Η αποκαθήλωση του Στέφανου

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Κι όμως, ο πολιτικός θάνατος του Στέφανου Κασσελάκη δεν επισυνέβη χτες στην Κεντρική Επιτροπή ως νομίζεται. Η πορεία αυτού του διάττοντος αστέρος της πολιτικής είχε τελειώσει στη Λάρισα, προχτές Παρασκευή.

«Έρημος βαρύς και μόνος» όπως θέλει το σχετικό κλισέ ο νεόνυμφος Στέφανος ήρθε στην πόλη όπου τον περίμενε στην ουσία μόνο ο τοπικός βουλευτής του Βασίλης Κόκκαλης και έτερος ουδείς. Δηλαδή, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πήγε σε μια πόλη για να ενημερωθεί για τα αντιπλημμυρικά έργα, δηλαδή για ένα από τα σοβαρότερα θέματα της χώρας, τον …αγνόησαν ακόμη και τα στελέχη του κόμματός του! Αιωνία του η μνήμη (που αμφιβάλουμε).
Η παρουσία Κασσελάκη στη Θεσσαλία πέρασε στα πιο ψιλά των εφημερίδων, οι τοπικοί παράγοντες τον δέχθηκαν ευγενώς, ίσως και με κάποια συμπόνια. Αλλά, άμα φτάσεις να σε λυπούνται στην πολιτική, πάρε το καπελάκι σου και φύγε. Έχεις ουσιαστικά τελειώσει και το να μένεις γαντζωμένος στην καρέκλα δεν λέει τίποτα μα τίποτα. Κι άσε τους γραφιάδες, σαν ελόγου μου καληώρα, να σου γράφουν μνημόσυνα κι επικήδειους.
Δεν τον δέχθηκε εδώ που τα λέμε η Ελλάδα τον Στέφανο Κασσελάκη. Δεν τον σήκωσε το κλίμα. Εμφανίστηκε σ’ ένα κόμμα παραζαλισμένο ακόμη απ’ τη σφαλιάρα των εθνικών εκλογών, όπου οι σύντροφοι, μέσα στην απελπισία τους, αναζητούσαν έναν αντι-Αλέξη, προς το πιο όμορφο, πιο νέο, πιο φρέσκο σαν …άμεση απάντηση στον Μητσοτάκη. Είναι σαν κάτι χωρισμένους που ψάχνουν απελπισμένοι να βρουν αντικαταστάτρια και πέφτουν στον πρώτο ώμο που θα βρεθεί ν’ ακουμπήσουν και να κλάψουν.
Ο αρχηγός απέθανε, ζήτω ο νέος αρχηγός; Δεν είναι πάντα έτσι… Καμιά φορά τα πράγματα περιπλέκονται. Κατά πρώτον, ο νέος όμορφος και ευσταλής αρχηγός δήλωσε ευθέως τιμίως και ειλικρινώς ότι είναι ομοφυλόφιλος. Πρώτο σοκ. Διότι, άλλο εσύ ο αριστερούλης να υπερασπίζεσαι στη θεωρία μια ζωή τα δικαιώματα των «μειονοτήτων», κι άλλο να τον έχεις κι αρχηγό. Αριστερός είσαι, βλάκας δεν είσαι. Και ξέρεις πολύ καλά αν μπορούν να δεχτούν έναν gay για αρχηγό οι περισσότεροι Έλληνες. Για τράβα να το πεις αυτό σε καμιά καφετέρια στα όμορφα … Γιαννιτσά ας πούμε ή σε καμιά λαϊκή στο Κιλκίς. Για τράβα πες το στα τσιπουράδικα του Τυρνάβου…
Αλλά δεν έφταιξε τόσο αυτό. Η Ελλάδα σήμερα έχει προχωρήσει. Βρίσκεται στη φάση του «δεν με νοιάζει τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του, αλλά να μην μου το δείχνει κιόλας…». Αυτή είναι η πλειοψηφούσα άποψη. Κάτω απ’ αυτήν τη συνθήκη τον στήριξε μέχρι και ο Πολάκης, «καταπίνοντας» βατραχάκια και την αντρουά φύση του. Στοιχειωδώς έξυπνος να είσαι, στοιχειώδες ένστικτο επιβίωσης να έχεις, κάνεις την πάπια. Καταλαβαίνεις τις αναστολές του κόσμου και δεν ξαναμιλάς γι’ αυτό το ζήτημα. Δεν παίρνεις τον …Τάιλερ α λα μπρατσέτα να τριγυρνάς σαν χαζοχαρούμενη πυγολαμπίδα σε πόλεις και χωριά στα βουνά και τους λόγγους, «τσιγκολελέτα, τσιγκολελέτα». Δεν ανεβάζεις τον …«σύζυγο» επί σκηνής, να τον …δοξάσουν οι οπαδοί, δεν πας χεράκι - χεράκι διακοπές στη Μύκονο. Το μήνυμα που περνάς είναι ότι είσαι μια παθολογική περίπτωση, πάσχεις από παιδισμό, δεν είσαι σοβαρός και δεν έχεις συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω σου. Άρα τι πρωθυπουργίες μου γυρεύεις;
