Μια χειμωνιάτικη μέρα

Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο

Μπήκαμε στον χειμώνα, αλλά ο καιρός εξακολουθεί να είναι ζεστός, σχεδόν ανοιξιάτικος.

Αν αυτό δεν είναι μία αδιάψευστη μαρτυρία της κλιματικής αλλαγής, τότε εγώ κάνω λάθος.
Και σήμερα που γράφω το παρόν, είναι μια λαμπρή μέρα, σαν όλες τις ημέρες του φθινοπώρου που πέρασε.
Με το πρωινό ξύπνημα, η δύναμη της συνήθειας, οδηγεί το χέρι μου στο τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης. Τι το ήθελες χριστιανέ μου;
Αμέσως, ορμάνε μέσα στο μυαλό μου, όλα τα δεινά του κόσμου: Σε πρώτο πλάνο, ο πόλεμος στην Μ. Ανατολή. Ισοπεδωμένα κτίρια, άνθρωποι αλαφιασμένοι τρέχουν κρατώντας μικρά παιδιά πλημμυρισμένα στα αίματα, θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός. Από την απέναντι πλευρά, φωτογραφίες των απαχθέντων και απειλές ότι δεν θα υπάρξει έλεος για τους βαρβάρους τρομοκράτες. Άλλο κανάλι έχει ως πρώτο θέμα την ακρίβεια. Φοβερές ανατιμήσεις στα τρόφιμα. Η ακρίβεια αδειάζει τις τσέπες μας και οδηγούμαστε στην ακραία φτώχεια. Καλά! Μην προσπαθείτε να μας πείσετε, το βλέπουμε και μόνοι μας. Καπάκι, ένας υπουργός που κλήθηκε πρωινιάτικα στο κανάλι, προσπαθεί να κατευνάσει τους φόβους μας, βεβαιώνοντάς μας ότι η Κυβέρνησή μας νοιάζεται, παίρνει μέτρα κατά της αισχροκέρδειας και όλα θα πάνε καλά. Θα συνεχίσει, μάλιστα, να παίρνει μέτρα, για να βοηθήσει τους έχοντες ανάγκη βοήθειας. Θέλεις να τον πιστέψεις, αλλά πάλι σκέπτεσαι ότι η αισχροκέρδεια μοιάζει με Λερναία Ύδρα. Ένα κεφάλι κόβεις, δύο φυτρώνουν. Τα πρόστιμα που επιβάλλονται είναι χάδι σ’ αυτό το θηρίο.
Άλλη είδηση σε πληροφορεί ότι το φορολογικό νομοσχέδιο βάλλεται ομοθυμαδόν από όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους και ότι οι δύο αυτές τάξεις δοκιμάζονται σκληρά και με τα μέτρα που προβλέπει αυτό το νομοσχέδιο θα εξαφανιστούν από προσώπου γης. Αμέσως, έρχονται στον νου σου όσα στοιχεία έχεις διαβάσει: Ότι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, στους οποίους ανήκεις κι συ, πληρώνουν το 80% των φόρων. Ότι οι θιγόμενοι με το νομοσχέδιο, όλοι μαζί, πληρώνουν μόλις το 2,1% των φόρων και μάλιστα, πέντε φορές λιγότερα από τον μέσο όρο των αντίστοιχων κλάδων της Ε.Ε. Ότι το 2021, από το 140 δισ. απεκρύβησαν τα 60. Από ποιους, άραγε; Αμέσως νιώθεις ότι εσύ είσαι το υποζύγιό που τραβάει το κάρο. Πληρώνεις μέχρι δεκάρα στους φόρους σου, όταν, μάλιστα, από το 2010 μέχρι σήμερα, σου έχουν κόψει το 35-40% της σύνταξής σου μαζί με τα δώρα. Δεχθήκαμε όλες αυτές τις θυσίες για να σώσουμε την Ελλάδα. Είπαμε, όμως, να τη σώσουμε όλοι μαζί και όχι κάποιοι να τρων και να πίνουν και λογαριασμό να μη δίνουν. Ακολουθούν ειδήσεις για φόνους, ληστείες, κλεψιές, απατεωνιές. Ένας ασυνείδητος παρέσυρε και σκότωσε μια νέα κοπέλα και την εγκατέλειψε.
Όλη η ειδησεογραφία είναι μια μαύρη απελπισία και τίποτε άλλο. Λες και ο κόσμος είναι ένα μεγάλο τρελοκομείο.
Δεν αντέχεται άλλη ενημέρωση. Σηκώνομαι, κάνω γρήγορα την πρωινή μου ετοιμασία και βγαίνω στην αυλή του σπιτιού μου. Η γυναίκα μου φωνάζει: Ε! Πού πας πρωί – πρωί; Θα κρυώσεις.
Φεύγω! της απαντάω – από το τρελοκομείο! Τι λες χριστιανέ μου – μου λέει. Τρελοκομείο είναι το σπίτι σου; Όχι -της απαντάω-, τρελοκομείο είναι ο κόσμος που ζούμε και πού πρωί – πρωί μπήκε στο μυαλό μου και κοντεύει να με τρελάνει.
