέρχεται σε 20.770 τ.χλμ., δηλαδή είναι πολύ μικρή και μέσα σε αυτήν κατοικούν 9.300.00 άνθρωποι, άρα είναι πυκνοκατοικημένο.
- Το Ιράν, όπως προανέφερα, είναι μια μεγάλη και πολύ σημαντική χώρα για τη Μ. Ανατολή και για όλον τον κόσμο. Δεν είναι Άραβες, αλλά οι γνωστοί μας Πέρσες. Βρίσκεται σε απόσταση πλέον των 200 χλμ. από το Ισραήλ και δεν απειλείται από αυτό. Η εξουσία είναι στα χέρια του μουσουλμανικού ιερατείου εδώ και 45 χρόνια. Μπορεί να ξεκίνησε ως λαϊκή επανάσταση κατά του τότε σάχη (βασιλιά), αλλά στην πορεία κατέληξε να είναι δικτατορικό-τυραννικό καθεστώς. Για να διατηρήσει τη συνέχιση της ύπαρξής του, έπρεπε να επινοήσει την ύπαρξη εχθρών, ώστε να φανατίζει τους οπαδούς του. Οι εχθροί αυτοί ακούουν στο όνομα ΗΠΑ και Ισραήλ.