Δημήτριος Ευρ. Κατσαρός

Πέρασαν δύο περίπου μήνες από τον θάνατό του. Ο γιατρός (ΩΡΛ) και οινοποιός Δημήτριος Κατσαρός έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης όχι μόνον από τους πολίτες της πατρίδας μας για την προσφορά του ως γιατρού, αλλά και εκτός αυτής για την επαγγελματική του ιδιότητα.
Και παρόλο που δεν συνηθίζονται επί θανάτια δημοσιεύματα για τους αποθανόντες και μάλιστα αρκετές μέρες μετά τον θάνατό τους ως προς την προσωπικότητά τους και το πέρασμά τους απ’ αυτή τη ζωή νιώθω το χρέος να δημοσιοποιήσω μερικές προσωπικές μου εμπειρίες για τον Δημήτρη.

Γιος νομαδικής κτηνοτροφικής οικογένειας, βαθειά εμποτισμένος από τις αρχές και τις αξίες της σαρακατσιάνικης γενιάς του, τις υλοποίησε με επιμονή και αγώνες πιστά και απαρέγκλιτα στον εντυπωσιακό διάβα του. Από μικρό παιδί οραματιζόταν ένα διαφορετικό μέλλον από την πραγματικότητα που ζούσε η οικογένειά του. Και το επέτυχε με την εργατικότητά του, τη μεθοδικότητα στις ενέργειές του, την πίστη και αφοσίωση σ’ αυτό που έπραττε. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι αληθινοί και απόλυτα ειλικρινείς και δηλωτικοί του πώς ένα παιδί της στάνης και της δασκαλοκαλύβας στα παιδικά του χρόνια κατάφερε να φθάσει επιστημονικά και επαγγελματικά, όπως είναι ευρύτερα γνωστό.
Δεν ήταν μόνο ένας εξαίρετος σύζυγος και πατέρας. Ήταν και ένας άνθρωπος φιλικός και χωρίς προβλήματα στο περιβάλλον του και με όσους είχε οποιαδήποτε επαφή. Έζησα μαζί του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Δεν άκουσα ποτέ, σε όλα αυτά τα πολλά χρόνια, κάποιο παράπονο εις βάρος του. Αντίθετα άκουγα με πολλή χαρά επαίνους και ευχαριστίες, που με ικανοποιούσαν ιδιαίτερα, γιατί μεγαλώσαμε στο ίδιο σπίτι και ήταν κοινή η πορεία μας σ’ αυτήν την ζωή. Για το Δημήτρη και τις επιτυχίες του ειλικρινά ένιωθα υπερήφανος.
Μία άλλη πτυχή του χαρακτήρα του ήταν το ενδιαφέρον του για τα προβλήματα των συγγενών και των φίλων. Δεν ήθελε να το δείχνει. Μου εμπιστευόταν τα ζητήματά τους και τις ενέργειές του.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συμπαράστασή του στον προεκλογικό μου αγώνα του Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου του 1981. Έκλεισε το ιατρείο του 20 μέρες και έτρεχε σ’ όλο τον νομό να ενισχύσει την υποψηφιότητά μου. Ούτε θα λησμονήσω ποτέ τη βοήθειά του όταν το πρόβλημα της υγείας μου (ακουστικό νευρίνωμα) με οδήγησε δύο φορές στο Λονδίνο και μία στη Βοστώνη. Έκλεισε και τις τρεις φορές το ιατρείο του. Βρέθηκε δίπλα μου. Τον ένιωσα να αγωνιεί, περισσότερο από μένα, για το αποτέλεσμα των χειρουργικών επεμβάσεων και τη χαρά του για τη θετική τους έκβαση. Δεν ξεχνιούνται τέτοιες αδελφικές και κάτι παραπάνω ακόμα συμπεριφορές.
Αυτός με λίγα λόγια ήταν ο Δημήτρης. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα είχε την παραδοχή και την εκτίμηση όλων. Το ζήσαμε στην κηδεία του από όσα είπαν γι’ αυτό ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Ιερώνυμος και ο αγαπητός του αδελφός και πρώην νομάρχης Κοζάνης και Λάρισας Λουκάς Κατσαρός.
Νίκος Κατσαρός
πρ. αντιπρόεδρος Βουλής