Από την άλλη πλευρά, σκέφτεσαι ότι ο κόσμος ήταν πάντοτε ίδιος και χειρότερος, αλλά η ταχύτητα της μετάδοσης της πληροφορίας έκαναν τον κόσμο ολόκληρο ένα μικρό χωριό και όλα τα δυσάρεστα σε βομβαρδίζουν άμεσα από όλες τις πλευρές του πλανήτη.
Ο πρωινός αέρας που έρχεται από το βουνό μας, τον Κίσσαβο, δροσίζει το πρόσωπό μου και καθαρίζει τη σκέψη μου. Στο απέναντι μεγάλο δέντρο, μια αιωνόβια φτελιά, δύο πουλιά έστησαν συναυλία, συναγωνιζόμενα το ένα το άλλο, στην υψηλή τέχνη του τραγουδιού. Μα, πού βρήκαν αυτή τη χαρά πρωί – πρωί και έστησαν αυτή τη θεσπέσια συναυλία; Αυθόρμητα έρχονται στον νου μου τα λόγια του Χριστού. «Μη μεριμνάτε διά την αύριον. Ίδετε τα πετεινά του ουρανού…». Εμείς οι άνθρωποι έχουμε βραχυκυκλωθεί από μυριάδες προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμού και χάσαμε το πραγματικό νόημα της ζωής.
Ο ζωοδότης ήλιος μας, που με την καταστροφή του περιβάλλοντος κινδυνεύουμε να τον μετατρέψουμε σε εχθρό μας, μόλις άρχισε να ανατέλλει. Η Ανατολή βάφτηκε με τα άλικα χρώματα των ακτίνων του Φοίβου και σκόρπισε μυριάδες ροδοπέταλα στη Γη μας.
Πουλιά πετούν στον αέρα, για να υποδεχθούν το άρμα του Ήλιου που φέρνει την Ημέρα και διώχνει τη Νύχτα στο σκοτεινό της έρεβος. Το δάσος απέναντί μου στη νότια πλευρά του Κισσάβου φωτίζεται από τον τεράστιο προβολέα του ήλιου.
Από την έκσταση με αποσπούν τα νιαουρίσματα από τις γάτες μου, που μου θυμίζουν ότι πρέπει να τις δώσω το πρωινό τους.
Όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτή τη ζωή.
Μαγεμένος από την ομορφιά που σκορπάει η φύση, ξεκινάω για έναν περίπατο. Δεν σκέφτομαι προς τα πού θα πάω. Ξέρω ότι η περιοχή της Αγιάς είναι γεμάτη ομορφιές και θα με αποζημιώσει. Συναντώ αγρότες που με τα τρακτέρ τους πηγαίνουν στις δενδροκαλλιέργειές τους. Με χαιρετούν σκυθρωποί. Δεν υπάρχει χαρά για τη δουλειά τους δουλεύουν όλον τον χρόνο με περίσσιο μεράκι, παράγουν φρούτα άριστης ποιότητας και το αποτέλεσμα είναι ένα μεγάλο μηδενικό! Παραδίδουν τη σοδειά τους στους εμπόρους χωρίς συγκεκριμένη τιμή και δεν ξέρουν αν θα πληρωθούν, πόσο και πότε. Τελικά, οι τιμές που πληρώνονται είναι οριακά στο κόστος και τα τελευταία τρία – τέσσερα χρόνια κάτω του κόστους. Στα μανάβικα οι τιμές είναι 4 με 5 φορές πάνω από την τιμή που θα πληρωθεί μετά από πολλούς μήνες. Να πώς δημιουργείται η ακρίβεια κύριοι της Κυβέρνησης. Ψάξτε από τη βάση το πρόβλημα και όχι με τις επισκέψεις στα super market. Πώς, λοιπόν, ο παραγωγός που πάει στη δουλειά του να μην είναι κατηφής και απογοητευμένος;
Η καλλιέργεια της γης είναι έρωτας για τον αγρότη. Με αυτές τις συνθήκες, όμως, καταντάει σκλαβιά. Οι νέοι που ασχολούνται με την αγροτική παραγωγή νιώθουν πλέον εγκλωβισμένοι και προσπαθούν να φύγουν από τη δουλειά που στην ουσία αγαπούν, αλλά τους απογοητεύει. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο αγροτικός πληθυσμός γερνάει ταχύτατα.
Αδειάζω το μυαλό μου από τις δυσάρεστες σκέψεις και απολαμβάνω τις ομορφιές του φυσικού περιβάλλοντος της Αγιάς.
Το μάτι μου πέφτει σε μία δροσοσταλίδα, που με την ακτίνα του ήλιου λαμπυρίζει σαν διαμάντι, με τη διάθλαση των επτά χρωμάτων της ίριδας.