Η «τσάντα» του μαθητή

Από τον Δημήτριο Νταφούλη, επιτ. σχολ. σύμβουλο

Στις αυλές των σχολείων επανήλθε η ζωή. Οι αυλές τους, μια μεγάλη αγκαλιά χαράς και ελπίδας. Χαμόγελο, αισιοδοξία και παιχνίδι.

Με το χτύπημα του κουδουνιού όλοι οι εκπρόσωποι των θεσμών και της τοπικής αυτοδιοίκησης ευχήθηκαν με την παρουσία τους «Καλή Χρονιά» στα παιδιά και τους μορφωτές τους.
Ενώνουμε μαζί τους και τις δικές μας ευχές για «καλό ταξίδι» στην κατάκτηση της γνώσης και την καλλιέργεια του πνεύματος γενικότερα.
Ο ήχος του κουδουνιού, έβγαλε στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών της γειτονιάς και τα «άσπρα μαλλιά» που το γλυκό τους χαμόγελο έστειλαν τις ευχές τους, νοσταλγώντας τα δικά τους παιδικά χρόνια. Τα παιδιά άκουσαν τον ήχο και υπάκουσαν. Ελπίζω να τον άκουσαν και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι δημοτικοί άρχοντες και να εξασφαλίσουν την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων σε ό,τι έχει σχέση με θέρμανση, φωτισμό, ύδρευση και στέγη. Όπως και οι μορφωτές-δάσκαλοι τους, προϊστάμενοι και σχολ. σύμβουλοι, για τις δικές τους υποχρεώσεις.
Εύχομαι και προσδοκώ να άκουσαν τον ήχο και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι του υπουργείου Παιδείας για την επιλογή των μορφωτικών αγαθών και δράσεων που βοηθούν το μαθητή «...εκτός των άλλων, να γίνει και ευτυχής πολίτης» όπως ορίζει σχετικός νόμος.
Ευτυχία βέβαια, δε είναι μόνο η γνώση για μια περίοπτη θέση και υψηλό μισθό, για καλοπέραση. Ευτυχία είναι και η αγωγή της ψυχής, η ανθρωπιά της. Η αρμονία αυτών είναι ευτυχία. Με το ένα μόνο εξ’ αυτών, είμαστε ανάπηροι. Πολλές φορές γράψαμε πως το σχολείο είναι με τη ζωή και για τη ζωή! Είναι κουβαλητής πολιτισμού αιώνων, παράδοσης, ιστορίας, θρησκείας, αρχών και αξιών ζωής. Υπηρετεί τον πολιτισμό μας. Έναν πολιτισμό, όσμωση του αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, των φιλοσόφων μας, με το ορθόδοξο φρόνημα σκέψης και θεολογίας των Καππαδόκων Ιεραρχών μας κατά το κήρυγμα των οποίων «Αυτή η αγωγή είναι μετάληψις αγιότητας». Είναι καλαισθησία ψυχής.
Το κουδούνι λοιπόν χτύπησε. Τον ήχο του, θα πρέπει να τον άκουσαν γονείς και μορφωτές δάσκαλοι. Είναι σάλπισμα συνεργασίας.
Η τσάντα του μαθητή, όχι αυτή της πλάτης, αλλά η «τσάντα» της ψυχής του, κουβαλάει πηγαίνοντας στο σχολείο, προσωπικά ή οικογενειακά προβλήματα που επηρεάζουν τη μάθησή του και πρέπει οι δάσκαλοι του να γνωρίζουν, όπως επιστρέφοντας στο σπίτι κουβαλάει τη σχολική ζωή ευχάριστη ή δυσάρεστη, σκηνές και εικόνες ζωής από τις διαμαθητικές και διαφυλικές του σχέσεις, που οφείλουν να γνωρίζουν οι γονείς του.
Γι’ αυτό μιλάμε για συνεργασία γονιών - δασκάλων με σεβασμό στην τήρηση της αυστηρής εχεμύθειας.
Συνεργασία με αμοιβαίο σεβασμό στα δικαιώματα του παιδιού, με λόγο ζεστό, συνετό που ενώνει, που συμβουλεύει για το καλό του μαθητή πρωτίστως και σεβασμό στο «άσυλο» της καρδιάς του.
Ιδιαίτερη συνεργασία απαιτείται για τα «πρωτάκια».
Χρειάζεται εμβάθυνση στα φοβικά ίσως συναισθήματα τους, ενθάρρυνση, εμψύχωση και αγάπη.
Είναι αλήθεια πως ότι καλούμαστε να κάνουμε για «πρώτη φορά», επιφυλασσόμαστε. Η «άγνοια» προκαλεί ανησυχίες, άγχος. Κάθε «μονοπάτι» ζωής που διαβαίνουμε για πρώτη φορά χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη, προετοιμασία και προσοχή.
Μπορεί η πρόοδος της τεχνολογίας να αντικατέστησε την «πλάκα» και το «κοντύλι» την πέννα και το μελανοδοχείο με το τάμπλετ και το κινητό στα παιδιά σήμερα, τα συναισθήματα όμως δεν επηρεάζονται.
Η συνεργασία λοιπόν του σχολείου με την οικογένεια για την αγωγή και μάθηση των παιδιών της, δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα και την «εύφορη γη» του Ευαγγελίου ώστε το σχολείο να μορφώσει «υιούς φωτός, υιούς αναστάσεως», όπως εύχεται η εκκλησία μας.
Το σχολείο είναι για όλους μας, το «θησαυροφυλάκιο» της γνώσης, ο τροφός και ο αιμοδότης του πολιτισμού μας, που εμπλουτίζει σώμα και νου με δεξιότητες και την ψυχή με πνευματικές αρετές ζωής. Και κατά τον Μέγα διδάσκαλο του Γένους Κοσμά Αιτωλό, οικογένεια και σχολείο είναι οι δύο «φτερούγες» του παιδιού για να πετάξει στον δικό του κόσμο, καλύτερο από τον δικό μας.
Καλό «ταξίδι»
Καλή χρονιά