Πού σκοντάφτει η αντιμετώπιση της ακρίβειας

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Το τελευταίο διάστημα η ακρίβεια στην αγορά έχει φουντώσει για τα καλά, καταβάλλονται κυβερνητικές προσπάθειες για την αντιμετώπισή της, αλλά αυτή δε λέει να σταματήσει. Και επειδή δε χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος, για να εντοπίσει τα εμπόδια, θα επιχειρήσω, παρακάτω, να εντοπίσω κάποια απ’ αυτά.

Ότι ο κόσμος έχει γίνει, πλέον, μια γειτονιά και αλληλοεπηρεάζεται, εύκολα, απ’ τα όσα συμβαίνουν σ’ οποιοδήποτε μέρος της γης, είναι, βέβαια, ηλίου φαεινότερο. Γι’ αυτό και δύο πόλεμοι, που βρίσκονται σε εξέλιξη, αυτήν τη στιγμή, μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας ο ένας και μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς ο άλλος, δίχασαν τον υπόλοιπο κόσμο και έγιναν αιτία να διαταραχθεί η παγκόσμια αγορά και οικονομία. Αυτό συνέβη, γιατί κανένα κράτος δε διαθέτει αυτάρκεια αγαθών, αλλά εξαρτάται απ’ τις εισαγωγές και εξαγωγές σε άλλες χώρες. Κάποιες απ’ αυτές, που, μονοπωλιακά, διαθέτουν προϊόντα μεγάλης ζήτησης, όπως είναι τα ενεργειακά, εκμεταλλεύθηκαν καταστάσεις και αύξησαν, ιδιαίτερα, τις τιμές τους, με αποτέλεσμα να επηρεάζουν τις τιμές και τον πληθωρισμό άλλων χωρών. Ως εκ τούτου, η συνέχιση αυτών των πολέμων και οι παρενέργειές τους είναι ένα απ’ τα βασικά εμπόδια για την αντιμετώπιση της ακρίβειας.
Επιπλέον, οι μεν παραγωγοί και με το δίκιο τους αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων τους επικαλούμενοι την αύξηση του κόστους παραγωγής, αλλά υπάρχουν μεταξύ τους και ορισμένοι, που εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση και αισχροκερδούν σε βάρος της κοινωνίας. Απ’ την άλλη και μέχρι να φθάσουν τα προϊόντα στο ράφι, κάτι ανάλογο και πιο επιβαρυντικό για την κοινωνία κάνουν και οι μεσάζοντες, με αποτέλεσμα οι τιμές να εκτινάσσονται στα ύψη και δυσανάλογα με την πραγματική τους αξία. Τι κι αν γίνονται οι σχετικοί έλεγχοι και επιβάλλονται τα όποια πρόστιμα; Οι επιτήδειοι και κακομαθημένοι περισσεύουν στον τόπο μας και βρίσκουν διάφορους τρόπους διαφυγής. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι και οι καταναλωτές που τους διευκολύνουν στο έργο τους.
Απ’ την άλλη, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για να εκθέτουν την Κυβέρνηση και να τη φθείρουν, θεωρούν την ακρίβεια εσωτερική και όχι εισαγόμενη υπόθεση και την αποδίδουν, αποκλειστικά και μόνο, στους κακούς χειρισμούς της. Ορισμένα, μάλιστα, απ’ αυτά φθάνουν στο σημείο λαϊκίζοντας να προτείνουν μεγάλες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, μείωση φορολογίας, εκμετάλλευση του αποθεματικού της χώρας και διάθεση ευρωπαϊκών και άλλων κονδυλίων, προκειμένου να στηριχθούν τα νοικοκυριά και να αντιμετωπισθεί η ακρίβεια. Αυτή, όμως, είναι μια συνταγή, που χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν και οδήγησε στα πρόθυρα εξόδου της χώρας απ’ την Ε.Ε. και στα μνημόνια, που τόσο ακριβά πληρώσαμε και πληρώνουμε.
Ανεδαφική κρίνεται, επίσης, και η πρόταση ορισμένων αντιπολιτευομένων να εξασφαλίσει κεφάλαια η Ελληνική Πολιτεία παίρνοντάς τα απ’ τη νομενκλατούρα και την πλουτοκρατία. Και αυτό, γιατί μια τέτοια ενέργεια σκοντάφτει στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και στην αρμονική συνύπαρξη και λειτουργία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, που ισχύει στη χώρα μας. Πέραν τούτου, η ευρωπαϊκή οικογένεια, στην οποία ανήκουμε, το απαγορεύει, οπότε δεν είναι εφικτή αυτή η λύση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, μάλιστα, ότι η Σοβιετική Ένωση, όταν το επεχείρησε, δεν άντεξε για πολύ, αλλά κατέρρευσε αφήνοντας πίσω της έναν Πούτιν, που στηρίζεται, εν πολλοίς, στα ιδιωτικά κεφάλαια.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, για τις όποιες παροχές και ελαφρύνσεις των πολιτών οι εκάστοτε κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να στηρίζονται στον κρατικό κορβανά, τα βασικά έσοδα του οποίου προέρχονται, κυρίως, απ’ την άμεση και έμμεση φορολογία. Μόνο που η φοροδιαφυγή στη χώρα μας έχει καταντήσει εθνικό σπορ και καμία κυβέρνηση, μέχρι τώρα, δεν κατάφερε να την τιθασεύσει, οπότε τα κρατικά έσοδα δεν είναι τα αναμενόμενα και αρκετά για άσκηση αποτελεσματικότερης κοινωνικής πολιτικής. Σημειωτέον, ότι ο κρατικός πλούτος δεν χρησιμοποιείται μόνο για μισθούς και συντάξεις, αλλά και για την άμυνα της χώρας, την υγεία, την παιδεία, τα δημόσια έργα, τις φυσικές καταστροφές, τις πανδημίες και άλλα απρόβλεπτα γεγονότα, οπότε δεν μπορούν να διατεθούν απεριόριστα ποσά για κοινωνική πολιτική και στήριξη αδυνάτων, αν δεν επιθυμούμε άλλα μνημόνια.
Γι’ αυτό, μέχρι να σταματήσουν οι πολεμικές συρράξεις και να ομαλοποιηθεί η παγκόσμια οικονομία, χρειάζεται οι μεν καταναλωτές να κάνουμε συστηματική έρευνα αγοράς, πριν ψωνίσουμε, ενώ η Πολιτεία διά των οργάνων της και με τη βοήθεια της τεχνολογίας να συνεχίσει τους ελέγχους, τη στήριξη των αδυνάτων και την προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής και της αισχροκέρδειας, αν επιθυμούμε καλύτερα αποτελέσματα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και όχι μόνο.