Στα όρια της γελοιότητας

Από τον Θανάση Μπρισίμη, σμήναρχο ε.α.
Το σύνολο των κυβερνητικών στελεχών μετά από δύο ολόκληρα χρόνια επίδειξης ανικανότητας στην αντιμετώπιση της λαίλαπας τόσο της ακρίβειας όσο και της αισχροκέρδειας, αφού αντιλήφθηκαν ότι με τόσα πολλά έωλα επιχειρήματα στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ δεν μπορούν να πείσουν ακόμη και τον πιο πιστό οπαδό για την ορθότητα των πολιτικών που εφαρμόζουν, φαίνεται πως άλλαξαν τακτική.

Μόνο που δεν έλαβαν υπόψη τους ότι η απόσταση από το σοβαρό στο γελοίο είναι πολύ μικρή, ενώ από το γελοίο στο σοβαρό η απόσταση είναι τεράστια. Έτσι, τις τελευταίες ημέρες έχουμε εκδήλωση ισχυρισμών και παροτρύνσεων υπουργών, βουλευτών, αλλά και δημοσιογράφων φίλα προσκείμενων στην κυβέρνηση, που όχι μόνον υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών, αλλά και αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας.
Πώς, αλήθεια, πέρα από γελοίος, μπορεί να χαρακτηριστεί ο ισχυρισμός υφυπουργού πως η ακρίβεια στη στέγη δεν είναι πολύ μεγάλη στη χώρα μας και πως σίγουρα είναι μικρότερη από την Ισπανία, όπου αναγκάζονται να κοιμούνται οι άνθρωποι στις μπανιέρες.
Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί ο ισχυρισμός κυβερνητικού βουλευτή που στη ρήση συνομιλητή του ότι αγαθά που παράγονται στη χώρα μας πουλιούνται στη Γερμανία τρεις φορές φθηνότερα από την Ελλάδα, απάντησε πως πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη το γεγονός πως οι Γερμανοί δεν ψωνίζουν ένα κιλό φασολάκια, ούτε ένα ολόκληρο καρπούζι όπως εμείς, αλλά μία φέτα. Παρέλειψε, όμως, να μας πει πόσα φασολάκια να παίρνουμε αντί για κιλό. Φαντάζεστε τον Έλληνα να πλησιάζει την πλατφόρμα και να ζητάει από τον παραγωγό να του κόψει μία φέτα καρπούζι;
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η πιο αναίσχυντη παρότρυνση από φιλοκυβερνητικό δημοσιογράφο σε τηλεοπτικό πάνελ, πως οι Έλληνες πρέπει να σταματήσουμε να πηγαίνουμε διακοπές από 15 Ιουλίου μέχρι τέλος Αυγούστου, γιατί πρέπει να εξυπηρετηθούν οι ξένοι τουρίστες. Πάλι καλά που δεν πρότεινε τους χειμερινούς μήνες για μπάνια.
Πόσες, άραγε, αντοχές πρέπει να έχει ο απλός πολίτης για να αντέξει τόση απαξίωση, τόση γελοιότητα και υποτίμηση της νοημοσύνης του;
Με αυτά και με άλλα είναι καταφανές πως μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες άρχισαν να απομακρύνονται από την κυβέρνηση αντιλαμβανόμενες την απροθυμία ή ακόμη και την ανικανότητά της να ασχοληθεί και να λύσει τα προβλήματα που τις βασανίζουν. Πρώτη ένδειξη αυτού του γεγονότος είναι η κατρακύλα στα ποσοστά που πέτυχε στις ευρωεκλογές. Κάθε εφησυχασμός της κυβέρνησης που πηγάζει από την κατάσταση που αντιμετωπίζει τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ και δεν είναι αποτέλεσμα σωστών επιλογών της είναι επισφαλής. Πρέπει, βεβαίως, να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη πως στα πενήντα χρόνια ομαλού πολιτικού βίου στη χώρα μας, η Νέα Δημοκρατία σε καμία εκλογική αναμέτρηση δεν κέρδισε τις εκλογές για τρίτη συνεχή φορά.
Η αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, όσα προβλήματα και να αντιμετωπίζει σήμερα, είναι βέβαιο πως θα βρει τον δρόμο της. Φτάνει μόνο να μπουν στην άκρη οι προσωπικές φιλοδοξίες των επίδοξων αρχηγών, να προταθεί το συμφέρον του λαού και να λάβουν χώρα διεργασίες μέσα από όμορους πολιτικούς χώρους, με τις οποίες θα προκύψουν λύσεις των προβλημάτων του λαού και θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη του.