Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Το ισχύον Σύνταγμα της Χώρας, το ψήφισε η Ε΄ αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων και τέθηκε σε ισχύ στις 12-6-1975. Έκτοτε αναθεωρήθηκε τρεις φορές, το 1986, το 2001 και το 2008. Επίκειται όμως και τέταρτη προγραμματισμένη, από την επόμενη Βουλή, η οποία στην προκειμένη περίπτωση, θα χαρακτηρισθεί ως αναθεωρητική.
Η ανάγκη της αναθεώρησης του Συντάγματος, διαπιστώνεται, με απόφαση της Βουλής που, λαμβάνεται ύστερα από πρόταση πενήντα τουλάχιστον Βουλευτών, με πλειοψηφία των τριών πέμπτων (180) του όλου αριθμού, των βουλευτών των μελών της, σε δύο ψηφοφορίες που, απέχουν μεταξύ τους, έναν τουλάχιστον μήνα. Με την απόφαση αυτή, καθαρίζονται ειδικά, οι διατάξεις που, πρέπει να αναθεωρηθούν, από την επόμενη Βουλή η οποία λειτουργεί συγχρόνως και ως αναθεωρητική. (Άρθρο 110 του ισχύοντος Συντάγματος).
Επομένως την επεξεργασία και την διατύπωση, καθώς και την ψήφιση των αναθεωρητέων διατάξεων, αναλαμβάνει η αναθεωρητική Βουλή, η οποία θέτει σε ισχύ αυτές με ειδικό ψήφισμά της.
Παρά τις τρεις προηγούμενες αναθεωρήσεις, εντούτοις εξακολουθούν να υπάρχουν, ακόμα διατάξεις και άρθρα που, δημιουργούν δυσλειτουργίες και αγκυλώσεις όπως το άρθρο 32, περί επιλογής προέδρου της Δημοκρατίας, συνεπεία των οποίων, η χώρα βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο, σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που, τείνει να παραλύσει τελείως τη λειτουργία της κρατικής μηχανής και να οδηγήσει τον τόπο, σε πρόωρες εκλογές που, θα είναι εάν γίνουν, ενδεχομένως η χαριστική βολή της όποιας, προόδου έχει συντελεσθεί μέχρι σήμερα σαν οικονομία σε αυτή, τη δύσμοιρη πατρίδα μας.
Εάν η παρούσα η Βουλή, δεν προλάβει να κινήσει, συνεπεία διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, τις διαδικασίες αναθεώρησης του Συντάγματος, τότε η επόμενη Βουλή, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως Αναθεωρητική και συνεπώς, η τόσο αναγκαία, για τον τόπο αναθεώρησή του, μετατίθεται για την μεθεπόμενη Βουλή που, τούτο σημαίνει πάμε πίσω τουλάχιστον οκτώ χρόνια. Και όμως αυτό δεν συγκινεί καθόλου, τον εν δυνάμει Πρωθυπουργό της χώρας, ο οποίος από τον Σεπτέμβριο του 2012 ζητά, συνέχεια πρόωρες εκλογές, και ως εκ τούτου, δεν συναινεί όπως, η παρούσα Βουλή, να εκλέξει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Κατά την άποψή μου, ως αναθεωρητέα άρθρα θα πρέπει να είναι υποχρεωτικά τα:
- 32. Εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, εφόσον εξακολουθεί να τον εκλέγει η Βουλή, να μην απαιτούνται για την εκλογή του τα 3/5 του όλου αριθμού των Βουλευτών (180) αλλά να αρκεί η απόλυτη πλειοψηφία των 151 εδρών.
- 51. Να καθορισθεί ο ακριβής αριθμός των Βουλευτών και αυτοί δεν μπορεί να είναι περισσότεροι από 151. Στη σημερινή διατύπωση κυμαίνεται από 200 μέχρι 300.
