* Γράφει ο Μανώλης Φλουράκης
Η ιστορία μας διαδραματίστηκε το μακρινό 1965 στον Πειραιά. Δύο νέα παιδιά, που μόλις είχαν τελειώσει τις γυμνασιακές τους σπουδές στην Κρήτη, είχαν έλθει στον Πειραιά για να προετοιμασθούν για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ήθελαν να σπουδάσουν οικονομικά. Έτσι ο Μανούσος και ο Σήφης νοίκιασαν ένα δωμάτιο σε μια φτωχική αυλή.
Στην αυλή αυτή, αν και είχε άλλα δύο δωμάτια, δεν έμεναν άλλοι άνθρωποι. Μόνο τα παιδιά της σπιτονοικοκυράς ο Γιώργος που ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερός τους και η συνομήλικη τους η Ελευθερία, ερχόταν σ΄ αυτά τα δωμάτια, για να μελετούν όπως έλεγαν.
Ο Μανούσος από την πρώτη στιγμή που συνάντησε την Ελευθερία ένιωσε κάτι έντονο, μια τρομερή έλξη. Έκανε λοιπόν τα πάντα για να τον προσέξει. Εκείνη όμως έμενε παγερά αδιάφορη. Ο Σήφης βλέποντας τον φίλο του να υποφέρει προσπαθούσε να τον βοηθήσει λέγοντάς του ότι εμείς είμαστε φτωχά παιδιά από επαρχία, η κοπέλα μπορεί να έχει ήδη σοβαρό δεσμό. Ο Μανούσος όμως ήταν ανένδοτος. Αν θέλεις του είπε να με βοηθήσεις, να πεις με τρόπο στη μητέρα της ότι εγώ προετοιμάζομαι για την ιατρική και πως τα βράδια που λείπουμε από το σπίτι πηγαίνουμε φροντιστήριο. Στην πραγματικότητα τις ώρες αυτές πήγαιναν σε μια ταβέρνα στην Καστέλλα και δούλευαν γκαρσόνια. Μάλιστα για να είναι αληθοφανή τα παραπάνω, πήγε στη δημοτική βιβλιοθήκη και δανείστηκε την ανατομία και άλλα σχετικά βιβλία. Τα τοποθέτησε πάνω σε ένα σιδερένιο τραπεζάκι που είχε στην αυλή και ήταν σίγουρος ότι εκεί θα τα έβλεπαν αυτοί που ήθελε να τα δουν.
Πράγματι έτσι έγινε, γιατί η σπιτονοικοκυρά άλλαξε συμπεριφορά απέναντί τους. Κατέβαινε στο δωμάτιό τους με σπιτικά γλυκά, τους έλεγε για τα παιδιά της, για τον Γιώργο που σπουδάζει ηλεκτρονικός στην Καλλιθέα και για την Ελευθερία που θέλει να γίνει αεροσυνοδός. Τους προέτρεπε να γνωριστούν με τα παιδιά της και να βγαίνουν έξω μαζί γιατί η Ελευθερία δεν είχε παρέες και έβαινε μόνο με τον αδελφό της.
- Τα παιδιά της αντιθέτως έγιναν περισσότερο απόμακρα. Ίσως στις παραινέσεις της μητέρας τους να γνωριστούν μαζί τους αντιδρούσαν, με αποτέλεσμα να γίνονται περισσότερο αρνητικά.
Έτσι περνούσε ο καιρός και ο Μανούσος μαράζωνε. Δεν είχε όρεξη για διάβασμα, ούτε να βγαίνει βόλτες με τους φίλους του.
- Ένα απόγευμα λοιπόν που ήταν μόνος του στο σπίτι, ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί στο άλλο δωμάτιο της αυλής που σύχναζαν τα παιδιά. Αναστατωμένος έτρεξε ο Μανούσος, έσπρωξε την πόρτα και αντίκρισε μια τραγική σκηνή. Η Ελευθερία πεσμένη σε ένα ντιβάνι να αιμορραγεί από το μέτωπο και να είναι ήδη νεκρή γιατί ήταν ακίνητη και ο αδελφός της καθισμένος σε μια καρέκλα, το κεφάλι του πεσμένο πάνω στο τραπέζι να αιμορραγεί κι αυτός από το στόμα και το όπλο που το κρατούσε ακόμη, να είναι κοντά στο πρόσωπό του. Ο Γιώργος ακόμη ξεψυχούσε γιατί έκανε κάποιες κινήσεις.
Ο Μανούσος σοκαρισμένος όπως ήταν ενστικτωδώς του άρπαξε το όπλο και αμέσως μετά κατέφθασε η μητέρα των παιδιών ουρλιάζοντας μαζί με άλλους γείτονες και βρήκαν τα παιδιά σ΄ αυτή την κατάσταση και τον Μανούσο να κρατάει το όπλο.
Φαντάζεστε τις σκηνές που ακολούθησαν.
