ΤΟΣΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ

ΝΙΚΗ ΚΕΦΑΛΕΑ-ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

Θυμάσαι εκεί που
περπατούσαμε μαζί
τίποτα δεν έμεινε
από τη νιότη μας
αυτή είναι η ζωή.

Ένα πέλαγο γεμάτο
αναμνήσεις τα κύματα
δρόσιζαν τα κορμιά μας
η αμμουδιά γεμάτη
όμορφα βοτσαλάκια
τα κοχύλια γλιστρούσαν
στα πόδια μας.

Μια ακρογιαλιά φεγγαρόφωτη
αγκάλιαζε την ευτυχία μας
η ζωή μας αξέχαστα καλοκαίρια.

Που είναι το καράβι
της νοσταλγίας, βυθίστηκε
κι αυτό, που είναι
το σκίρτημα της χαράς
τα κρίνα και τα γιασεμιά
κάθε γωνιά της ψυχής
ακρογιαλιές απέραντες
ένα τραγούδι.

Θάλασσες μακρινές άδειες
τώρα κολυμπάει ο νους μου
σ’ αυτή τη σκέψη άγνωστη ζωή περίπλοκη
με συντροφεύουν οι στοχασμοί μου
μες στον καλοκαιρινό καύσωνα.

Μόνο η ανάμνησή σου
δροσίζει την καρδιά μου
πιο αγέρι θα πάρει την
ανάσα μου να την πάει
μακριά στη θάλασσα.

Εκεί που χτυπάνε τα κύματα
στα βράχια σ’ αυτά που καθόμουνα
όλα τα καλοκαίρια και έγραφα
όλα τα συναισθήματά μου
που ένιωθα και το χαμόγελό μου
στο απέραντο γαλάζιο.

Όλα τα χρώματα οι αισθήσεις μου
γεμάτες αγάπες υπάρχουν παντού.

Τόσα καλοκαίρια μας φώτιζαν
Τ’ αστέρια τη δική μας αγκαλιά
σ’ ένα πέλαγο μακρινό εσύ κι εγώ σε ζητώ καρδιά μου
Σ’ αγαπώ