- 53. Οι Βουλευτές να εκλέγονται για πέντε συνεχή έτη, όπως συμβαίνει και με τους Ευρωβουλευτές, αντί των τεσσάρων που, ισχύει μέχρι σήμερα. Να καθιερωθεί το ασυμβίβαστο της θέσης του Υπουργού ή Υφυπουργού με αυτή του Βουλευτού.
- 61. Χρειάζεται επαναδιατύπωση ώστε να ξεκαθαρίζεται, με απόλυτη σαφήνεια, τα της ασυλίας, της ατιμωρησίας και του ακαταδίωκτου των Βουλευτών, ακόμα και στην αυτόφωρο διάπραξη, κακουργηματικών των πράξεων, χωρίς την άδεια της Βουλής, όπως ισχύει μέχρι σήμερα.
- 86. Στην κυριολεξία απαλλάσσει από την όποια ποινική ευθύνη, κάθε μέλος της Κυβέρνησης, όταν η Βουλή, μπορεί να ασκήσει τη δίωξή του, μόνο μέχρι το πέρας της δεύτερης συνόδου, της Βουλευτικής περιόδου που, αρχίζει από την τέλεση του αδικήματος, διαφορετικά επέρχεται παραγραφή. (Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Σιράκ, από το 1995 μέχρι το 2007, αμέσως, μετά την ολοκλήρωση της θητείας του το 2007, παραπέφθηκε στη δικαιοσύνη και δικάστηκε, ύστερα από είκοσι χρόνια για οικονομικές ατασθαλίες που, είχαν γίνει στο Δήμο Παρισίων όταν ήταν Δήμαρχος από 1987 – 1995).
- 88. Η πρώτη παράγραφος του άρθρου αυτού κάνει μνεία για τις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο 4 περί ισότητας των Ελλήνων. Νομίζω πρέπει αυτή η διάταξη να καταργηθεί.
- 110. Κλειδώνει το Σύνταγμα τόσο ερμητικά που, γίνεται πολύ δύσκολη, η αναθεώρησή του, η οποία επιτρέπεται μόνο μετά από πέντε χρόνια από την τελευταία αναθεώρηση. Γι’ αυτό και η αναθεώρηση αυτού του άρθρου κρίνεται επιτακτική, ώστε, να αποκτήσει μεγαλύτερη ευελιξία και ως εκ τούτου κρίνεται ουσιαστική και αμέσου προτεραιότητας.
Το ισχύον Σύνταγμα μας, είναι από τα πλέον μακροσκελή του κόσμου, με 27.000 λέξεις, με 120 άρθρα, λίγο φλύαρο και με πολλές ασάφειες και αγκυλώσεις και απ’ αυτή του, την αναθεώρησή του, πρέπει να προκύψει ένα άλλο πιο σύντομο, με πολύ λιγότερες λέξεις και ακόμα λιγότερα άρθρα. Να μπορεί δε να αναθεωρείται από την Βουλή, με τη σημερινή διαδικασία, οποτεδήποτε, εφ’ όσον όμως συγκεντρώνει πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των Βουλευτών της (180). Έτσι θα μπορεί να αναθεωρείται πραγματικά ανά πενταετία και όχι, ανά δεκαετία και πάνω όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, με την προβλεπόμενη σε αυτό, κλειδωμένη διαδικασία.
Απ’ αυτά και μόνο τα δειγματοληπτικά παραδείγματα, προκύπτει πιστεύω αδήριτη ανάγκη, όπως η επόμενη Βουλή πρέπει να είναι Αναθεωρητική, ώστε, όχι μόνο αυτά τα άρθρα αλλά και άλλα πολλά, τα οποία δημιουργούν ασάφειες και παρενέργειες, στην εύρυθμο λειτουργία του πολιτεύματος, να αναθεωρηθούν, κατά τέτοιο τρόπο, που, να βάζει τέρμα στην ασυλία και στην ατιμωρησία όλων των επίορκων αυτού του τόπου. Είναι μια ευκαιρία χρυσή θα έλεγα, να αποκτήσει η πατρίδα μας ένα σύγχρονο και λειτουργικό Σύνταγμα που, θα βάζει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
