Είναι μάλλον βέβαιο, βλέποντας και τα αντικρινά σχήματα των ορεινών όγκων Ολύμπου και Όσσας στα τμήματα της «επαφής» στην κοιλάδα των Τεμπών, ότι η λίμνη του λεκανοπεδίου Θεσσαλίας «άδειασε» μέσα από ένα αρχικό ρήγμα στον όγκο του ενιαίου όρους, σε μια πολύ πιθανή βίαιη ανύψωση και μετακίνηση κύρια του νοτίου τμήματος (όγκος Όσσας και Πηλίου). Η ροή του νερού της λίμνης Θεσσαλίας έκανε την υπόλοιπη εργασία για τη διάνοιξη των Τεμπών, μετά από 25.000.000 χρόνια, αποδεικνύονται ως μη επαρκή για τις «μεγαπλημμύρες».
Αν κάτι ανάλογο με τα Τέμπη γινόταν κάπου στην ανατολική λεκάνη απορροής του Ενιπέα και αντί ροής προς τη μεγάλη λεκάνη της Θεσσαλίας έρρεε έστω μέρος του νερού των «μεγαπλημμυρών» προς τον Παγασητικό ή και προτιμότερα τον Ευβοϊκό κόλπο, το πρόβλημα των δύο «μεγαπλημμυρών» της τελευταίας τριετίας το πιθανότερο είναι πως δεν θα συνέβαινε.
Το παράδειγμα της αποξήρανσης της λίμνης Κάρλας από το τούνελ των 11 χλμ. πριν από περίπου 60 χρόνια δείχνει την κατεύθυνση της ενδεικνυόμενης ενέργειας για να διασφαλιστεί από τις πλημμύρες η Θεσσαλία στο μέλλον.
Το γεγονός ότι τα χαμηλότερα υψόμετρα των περιοχών που πνίγηκαν και πνίγονται ακόμη, την ώρα της σύντομης αυτής καταγραφής, με την έννοια της τεκμηρίωσης της δημιουργικής φαντασίας είναι:
των Τρικάλων 115 μ.,
των Μεγάλων Καλυβίων 105 μ.,
της Καρδίτσας 108 μ.,
του Παλαμά 84 μ.,
του Βλοχού Καρδίτσας ελάχιστο 82 μ.,
της Φαρκαδόνας 88 μ.,
της Λάρισας 67 μ.,
των Φαρσάλων 65 μ.,
του Αεροδρομίου Αγχιάλου 25 μ.,
συνηγορεί ότι είναι δυνατόν, με συνδυασμό ενός επιφανειακού καναλιού, από τη συμβολή του Ενιπέα με τον Πηνειό (πολύ κοντά στη Φαρκαδόνα) μέχρι τον Παλαιόμυλο Φαρσάλων, μήκους περίπου 45 χλμ., και ένα τούνελ διαμέτρου 10-15 μέτρων, μήκους περίπου 25 χιλιομέτρων, με κατάληξη το χολόρεμα της περιοχής Μικροθήβες Αγχιάλου και ένα υπέργειο, τσιμεντένιο κατά προτίμηση, κανάλι απορροής στον Παγασητικό κόλπο, το πρόβλημα της πλημμύρισης της Θεσσαλίας να λυθεί οριστικά.
Το όφελος από το έργο αυτό μπορεί να είναι πολλαπλό, γιατί είναι δυνατό:
α) Να χρησιμοποιηθεί ως ταμιευτήρας νερού για άρδευση σημαντικών εκτάσεων.
β) Να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με μικρά φράγματα για τον ίδιο αρχικό σκοπό.
γ) Να χρησιμοποιηθεί για ιχθυοκαλλιέργεια ή και καλλιέργεια μικροφυκών για την παραγωγή πρωτεϊνών και ελαίων.
δ) Να προσφέρει κατά την κατασκευαστική περίοδο εργασία και εισοδήματα σημαντικού επιπέδου και μόνιμα αξιόλογα εισοδήματα συντήρησης.
Το κόστος των έργων δεν είναι απαγορευτικό. Χονδρικά κυμαίνεται από 1,0-2.0 δισ. ευρώ και είναι πιθανότατα αποσβέσιμο σε διάρκεια 20-30 ετών, με την αύξηση της παραγωγικότητας των περιοχών διέλευσης.