Το …κοπάδι των ψηφοφόρων ωστόσο θα ήταν έτοιμο ακόμη και να ξεπεράσει τις αναστολές της σεξουαλικής προτίμησης αν καταλάβαινε πως έχει να κάνει με έναν «δυνατό» παίχτη. Να είναι κάποιος μορφωμένος ας πούμε, να έχει τελειώσει ένα σοβαρό Πανεπιστήμιο, να ξέρει από οικονομικά, από διοίκηση από διεθνείς σχέσεις, να μιλά συγκροτημένα, λογικά, ψύχραιμα. Ο Στέφανος όμως μάς έδειξε ότι είναι ένας …«πασαλειμματάκιας». Σκόρπιες γνώσεις από δω κι από κει, και τοποθετήσεις βάσει σημειωμάτων που του έδιναν. Δεν ήξερε τα θέματα, αλλά και δεν ήταν σε θέση να τα μάθει. Ακριβώς το αντίθετο του Μητσοτάκη που έχει περάσει την εικόνα του «σπασίκλα» της τάξης, του προσεκτικού και του μελετηρού πολιτικού που και γνωρίζει και δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Μη έχοντας σοβαρό υπόβαθρο ο Στέφανος ζούσε και ζει μέσα στο άγχος. Αν τον προσέξεις μιλάει πάντα βιαστικά, αγχωμένα, είναι εριστικός χωρίς λόγο, επιθετικός στον απέναντί του. Κι αυτό δεν αρέσει. Κυρίως περνάει αρνητικά μηνύματα.
Αυτή ακριβώς η ανεπάρκεια ήταν που τον οδηγούσε να ψάχνει για άλλα (νομιζόμενα) σημεία υπεροχής. Είμαι πλούσιος, δεν έχω ανάγκη να ξαναδουλέψω, να η βίλα μου στη Νέα Υόρκη, δείτε και το πανάκριβο διαμέρισμά μου στο Κολωνάκι όπου θα μείνω με τον Τάιλερ και τόσα άλλα για τα οποία έχει επικριθεί. Μια εμμονική υπερπροβολή του life style χωρίς τέλος και χωρίς …νόημα εν τέλει. Διότι, σε ποιον τα έδειχνε όλα αυτά; Σε ανθρώπους που αγκομαχούν να βγάλουν τον μήνα; Και τι περίμενε να του πουν; Μπράβο αγόρι μου, εσένα θέλουμε; Αχ βρε Στέφανε, πόσο αφελής ήσουν…
Αν φιλοδοξείς να παίξεις ρόλο στην πολιτική ζωή της Ελλάδας προσέχεις και το παραμικρό. Και πρώτ’ απ’ όλα προσέχεις την εμφάνισή σου. Ο κόσμος δεν ψάχνει για …φιγουρίνια που ξεπήδησαν από σελίδες περιοδικού μόδας. Σε θέλει κλασσικό, με το κοστουμάκι, τη γραβατούλα, σε θέλει με κάλτσες κι όχι …ξεκάλτσωτο. Σε θέλει και «κάζουαλ», αλλά όχι με εκείνα τα …παροιμιώδη στενά τζιν που σε κάνουν να μοιάζεις με ευμέγεθες στρουμφάκι. Άμα λοιπόν δεν καταλαβαίνεις αυτά τα βασικά, σού φταίνε μετά οι άλλοι που δεν θέλουν ούτε να σε βλέπουν στο κόμμα; Οι οποίοι άλλοι, μια ζωή στην Αριστερά, έχουν τη δική τους ηθική, τη δική τους αισθητική, που - μην νομίζεις- δεν έχει ξεφύγει και πολύ από το αμπέχωνο και το φοιτητικό ταγάρι. Μιλάμε, Στέφανε, εσύ πήγες να τους ανατρέψεις όλη την κοσμοθεωρία, όλη τους τη ζωή. Δεν πρόκειται να μπω σε πολιτικά ζητήματα. Άλλωστε έχουν τόσο πολύ αναλυθεί που δεν έχει νόημα. Πλέον είμαι πεπεισμένος ότι η Ελλάδα -και όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ - απέρριψε τον Κασσελάκη- πολιτισμικά κυρίως. Δεν ξέρω αν φταίνε οι αμερικάνικες συνήθειές του ή ο χαρακτήρας του, αλλά ο νέος δεν είχε προφανώς συναίσθηση σε ποια χώρα ήρθε να παραστήσει τον αρχηγό και φυσικά ούτε τη δυνατότητα να την μελετήσει, να την μάθει και να την χειριστεί.
Αποχαιρετώντας τον Στέφανο, θα λέγαμε ότι έμοιαζε με ένα …σπάνιο χαρούμενο πουλί με πλουμιστά φτερά, που κούρνιασε για λίγο στα μέρη μας και που όμοιό του ούτε είδαμε ούτε θα ξαναδούμε ποτέ στο δάσος των πολιτικών φιλοδοξιών.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
[e-mail]