Σπορέας ο Χριστός και σπόρος ο Θείος Λόγος Του.
Κατά τη σπορά, άλλος σπόρος έπεσε στον δρόμο και τον έφαγαν τα πουλιά, άλλος σε πετρώδη και ακανθώδη γη όπου φύτρωσε, αλλά δεν καρποφόρησε. Και άλλος σπόρος έπεσε σε καλό χωράφι και έδωσε εκατονταπλάσιο καρπό. Έτσι είναι και οι καρδιές των ανθρώπων. Πολλοί ακούμε τον λόγο του Θεού, αλλά δεν ζούμε όλοι τις αλήθειες του Χριστού, γιατί άλλοι δεν τον πιστεύουμε, άλλοι γιατί μας φαίνεται δύσκολη η τήρηση των εντολών Του. Ευτυχώς υπάρχουν και εκείνοι που ακούνε τον λόγον Του, τον πιστεύουν και ζουν όπως εκείνος δίδαξε.
Η καρδιά τους είναι η «αγαθή γη» όπου ο λόγος του Θεού φυτρώνει και δίνει μεγάλη σοδειά. Οι παραβολές είναι το «εικονογραφημένο ευαγγέλιο» της Εκκλησίας μας, «ο κεκρυμμένος θησαυρός», η Πινακοθήκη της. Για να κατανοήσουμε αυτόν τον θησαυρό, χρειαζόμαστε τον λόγο, το κήρυγμα, της Εκκλησίας.
Έναν λόγο κατανοητό, απλό, πειστικό, ενθαρρυντικό, παρηγορητικό, ελεγκτικό, αλλά και συγχωρετικό, λόγο ταπείνωσης και αγάπης.
Ο άμβωνας της Εκκλησίας δεν είναι βήμα επίδειξης προσόντων του κάθε ομιλητή, αλλά βήμα ανάδειξης «προτύπου» ορθοπραξίας. Με τη διαφώτιση της Εκκλησίας, ο «κεκρυμμένος» θησαυρός της παραβολής μπορεί να γίνει κτήμα όλων μας. Χρειαζόμαστε τη διαφώτιση για να αποκωδικοποιήσουμε τα υψηλά νοήματα της πίστης μας.
Ο καιρός που η Εκκλησία πορεύτηκε κρατώντας «Σταυρός και τουφέκι» πέρασε. Έγινε ιστορία προσφοράς αίματος στο δένδρο της ελευθερίας του Γένους.
Σήμερα χρειαζόμαστε διαφώτιση και εμβάθυνση στις μεγάλες αλήθειες του Ευαγγελίου για πνευματική ανόρθωση.
Είναι «οπλισμός» προστασίας από ψευδεπίγραφα κηρύγματα ψευδοπροφητών, ψευδοπνευματικών, ψευδοεπιστημόνων σοφιστών, ψευδοπολιτικών και λαοπλάνων που λειτουργούν για ίδιο συμφέρον και αποκτούν ζηλωτές οπαδούς και παραπλανούν τον κόσμο. «O tempora, o mores!». «Ω καιροί, ω ήθη».
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να διακρίνουμε τον «χρυσό» από το «μπακίρι», όπως έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος. Την αλήθεια από το ψέμα, το αιρετικό από το ορθόδοξο και πέφτουμε στα δίχτυα τους, αν και έχουμε τον λόγο του Ευαγγελίου και των μεγάλων Καππαδόκων Πατέρων, ως πρόταση ζωής και συμβίωσης.
Έχουμε πνευματική ανεπάρκεια. Αιώνιες αξίες ζωής, επιτρέψαμε να ξεθωριάσουν ή και να λησμονηθούν. Οι μνήμες, όμως, χρειάζονται, είναι ευλογία και φως ζωής! Χωρίς το φως, δεν μας ακολουθεί ούτε ο ίσκιος μας.
Οι αρετές είναι τροφή της ψυχής, η καλαισθησία της, η αρχοντιά της.
Είναι η «πολιτισμική μας και θρησκευτική μας ταυτότητα».
Είναι αποτέλεσμα όσμωσης της ελληνικής φιλοσοφίας και αυτής των Καππαδόκων Πατέρων. Είναι ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός. Προσβολή της ταυτότητάς μας, είναι ύβρις.
Η χώρα μας, το «εικονοστάσι» της Ορθοδοξίας, όπως έλεγε η αείμνηστη Ιωάννα Τσάτσου, έχει χρέος να υπερασπίζεται και να προστατεύει την Ορθοδοξία, ιδιαίτερα σήμερα που ζούμε σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
Ο δικός μας Θεός, είναι ο Θεός της αγάπης, ακόμη και των εχθρών, της Σταύρωσης και της Ανάστασης. Στο «μπόλιασμα» των πολιτισμών, οφείλουμε να το διδάσκουμε σε όλους μας τις πράξεις μας. Έτσι γίνεται γνωστό και δοξάζεται το όνομά Του.
Η δύναμη του λόγου Του, είναι μεγάλη. Είναι λόγος που ενώνει και δεν διχάζει. Είναι λόγος που ανοίγει αγκαλιές και σμίγουν ψυχές. Λόγος ανθρωπιάς και αγιοσύνης.
Έχουμε χρέος τον Θείο Λόγο Του να τον κληροδοτήσουμε στις γενιές που θα ‘ρθουν, ζώντας και πράττοντας όσα Εκείνος μας δίδαξε. Το «κατά δύναμιν» ο καθένας, όπως έλεγε και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Και αν δεν μπορούμε να είμαστε «ακτήμονες, ας είμαστε ελεήμονες», όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Η αγκαλιά της Εκκλησίας είναι αγκαλιά Θεού.
Ο «σπόρος» της απευθύνεται σε όλους μας. Στο χέρι μας είναι να είναι πάντοτε η καρδιά μας «η αγαθή γη», το καλό χωράφι για να φυτρώνει, να καρποφορεί και να δίνει εκατονταπλάσιους καρπούς.
«Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω».
Από τον Δημήτριο Νταφούλη,
επίτιμο σχολικό σύμβουλο και θεολόγο
