Δυο τρένα ‘βλέπαν που ‘τρεχαν μαζί αλαφιασμένα
κι όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού να κλαιν’ αγκαλιασμένα.
Μια φλόγα τότε φάνηκε, μια πύρινη λαμπάδα
και η κραυγή απ’ τα βουνά ξύπνησε την κοιλάδα.
Τα τρένα γίνανε καημός, δάκρυα, φωνές και πόνος
τα όνειρα χαθήκανε, σταμάτησε ο χρόνος.Άγγελοι τις φτερούγες τους άπλωσαν στο σκοτάδι,
ψυχές πολλές ζητούσανε της μάνας τους το χάδι.
Η νύχτα δεν ξημέρωσε, θρηνεί για τα παιδιά της
που άδικα χαθήκανε μέσα στην αγκαλιά της.
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων
«E.V NOESIS HHS» Φρανκφούρτης
