Του Καθ. Γεωργίου Μαντάνη
Τμήμα Σχεδιασμού & Τεχνολογίας Ξύλου – Επίπλου, Τ.Ε.Ι. Θεσσαλίας
Ναι στη διαμαρτυρία και τη διαδήλωση, Ναι στην καταγγελία – ΟΧΙ στις καταλήψεις!
Βιώνουμε μια τεράστια κοινωνική κρίση στη χώρα, που οδήγησε και στην οικονομική κρίση. Η κρίση αυτή είναι κατά την άποψή μας μοναδική στην Ευρώπη, διότι έχει γνωρίσματα που είναι ιδιαιτέρως μοναδικά (βλ. ξοδεύω-περισσότερα-από-τα-έσοδα-μου, δεν-αποδίδω-τους-φόρους-που-μου-αναλογούν, το-ελληνικό-κράτος-είναι-υπέρτατος-κλέφτης, το-τεράστιο-και-σπάταλο-κράτος-δημιουργεί-διαφθορά-και-έχει-αναξιοκρατία, οι-πολιτικοί-μας-είναι-οι-περισσότεροι-διεφθαρμένοι, η-επιχειρηματικότητα-έχει-δαιμονοποιηθεί, κ.ά.). Η κρίση αυτή σήμερα μεταφέρεται, δυστυχώς, και στο σχολείο, στο ελληνικό Λύκειο και το Πανεπιστήμιο και στις περισσότερες των περιπτώσεων, υποκρύπτει αμιγώς κομματικά κίνητρα και συμφέροντα ανάλογα με τη χρονική στιγμή και με το ποιος είναι στην εκάστοτε αντιπολίτευση. Ο λαϊκισμός σε θέματα εκπαίδευσης μεσουρανεί. ΄Ετσι, φτάσαμε σήμερα το 2014, τα κόμματα και ο κακώς νοούμενος συνδικαλισμός (κομματισμός κατ’ ουσίαν) να έχουν εισβάλει κυριολεκτικά μέσα στα σχολεία μας. Πουθενά στις αναπτυγμένες χώρες του πλανήτη δεν συμβαίνει αυτό.
Έτσι, η κρίση οδηγεί και σε ακραίες αντιδράσεις, ειδικά σε χώρους (Λύκεια, ΑΕΙ) που είναι σχολεία. Οδηγεί σε: Κατάληψη! Και αυτή σαν πράξη, σαν ενέργεια, είναι ακραία, βαθιά εκφυλιστική για ένα σχολείο. Τη στιγμή που ξεκινάει μια κατάληψη σ’ ένα σχολείο, το σχολείο χάνει το νόημά του, δεν είναι πλέον σχολείο.
ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Το σχολείο είναι φωτοδότης, εσαεί, δεν κλείνει. Ποτέ!
Τα παιδιά μας, οι μαθητές μας, εύλογα και αιτιολογημένα έθεσαν τα προβλήματα και τις διαφωνίες τους, διαδήλωσαν και διαμαρτυρήθηκαν για όλα αυτά που συμβαίνουν. Έθεσαν τα προβλήματα που υπάρχουν σε κάθε εκπαιδευτήριο. Θεωρούμε ότι δικαίως διαμαρτύρονται για το νέο πείραμα του Υπουργείου, για το «νέο Λύκειο με την τράπεζα θεμάτων». Άλλο ένα καινούργιο πείραμα στο Υπουργείο Παιδείας όπως τα τόσα άλλα που «επινοήθηκαν» σε αυτή τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια. Τι να γίνει; Αυτό είναι ένα μεγάλο αναπάντητο ερώτημα: Το πιο ανησυχητικό, είναι το γεγονός ότι συμφωνία δεν υπάρχει μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, ούτε καν στα ζητήματα της μέσης και της ανώτατης εκπαίδευσης.
Ζήσαμε, όμως, κι εμείς ως γονείς τις πρόσφατες καταλήψεις Λυκείων. Και τι αποτέλεσμα είχαν αυτές; Κανένα, όπως οι περισσότερες καταλήψεις. Απλά έφεραν πολύ πίσω την εκπαιδευτική διαδικασία και οδήγησαν στην απώλεια μεγάλου αριθμού διδακτικών ωρών. Ειδικά για τα παιδιά της Γ’ Λυκείου, οι αρνητικές επιπτώσεις θα φανούν αργότερα στη χρονιά, ενώ θα έχουν μπροστά τους και τον τεράστιο σκόπελο των πανελληνίων εξετάσεων.
Άραγε, με ποιο δικαίωμα γίνονται οι καταλήψεις σχολείων σήμερα; Με βάση ποια υφιστάμενη νομοθεσία, νέοι μαθητές – έφηβοι (ή φοιτητές) καταλαμβάνουν χώρους και κτίρια και διαμαρτύρονται μ’ αυτόν τον εκβιαστικό τρόπο στερώντας από συμμαθητές τους το δικαίωμα στη μάθηση, κι από τους καθηγητές τους το δικαίωμα στην εργασία, στη διδασκαλία; Τι πάει να πει «καταλήψεις»; Οι καταλήψεις πιστεύετε ότι δείχνουν στον πολιτισμένο κόσμο τη δημοκρατία μας; Ούτε για αστείο! Απλά, τη μέγιστη κρίση μας δείχνουν την κοινωνική και την αξιακή. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκφράσει κανείς την αντίθετη άποψή του, την έντονη διαμαρτυρία του: μπορεί να διαδηλώσει έντονα, να καταγγείλει, να διαμαρτυρηθεί γραπτά και προφορικά, να κάνει απεργία. Δεν έχει όμως δικαίωμα κανένας να κάνει καταλήψεις σε χώρους, σε σχολεία, σε Λύκεια, ή σε σχολές Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Κανένας. Την ημέρα εκείνη που δεν θα υπάρχει ένα κόμμα, ένας «συνδικαλιστής», ένας «δάσκαλος»-πολιτευτής μέσα στο σχολείο (σε κάθε σχολείο), η εκπαίδευση θα έχει γίνει πολύ καλύτερη. ΟΧΙ στις ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ. Φτάνει πια!
