Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΙΑΒΑΖΑ χθες το ρεπορτάζ για το φράγμα της Μεσοχώρας και για τη «…σύμπασα Θεσσαλία που βρίσκεται σε κινητικότητα» με στόχο να απεμπλακεί ένα έργο εθνικής σημασίας, του Αχελώου δηλαδή, και μελαγχόλησα. Μελαγχόλησα στη σκέψη, ότι πολύ μεγάλωσα. Πώς αλήθεια πέρασαν τόσα χρόνια δίχως να το καταλάβω, μελαγχόλησα στη σκέψη ότι για όλα τα δεινά της χώρας υπάρχουν εξηγήσεις, θυμήθηκα πράγματα και καταστάσεις, ονόματα και συσκέψεις, συνέδρια και αναλύσεις…
ΚΑΙ επειδή πιστεύω ότι μεγαλύτερη από τη σοφία είναι η εμπειρία, άρχισα να κάνω ασκήσεις μνήμης και να φέρνω στο μυαλό διάφορα ιστορικά (για την υπόθεση Αχελώος) ονόματα, όπως του υδροενεργειακού επιστήμονα Στέλιου Μαγειρία, που από το 1981 και μετά... μάλλιασε η γλώσσα του σε αμέτρητα συνέδρια στο νομό μας αλλά και στην πρωτεύουσα, να μιλά για τη σπουδαιότητα του έργου εκτροπής του Αχελώου, τους γεωτεχνικούς μελετητές και τον Κώστα Γκούμα να κάνουν το ίδιο, τους πρωθυπουργούς στη γιορτή του Κιλελέρ να το εξαγγέλλουν κάθε χρόνο, με πρώτο τον Ανδρέα Παπανδρέου που ήθελε με τον Αχελώο να… ξεδιψάσει τη Θεσσαλία, ύστερα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που έφτασε τα 95(!) και ακόμα να... τρέξει νερό στο αυλάκι (τους άλλους δεν τους «έκαιγε» και τόσο αφού το έργο μπλοκαρίστηκε από οικολόγους και Αιτωλοακαρνάνες), μέχρι τα τελευταία πέντε - δέκα χρόνια που τα πάντα ξεχάστηκαν και τα λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαραμίστηκαν…
ΘΥΜΗΘΗΚΑ ακόμα καμιά δεκαπενταριά νομάρχες και περιφερειάρχες που ασχολήθηκαν με το έργο του Αχελώου και τα υποέργα του, τα αμέτρητα πρωτοσέλιδα της «Ε» από το ‘82 και μετά, με τον τίτλο «Προχωρά η εκτροπή του Αχελώου», τον Βλασιάδη, τον Λαμπρούλη, τον Τζανακούλη, τον Κουκουλάκη, τον Πανούτσο, τον Ζαμπουνίδη, τον Καπατζόγλου, τον Εξαδάκτυλο, τον Κατσαρό, τον Καλαφατάκη, τον Τράντο, τον Λιακόπουλο, τον Βασιλείου, τον Καρατζιώτη, τον Γκούπα, τον Αγοραστό να τρέχει 30 χρόνια μετά στις Βρυξέλλες και καμιά τριανταριά βουλευτές και υπουργούς, και άλλους δεκάδες ακόμα που ξεχνώ, οι οποίοι από τότε μέχρι σήμερα έκαναν απλώς μια... τρύπα στο νερό του Αχελώου! Όχι γιατί έφταιγαν αυτοί, αλλά γιατί έτσι είναι η «παράδοση» στην Ελλάδα! Σαν τις καλές ομάδες ποδοσφαίρου ας πούμε. Πώς λέμε, ακόμα και αν παίζουν τον αντίπαλο μονότερμα, αν δεν θέλει η κ... η μπάλα;
ΥΣΤΕΡΑ θυμήθηκα την υπόθεση του νέου (στοιχειωμένου πλέον) Τελωνείου της Λάρισας, εκεί στο Ομορφοχώρι. Το θυμάστε; Ακόμα είναι εκεί, καραγιαπί, έτοιμο να καταρρεύσει από το 1989! Κι όμως, ο τότε υφυπουργός Γιώργος Αδαμόπουλος, έδωσε μέσω του προϋπολογισμού, 350 εκατομμύρια δραχμές, αν ενθυμούμαι καλά. Πεταμένα λεφτά του ελληνικού λαού. Όπως έγινε και στο λιμάνι του Αγιοκάμπου. Που κατασκευάστηκε δύο φορές επειδή την πρώτη το έκαναν... ανάποδα! Και βούλιαζαν οι βάρκες! Το τελωνείο δεν κατοικήθηκε ποτέ. Επειδή δεν ήθελαν να μετακινηθούν εκτός πόλης οι υπάλληλοί του! Και φυσικά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Επειδή ούτε οι εφοριακοί εκείνα τα χρόνια δεν δέχονταν να μεταφερθούν οι υπηρεσίες τους εκεί!
ΤΑ έργα στην Ελλάδα, δυστυχώς τα σκοτώνει η φθορά της αναμονής. Το ελληνικό περίμενε! Έτσι θα γίνει και με τον θρυλικό Αχελώο. Και αν παρ΄ ελπίδα συμβεί επιτέλους η εκτροπή, θα είναι τότε που θα έχει στερέψει ο ποταμός. Και που θα έχει αντί για τον Αχελώο εκτραπεί ολοκληρωτικά η χώρα!
