* Από το Νικόλαο Μπαρμπούτη
Λίγο πριν από την Μικρασιατική Καταστροφή του Αυγούστου 1922 ο θείος μου ο Γιώργος Ψαθάς, της γνωστής οικογένειας Ψαθά του Τυρνάβου, υπηρετούσε ως στρατιώτης στη Μικρά Ασία και σε κάποια από τις μάχες τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε προς νοσηλεία στο εκεί πρόχειρο Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Επάνω στο κρεβάτι του νοσοκομείου που τον έβαλαν βρήκε κάποιες εφημερίδες, σπάνιο είδος για τον καιρό εκείνο, τις οποίες τις φύλαξε για να τις διαβάσει αργότερα, διότι είχε αρχίσει η επιθεώρηση των τραυματιών από τον τότε αρχίατρο του νοσοκομείου, ο οποίος όταν έφθασε κοντά στον θείο μου παρατήρησε μεν τις εφημερίδες του, πλην όμως δεν έδειξε τι επρόκειτο να συμβεί κατόπιν.
Αφού τελείωσε η ιατρική επιθεώρηση από τον παραπάνω αρχίατρο, αυτός, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν τον παρακολουθεί κανένας, πήγε κοντά στον θείο μου και του είπε: «Στρατιώτη σε συγχαίρω». Και στην απορία του θείου μου, ο αρχίατρος του είπε: «Στρατιώτη σε συγχαίρω, γιατί είσαι με το μέρος μας, είσαι κι εσύ φιλοβασιλικός, οπαδός του βασιλιά μας Κωνσταντίνου» και στη συνέχεια του είπε: «Τώρα τι θέλεις να κάνω για σένα;». Ο θείος μου, μετά την πρώτη έκπληξη συνήλθε και του είπε: «Τι να θέλω κ. αρχίατρε; Να με στείλεις στην Ελλάδα, στον Τύρναβο, όπου με περιμένει η μνηστή μου η Μαργαρίτα (η αδελφή της μητέρας μου), που την αγαπώ , θέλω να την σφίξω στην αγκαλιά μου και να την κάνω γυναίκα μου», όπως και έγινε αργότερα. - Ο αρχίατρος δεν έχασε χρόνο ετοίμασε για τον στρατιώτη Γιώργο Ψαθά όλα τα απαραίτητα έγγραφα και τον έστειλε στον Τύρναβο, όπου παρέμεινε μέχρι και το τέλος των εχθροπραξιών και ίσως γλύτωσε από τους Τούρκους και τον θάνατο ακόμη από την παραπάνω εθνική μας καταστροφή.
Ας μου επιτραπεί και πριν αναρωτηθεί κάποιος αναγνώστης, γιατί τα γράφω όλα αυτά, να παραθέσω και κάτι ακόμη.
Ο πατέρας μου, Μήτρος Μπαρμπούτης, την εποχή εκείνη διατηρούσε ταβέρνα - πατσατζίδικο στη Λάρισα και όταν ήθελε να ταξιδέψει προς την Παλαιοπαναγιά Θηβών για να αγοράσει κρασιά, είχε μαζί του ένα ρολόι στο οποίο στη μία μεριά είχε την φωτογραφία του βασιλιά Κωνσταντίνου και στην άλλη μεριά του Ελευθέριου Βενιζέλου και στη διαδρομή ρωτούσε, στο επόμενο μπλόκο αυτοί που είναι εκεί τίνος είναι οπαδοί και αναλόγως έδειχνε την αντίστοιχη φωτογραφία και έτσι περνούσε χωρία καμία απολύτως συνέπεια σε βάρος του, αφού γνώριζε ότι σε αντίθετη περίπτωση τον περίμενε τουλάχιστον ξυλοδαρμός ή και θάνατος ακόμη.
Και κάτι ακόμη, ΟΛΟΙ οι Έλληνες πρέπει να διαβάσουν τα «Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη» για να διαπιστώσουν ότι κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 από τον τουρκικό ζυγό, από τις εμφύλιες πολεμικές διενέξεις σκοτώθηκαν εκατέρωθεν πολλοί περισσότεροι Έλληνες αγωνιστές από τις μάχες κατά του Τούρκου κατακτητή.
Να γιατί τα γράφω αυτά, αφού ο εμφύλιος σπαραγμός, οι αδελφοκτόνοι πόλεμοι μεταξύ των Ελλήνων από τους αρχαίους χρόνους μέχρι και σήμερα ακόμη στέρησαν την πατρίδα μας από άξια παλικάρια, από εθνικές διεκδικήσεις και οι φίλοι μας «σύμμαχοι και προστάτες μας» με κάθε τρόπο μας εξωθούν στις εμφύλιες διαμάχες και έτσι, ό,τι κερδίζουμε με τον ηρωισμό μας αλλά και με πλείστες όσες και πάσης φύσεως θυσίες στους εκάστοτε πολέμους που διεξάγουμε για να διατηρήσουμε την ακεραιότητα της πατρίδας μας, αλλά και ως έθνος, το χάνουμε στην περίοδο της ειρήνης εξαιτίας των πιο πάνω ελαττωμάτων της φυλής μας και μένουμε με τα ωραία λόγια του «πατέρα της νίκης» Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι «δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», γι’ αυτό και απευθύνομαι στους νέους, στο άνθος της πατρίδας μας να αποφύγουν όλα τα σφάλματα του παρελθόντος και να προσπαθήσουν να πάρει η πατρίδα μας το δρόμο που πραγματικά της αξίζει, γιατί αυτή ήταν η πρωτοπόρος που έδωσε τα φώτα του Πολιτισμού στην ανθρωπότητα.
* Ο Νικόλαος Δημ. Μπαρμπούτης είναι επίτιμος δικηγόρος
