Η ανεκτίμητη φιλία

Από την Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά, συγγραφέα

Όποιος ψάχνει έναν φίλο χωρίς ελαττώματα, θα μείνει χωρίς φίλο».

Το είπε κάποιος Αφρικανός, που μου διαφεύγει τ’ όνομά του.
Όλοι μας περιμένουμε και πολλές φορές απαιτούμε την τέλεια συμπεριφορά απ’ τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας και δεν μπαίνουμε στον κόπο να κρίνουμε τη δική μας απέναντί τους.
* Έχω κι εγώ πολλούς φίλους, άλλους πολύ κοντινούς, «κολλητούς» που λένε οι νέοι, κι άλλους πιο απομακρυσμένους.
Θέλω με όλους αυτούς να έχω καλή επικοινωνία και το προσπαθώ.
Πολλές φορές η απέναντι πλευρά δεν ανταποκρίνεται, έχει έναν δικό της τρόπο να συμπεριφέρεται.
Σέβομαι τον τρόπο τους και τα «πιστεύω» του καθενός.
Κάποιοι ξυπνάνε το πρωί και δεν έχουν διάθεση να πούνε «καλημέρα» στον γείτονα, στον φίλο, στον συγγενή.
Περιμένουν να την ακούσουν από σένα και φυσικά θα την ανταποδώσουν. Τι πρέπει να γίνει;
Αν ακολουθήσεις και συ την τακτική τους, τελείωσε και η σχέση.
Και ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Κάποιοι άλλοι κάνουν πως δε σε βλέπουν, φροντίζουν να έχουν την πλάτη τους στραμμένη προς το μέρος σου. Τώρα πώς το καταφέρνουν, αυτό μόνο αυτοί το ξέρουν. Και πάλι πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υπέρμετρο εγωισμό, που ξεπερνάει τα όρια και τους... απαγορεύει να ακολουθήσουν τους κανόνες του σαβουάρ βιβρ.
Αυτή τη θεωρία των τρόπων καλής συμπεριφοράς, που τόσο... φοριόταν στις δεκαετίες εξήντα και εβδομήντα.
Και που εμείς οι προερχόμενοι απ’ τα χωριά τούς μελετούσαμε με πάθος, για να ξεστραβωθούμε και να φερόμαστε κόσμια.
Αλλά οι καιροί άλλαξαν. Ποιος δίνει σημασία στα παραπάνω!
Οι άνθρωποι τρέχουν και δε φθάνουν, έχουν επιδοθεί στο κυνήγι τού...
θησαυρού. Έχουν σκοτούρες, προβλήματα...
Λες και τότε ήταν όλα καλά. Τότε έλειπαν όλα, αλλά οι άνθρωποι δεν είχαν ίσως τόσες απαιτήσεις, ώστε να τις αναγάγουν σε προβλήματα. Πέτα τον εγωισμό σου συνάνθρωπε, δε σε βοηθάει σε τίποτα.
Χαμογέλα στον φίλο, στον γείτονα, στον συγγενή.
Κι αν χαιρετήσεις πρώτος, πίστεψέ με, δε θα πέσει το γόητρό σου, ούτε θα σε υπολογίσουν λιγότερο. Υπάρχουν άνθρωποι σεμνοί και ταπεινόφρονες, που δε στέκονται σ’ αυτές τις λεπτομέρειες και εμπνέουν σεβασμό κι ακτινοβολούν.
Κάποια φίλη μού εξομολογήθηκε.«Τηλεφωνώ συχνά στην τάδε κοινή μας φίλη, αλλά εκείνη σπάνια με παίρνει. Εγώ τι πρέπει να κάνω; Τι γνώμη έχεις; Να «πέφτω» εγώ συνέχεια, επιτέλους, έχω κι εγώ τον εγωισμό μου».
Τι θα πει να «πέφτεις» καλή μου φίλη. Με το να δείχνεις ενδιαφέρον κι αγάπη δεν πέφτεις, σηκώνεσαι και ανεβαίνεις.
Κάπως έτσι τελειώνουν και οι φιλίες, όταν ψιλοκοσκινίζουμε.
Τώρα θα μου πείτε, μπορεί κάποιος να μη θέλει να συνεχίσει, ε νομίζω αυτό θα το καταλάβουμε κι από άλλη συμπεριφορά. Με το ζόρι δε γίνονται αυτά τα πράγματα.
Κάποιοι σκέφτονται, αυτός είναι μικρότερος, αυτός να χαιρετήσει πρώτος ή να τηλεφωνήσει.
Κατά την ταπεινή μου άποψη κι αυτό είναι λάθος. Ακόμη και το μικρό παιδί έχει προσωπικότητα και του οφείλουμε σεβασμό.
Όλα αυτά που γράφω κατά καιρούς, για τις ανθρώπινες σχέσεις, όπως έχω ξαναπεί, τα αντλώ μέσα απ’ την καθημερινότητα κι απ’ την επικοινωνία μου με τους άλλους ανθρώπους.
Δεν έχω καμία ειδίκευση. Μια κουβέντα, ένα βλέμμα, μια εκμυστήρευση κάποιου συνανθρώπου μου ξέροντας αυτή μου την ιδιότητα, μου εμπιστεύονται κάποια πράγματα, όλα αυτά, χωρίς βεβαίως να κάνω κατάχρηση της εμπιστοσύνης τους, τα γενικεύω πάντα τα θέματα, όλα αυτά λοιπόν, οπλίζουν την πένα μου.
Και θα ήθελα όποιος διαφωνεί με τα γραφόμενά μου να μου το πει και είμαι πρόθυμη να το συζητήσω.
Και αφού αυτό το άρθρο μιλάει για φιλία, θέλω να αναφερθώ και πάλι στον αξιόλογο φίλο μου, τον Γιάννη, εκκλησιαστικό επίτροπο, στην εκκλησία των Αγίων Σαράντα, που μου χάρισε τελευταία ένα πολύ ωραίο βιβλίο. Είναι το δεύτερο που μου χαρίζει. Τίτλος του «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ». Έργο του συγγραφέα Κωνσταντίνου Χολέβα, πολιτικού επιστήμονα. Αισθάνομαι την ανάγκη να τον ευχαριστήσω και πάλι αυτόν τον εξαίρετο άνθρωπο, τον Γιάννη, να είναι καλά και να προσφέρει πάντα στην εκκλησία ως τα βαθιά του γεράματα. «Ευχαριστώ».