Το άγχος στα πρωτάκια και η αντιμετώπισή του

Από την Ισιδώρα-Κωνσταντίνα Πράπα

Πολλά παιδιά όταν πρέπει να πάνε για πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό, στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο, βιώνουν πολύ έντονα το άγχος του αποχωρισμού από τους γονείς και ιδιαίτερα από τη μητέρα.

Είναι σίγουρα μια περίοδος προσαρμογής, η οποία μπορεί να είναι πολύ δύσκολη, ιδιαίτερα αν συμβαίνουν και άλλες αλλαγές στη ζωή της οικογένειας, όπως ο ερχομός ενός νέου μωρού, η αλλαγή σπιτιού κ.τ.λ. Μπορείτε όμως να βοηθήσετε το παιδάκι σας να προσαρμοστεί καλύτερα στο καινούριο του περιβάλλον.
Τι μπορείτε να κάνετε:
* Πρέπει να προσπαθείτε να είστε εσείς ήρεμοι και να μη δείχνετε αγχωμένοι όταν αρχίζει το κλάμα του. Αντίθετα, μιλήστε στο παιδί σας θετικά για το πόσο ωραία πράγματα θα μάθει και για τα παιδιά που θα γνωρίσει.
* Ρωτήστε το παιδί σας τι δεν του αρέσει και προσπαθήστε να καταλάβετε ποιο είναι το πρόβλημα. Θα ήταν καλό να μιλήσετε και με τη νηπιαγωγό στον παιδικό σταθμό ώστε να μπορέσει να βοηθήσει κι εκείνη στην ομαλή προσαρμογή του παιδιού.
* Πηγαίνετε μαζί με το παιδί σας στον παιδικό σταθμό το πρωί, μείνετε λίγο μαζί του και δείξτε ενδιαφέρον για τον χώρο και για όλα αυτά που κάνουν εκεί. Εξηγήστε του ότι θα φύγετε, αλλά θα γυρίσετε να το πάρετε μόλις τελειώσει και φυσικά να είστε πάντα στην ώρα σας. Φιλήστε το και προσπαθήστε να φύγετε χωρίς να δείχνετε αγχωμένοι για το πώς θα αντιδράσει.
Συνήθως, τα περισσότερα παιδιά προσαρμόζονται ομαλά μετά από τρεις-τέσσερις εβδομάδες και συνεχίζουν χωρίς πολλά προβλήματα. Αν όμως περάσει το ασφαλές αυτό χρονικό διάστημα και η συνεργασία με τη νηπιαγωγό δεν φέρει αποτέλεσμα, ίσως υπάρχει κάτι που δημιουργεί φόβο στο παιδί.
Στις μέρες μας η παιδική ηλικία είναι καλό να είναι ανέμελη, ξέγνοιαστη και όμορφη. Δεδομένης όμως της κατάστασης που διανύουμε, είναι φυσιολογικό να έχουν επιβαρυνθεί, έστω και σε έναν βαθμό, και τα παιδάκια. Υπάρχουν αρκετά προβλήματα που διαγιγνώσκονται για πρώτη φορά στην παιδική ηλικία, όπως για παράδειγμα η Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (Αυτισμός), το σύνδρομο Asperger, η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας ή η Νοητική Υστέρηση.
Οφείλουμε όμως να αναγνωρίζουμε ότι όπως οι ενήλικες, έτσι και τα παιδάκια μπορούν να βιώσουν κάποια αρνητικά συναισθήματα όπως είναι η θλίψη, ο θυμός, τα κλάμα ή ακόμη και κάποια ελαφριά επιθετικότητα.
Αξίζει τον κόπο να γινόμαστε καλύτεροι εμείς οι ίδιοι, ώστε να εξασφαλίσουμε την ανέμελη και χαμογελαστή παιδική ηλικία που αξίζει στο κάθε παιδάκι.
Καλή σχολική χρονιά.