Κώστας Σημίτης: Η κληρονομιά της περιόδου 1996-2004

Από τον Στέλιο Τσιανίκα

Η αναψηλάφηση της κληρονομιάς της περιόδου 1996-2004 με αφορμή την εκδήλωση που διοργάνωσαν προς τιμήν του πρώην πρωθυπουργού το Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ, το Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και το περιοδικό Μεταρρύθμιση προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον. Η εκδήλωση ήταν μαζική με κοινό όλων των πολιτικών καταγωγών.

Σπάνια συμβαίνει στην Ελλάδα να αποδίδει τιμές όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα σε ένα πολιτικό πρόσωπο και μάλιστα όταν το πρόσωπο αυτό είναι εν ζωή.
Έγινε φανερό πως σε μια Ελλάδα του λαϊκισμού και της σπατάλης χρειάζονταν «ένας καθηγητής με το μπλοκάκι», για να βγάλει τη χώρα στο ξέφωτο.
Η ένταξη της Ελλάδας στη Ζώνη του ευρώ το 2001 επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη αποτελεί κατά την άποψη διαπρεπών πολιτικών και οικονομολόγων το μεγαλύτερο επίτευγμα στη σύγχρονη οικονομική ιστορία της χώρας. Η αξία του φάνηκε μερικά χρόνια αργότερα όταν οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της Ζώνης του ευρώ, παρενέβησαν για να αποτρέψουν τη χρεοκοπία της Ελλάδος. Παρενέβησαν αναχρηματοδοτώντας σχεδόν όλο το δημόσιο χρέος της.
Τα μεγάλα έργα Μετρό, Αττική οδός, αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, έδωσαν νέες δυνατότητες στη χώρα, αλλά και κύρος στον Κώστα Σημίτη. Το κύρος αυτό βοήθησε και στην ιστορικής σημασίας εθνική επιτυχία εισόδου της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Σημίτης είχε ξεκάθαρο αφήγημα για το μέλλον της χώρας. Το πολυσυζητημένο ασφαλιστικό Γιαννίτση σήμερα αποτελεί κοινό τόπο ότι έλυνε πολλά προβλήματα που τελικά λύθηκαν επώδυνα μέσω των μνημονίων. Εδώ ο Σημίτης έκανε πίσω γιατί είχε απέναντι τους πάντες, ακόμη και το δικό του κόμμα. Δεν έκανε όμως πίσω στις λυσσαλέες επιθέσεις της εκκλησίας για το θέμα των ταυτοτήτων. Έμεινε όρθιος και ανυποχώρητος, την ώρα που οι αντίπαλοί του υπέγραφαν κρυμμένοι κάτω από το ράσο του μακαριστού Χριστόδουλου.
Ήταν ο πολιτικός του επαίνου και του μένους. Είχε αντιπάλους και εχθρούς ακόμα και στο κόμμα του, το οποίο ζητούσε συγγνώμη για τα πεπραγμένα Σημίτη για να φτάσει στο τέλος να τον διαγράψει.
Δεν θα ξεχαστούν ποτέ οι απείρου κάλλους σκηνές στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ του 1996, τη στιγμή που οι οπαδοί του Τσοχατζόπουλου μουντζώνουν τον Κώστα Σημίτη. «Δεν προχωράς χωρίς σχέδιο, στόχο, πρόγραμμα. Προχωράς με ευρύτερες δυνατές συναινέσεις, συχνά κόντρα στο ρεύμα. Είναι το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί. Γι’ αυτό, παρά τα εμπόδια δεν πρέπει να διστάζουμε» είπε στην ομιλία του. Αυτή ήταν η παρακαταθήκη και η πολιτική του νουθεσία. Με την οποία πολιτεύτηκε ο ίδιος. Πέρασε στη σκέψη του ελληνικού λαού ως ο «λογιστής με το μπλοκάκι». Αυτός ήταν ο Σημίτης. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς μαζί του. Τα υπόλοιπα θα τα κρίνει η ιστορία.