Σχολιάζοντας την πολιτική επικαιρότητα

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Τούτες τις μέρες συμβαίνουν στον χώρο της μείζονος, κυρίως, αλλά και της ελάσσονος αντιπολίτευσης γεγονότα, τα οποία προβληματίζουν, στενοχωρούν και ανησυχούν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.

Στον μεν ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη γίνεται, κυριολεκτικά, χαμός και παρατηρούνται διαλυτικά φαινόμενα, ενώ στο ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη υπάρχει εσωστρέφεια, αφού βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού, με ό,τι αυτή συνεπάγεται.
Κι όμως! Πρόσφατα και ενόψει των ευρωεκλογών, η μεν κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε χάσει τον βηματισμό της κάτω απ’ το βάρος της πίεσης, που ασκούσε σύμπασα η αντιπολίτευση, αλλά και απ’ την αδυναμία της ν’ αντιμετωπίζει, αποτελεσματικά, τις συνέπειες φυσικών καταστροφών και να επιλύει καθημερινά προβλήματα, που ταλαιπωρούν τους πολίτες, όπως τον πληθωρισμό και την ακρίβεια. Την ίδια περίοδο ο κ. Κασσελάκης συμπεριφέρονταν με περισσή έπαρση και αλαζονεία, θα έλεγα, και είχε ως στόχο να διατηρήσει τα δευτερεία στη Βουλή και τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προπάντων, όμως, να βελτιώσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ σε σύγκριση με τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του 2023 και να μικρύνει τη διαφορά του με τη ΝΔ, προκειμένου να αναπτερώσει τις ελπίδες του κόμματός του για επιστροφή στον θώκο της εξουσίας. Κάτι ανάλογο έκανε και ο κ. Ανδρουλάκης δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην ανατροπή των συσχετισμών και στην κατάληψη της δεύτερης θέσης για ευνόητους λόγους. Κάνανε, όμως, και οι δυο τους λογαριασμό χωρίς τον ξενοδόχο, που λέγεται λαός.
Πέτυχαν, βέβαια, με την επιθετική τακτική τους εναντίον του κ. Μητσοτάκη, προσωπικά, να μειωθούν τα ποσοστά της ΝΔ και να της δημιουργήσουν κάποια προβλήματα. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, όμως, όπως παρακολουθούμε, εξελίχθηκαν, τελικά, σε μπούμερανγκ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, αφού οδήγησαν σε εσωστρέφεια, η οποία έβγαλε στην επιφάνεια σημαντικές αδυναμίες των αρχηγών τους και, γι’ αυτό, ο μεν πρώτος κηρύχθηκε, ταπεινωτικά, έκπτωτος, ενώ ο δεύτερος αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να αποδεχθεί τη διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού. Αυτό συνέβη, εν πολλοίς, και γιατί δεν κατάφεραν να πείσουν τον λαό ότι διαθέτουν εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση του τόπου, με αποτέλεσμα αυτός να ενισχύσει άλλα μικρότερα κόμματα και, κυρίως, όσα κινούνται στον ακροδεξιό χώρο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, φθάσανε εδώ που φθάσανε, χωρίς να είμαστε σε θέση, ακόμα, να πούμε, πού θα καταλήξουνε.
Κατάφεραν, έτσι, οι κ. Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, παρότι το απεύχονταν και αγωνίζονταν για το αντίθετο, να καταστήσουν και πάλι κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού τον Κυριάκο Μητσοτάκη, προσφέροντάς του πολύτιμο πολιτικό χρόνο, για να ανακάμψει, αλλά και συνθήκες κατάλληλες, για να προχωρήσει το έργο του, αφού, ουσιαστικά, λειτουργεί, αυτήν τη στιγμή, χωρίς θεσμικό αντίπαλο. Δυστυχώς γι’ αυτούς, έκαναν το λάθος να πιστέψουν ότι με γιουρούσι και χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα θα κατάφερναν να δημιουργήσουν εσωτερικά προβλήματα στη ΝΔ, να την αποσταθεροποιήσουν και να οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρες εκλογικές περιπέτειες. Όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, λαβωμένη έστω, άντεξε στις πιέσεις και χάρη στην αυτοδυναμία και τη συνοχή, που διαθέτει, συνεχίζει την πορεία της με εξασφαλισμένη την πολιτική σταθερότητα, που είναι απαραίτητη για τη λειτουργία της δημοκρατίας και για την παραγωγή έργου.
Επιπλέον, με τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν αυτήν την περίοδο στο κόμμα, κυρίως, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποδεικνύεται ότι το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, που εφαρμόζεται στις εθνικές εκλογές, είναι πιο επωφελές για τον τόπο σε σχέση μ’ αυτό της απλής αναλογικής, που επιδιώκει η ευρύτερη αριστερά και όχι μόνο, αφού, τουλάχιστον, εξασφαλίζει σταθερές κυβερνήσεις. Με τη συμπεριφορά τους, όμως, αυτήν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο κάνουν ζημιά όχι μόνο στο κόμμα τους, αλλά και στην εφαρμογή της απλής αναλογικής, καθώς και στις συνεργασίες με άλλα κόμματα, που πρεσβεύουν, αφού δείχνουν, ότι σε δύσκολες στιγμές δεν είναι σε θέση να μιλούν και να συνεργάζονται ακόμη και μεταξύ τους.
Οι εξελίξεις αυτές, ωστόσο, είναι, σίγουρα, δυσάρεστες για τους οπαδούς και φίλους της ευρύτερης αριστεράς. Δεν είναι, όμως, καθόλου ευχάριστες και για κάθε πολίτη, που σέβεται τη δημοκρατία και τους κανόνες της, γιατί η σωστή λειτουργία της αντιπολίτευσης και δη της αξιωματικής αντανακλάται και στο έργο της εκάστοτε κυβέρνησης, μια που με την τεκμηριωμένη κριτική και τις σωστές παρεμβάσεις της είναι σε θέση, να το βελτιώσει και να το κάνει καλύτερο. Γι’ αυτό, αν και η ζημιά έγινε και δύσκολα αποκαθίσταται, εύχομαι και εγώ και ελπίζω να επιστρέψουμε, σύντομα, σε μια κανονικότητα για το καλό όλων μας.