Ότι και να έλεγε ο Μανούσος, ποιος να τον πιστέψει. Ήταν όλα εναντίον του. Ευτυχώς ήλθε γρήγορα η αστυνομία και γλύτωσε το λιντσάρισμα. Προφυλακίστηκε βέβαια μέχρι την ημέρα της δίκης. Επιτέλους έφθασε αυτή η ημέρα. Όλοι και όλα ήταν εναντίον του. Ακόμη και ο συνήγορός του φαινόταν ότι δεν είχε πεισθεί για την αθωότητά του. Ο μόνος που τον υπερασπίστηκε με σθένος ήταν ο Σήφης, αλλά επειδή δεν ήταν παρών στο συμβάν, η μαρτυρία του δεν μπορούσε να τον βοηθήσει.
Και ενώ είχε τελειώσει η όλη διαδικασία και οι δικαστές ετοιμαζόταν ν΄ αποσυρθούν για να διαβουλευθούν για την απόφαση, καταφθάνει ένας άνδρας περιποιημένος με ένα χαρτοφύλακα. Ήταν λαχανιασμένος και ρώτησε σε τι στάδιο ήταν η δίκη. Του είπαν ότι είχε τελειώσει η ακροαματική διαδικασία. Άρχισε να τρέμει και συγχρόνως να παρακαλεί τον πρόεδρο και τους άλλους δικαστές να του επιτρέψουν να καταθέσει, για να λάμψει η αλήθεια όπως έλεγε και η απόφαση του δικαστηρίου να είναι δίκαιη. Τελικά μετά από διαβουλεύσεις του το επέτρεψαν. Άρχισε λοιπόν την κατάθεσή του λέγοντας:
- Κύριε πρόεδρε, είμαι γιατρός γυναικολόγος και έχω δική μου κλινική. Είμαι ο νονός των δύο αδικοχαμένων παιδιών. Με τον πατέρα τους είμαστε παιδικοί φίλοι. Τον πάντρεψα και του βάφτισα και τα δύο του παιδιά. Εγώ δυστυχώς δεν έκανα δική μου οικογένεια. Και τα παιδιά αυτά τα είχα σαν δικά μου. Ανοίγω μία παρένθεση κύριε πρόεδρε και σας κάνω γνωστό ότι ο πατέρας των παιδιών όταν ήταν νέος, του είχε γίνει διάγνωση πως έπασχε από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Τον συμβούλευα λοιπόν να μην παντρευτεί γιατί φοβόμουν πως αν αποκτούσε παιδιά, ίσως αργότερα να είχαν συνέπειες αυτά. Εκείνος όμως δεν με άκουσε.
- Πριν από δέκα μήνες λοιπόν είχαν έλθει τα παιδιά στην κλινική μου και μου εμπιστεύτηκαν ένα μεγάλο μυστικό τους και μου ζήτησαν να τα βοηθήσω. Το μυστικό τους ήταν ότι η Ελευθερία ήταν έγκυος από τον αδελφό της και ήθελαν να ρίξουν το παιδί.
Η θέση μου ήταν πολύ δύσκολη. Μετά από πολλή συζήτηση τους είπα ότι θα τα βοηθήσω αν μου υποσχεθούν με όρκο ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ αυτό. Μου το υποσχέθηκαν.
Μετά από πέντε μήνες όμως ξαναήλθαν στο ιατρείο μου. Η Ελευθερία ήταν πάλι έγκυος. Μου ζήτησαν ξανά το ίδιο. Τους είπα ότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται να τους βοηθήσω, γιατί αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε οι άνθρωποι. Έφυγαν πολύ στενοχωρημένα. Τα λυπήθηκε η καρδιά μου. Έμεινα άγρυπνος και σκεφτόμουν τι πρέπει να κάνω. Δεν πρόλαβα όμως. Τη δεύτερη ημέρα έγινε το φοβερό περιστατικό. Στους γονείς τους δεν έχω μιλήσει καθόλου γι΄ αυτά. Άρα ο νεαρός κατηγορούμενος είναι αθώος. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να διέπραξε αυτός αυτό το έγκλημα.
Τα παιδιά στην απόγνωσή τους, πήραν αυτή την απόφαση να βάλουν τέρμα στη ζωή τους. Θα μου πείτε αφού είχα τέτοια μαρτυρία γιατί έρχομαι να την καταθέσω την τελευταία στιγμή. Κύριε πρόεδρε, τον τελευταίο μήνα απουσίαζα στην Αμερική για λόγους υγείας. Σας καταθέτω τα χαρτιά μου που το αποδεικνύουν. Πριν από δύο ημέρες διάβασα σε ελληνική εφημερίδα στη Νέα Υόρκη, ότι γίνεται αυτή η δίκη. Αποφάσισα αμέσως να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να έλθω να καταθέσω. Αύριο θα ξαναεπιστρέψω στην Αμερική.
Μετά από αυτή την κατάθεση ο Μανούσος αθωώθηκε πανηγυρικά με φιλιά και χειροκροτήματα. Σίγουρα όμως θα θυμάται σε όλη του τη ζωή αυτή του την περιπέτεια και ότι είχε βρεθεί σε λάθος στιγμή σε λάθος τόπο.
* Ο Μανώλης Φλουράκης είναι τ. πρόεδρος Κρητικών νομού Λάρισας.
