Για το οποίο έλλειμμα σίγουρα δεν φταίνε αυτοί που απεμπολούν το πιο ιερό δικαίωμα που τους παρέχει ένα δημοκρατικό πολίτευμα! Το δικαίωμα δηλαδή του εκλέγειν και εκλέγεσθαι! Του εκλέγειν για την ακρίβεια γιατί το εκλέγεσθαι (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν ισχύει για τους περισσότερους! Το εκλέγεσθαι είναι κατά βάση για τα μεγάλα τζάκια και τους εύπορους!
Όταν έκλεισαν προχθές οι κάλπες έψαξα, όπως φαντάζομαι έκαναν οι περισσότεροι, να ενημερωθώ από τους δημοσιογράφους, τους ειδικούς αναλυτές και κυρίως τους πολιτικούς για τα αποτέλεσμα των εκλογών και κυρίως να ακούσω τα συμπεράσματα και τις εξηγήσεις τους. Πλήρης απογοήτευση! Το τελευταίο πράγμα που τους απασχολούσε ήταν ο μεγάλος κερδισμένος των εκλογών, που δεν είναι άλλος από την τεράστια αποχή! Ένας πρόχειρος υπολογισμός δείχνει ότι: Αν το ποσοστό αποχής έδινε βουλευτικές έδρες, αυτές θα ήταν πολύ περισσότερες από αυτές που εξασφάλισε το κόμμα που σχημάτισε αυτοδύναμη Κυβέρνηση! Η αποχήμ δηλαδή, έδινε Αυτοδύναμη -και μάλιστα ισχυρότατη- Κυβέρνηση!
Αυτό δεν συγκίνησε καθόλου τον δικομματισμό. Αν μπορούμε, βεβαίως, λαμβανομένης υπόψη της τεράστιας διαφοράς μεταξύ του πρώτου και δευτέρου κόμματος, να μιλάμε πλέον για δικομματισμό. Και οι μεν (οι πρωτεύσαντες) πανηγύριζαν για τα υψηλά ποσοστά τους και οι δε (οι δεύτεροι και καταϊδρωμένοι) έριχναν μαύρα δάκρυα για το στραπάτσο τους. Οι γύρω-γύρω ασφαλώς το απολάμβαναν! Τι είχανε, τι χάσανε! Εκείνη ακριβώς την ώρα έψαξα στο διαδίκτυο και είδα ξανά τον Μαυρογυαλούρο! Τον είδα και το μεσημέρι πριν πάω να ψηφίσω και προετοιμάστηκα! Κάθε Κυριακή των εκλογών όλο και κάποιος τηλεοπτικός δίαυλος παίζει τον Μαυρογυαλούρο! Τυχαίο άραγε; Ο Αθάνατος παλιός ελληνικός κινηματογράφος βγαλμένος μέσα από το DNA μας!
Να δούμε τώρα τι σημαίνει να είσαι βουλευτής (πόσο μάλλον υπουργός) και να πέφτουν μάτσο τα ευρώ και τα άλλα πολλαπλά ευεργετήματα (διότι αυτά είναι περισσότερα από τον μισθό αν δεν το γνωρίζετε)! Αυτοί δηλαδή (πλην ελαχίστων λαμπρών εξευρέσεων) που τα λίγα προηγούμενα χρόνια έφεραν τα μνημόνια τις περικοπές μισθών, τις απολύσεις την κατάργηση των δώρων, τον ΕΝΦΙΑ και πάει λέγοντας. Και μερίμνησαν ώστε να έχουμε τα πιο ακριβά διόδια, τα πιο ακριβά καύσιμα και τα πιο ακριβά καταναλωτικά αγαθά στην Ευρώπη (μιλάμε για τα βασικά αγαθά, όχι για πολυτέλειες). Και φόρους και φόρους, πολλούς φόρους! Μας λένε πως έρχεται η ανάπτυξη! Ξέρω κι εγώ, οι φτωχοί πάντως δεν χορταίνουν τρώγοντας ανάπτυξη. Δουλειά θέλουν με Αξιοπρεπές Μεροκάματο! Και σωστή Παιδεία και Υγεία, πάντα δωρεάν, γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Όσο για την εξήγηση στο ερώτημα, γιατί δηλαδή πρόεκυψε αυτός ο ασύντακτος κοινοβουλευτικός πολυκομματισμός, κάτι που να σημειωθεί δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά πανευρωπαϊκό, η απάντηση είναι σχετικά εύκολη και απλή: Ο κόσμος θέλει λύσεις στα προβλήματά του! Και δεν βλέπει να έρχονται από το υπάρχουν πολιτικό προσωπικό!
Πάμε, λοιπόν, για την επόμενη μέρα, με αυτοδύναμη Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας (διότι αυτοδύναμη Κυβέρνηση από τους απόντες/λουόμενους ποτέ δεν σχηματίζεται), χωρίς στην ουσία να έχει απέναντι της σοβαρή (σε εκπροσώπηση στη Βουλή) αξιωματική αντιπολίτευση. Έναν ρόλο που να θυμάστε, από τώρα και στο εξής, θα διεκδικούν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ! Εκεί να δείτε «σκοτωμούς» και πισώπλατα «μαχαιρώματα». Κάτι που συνεπάγεται πλήρη αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα.
Και μια και πιο κάτω κάνουμε αναφορά σε κάποια δυσθεώρητα μεγέθη, δείτε τώρα σύμπτωση! Πριν 150 χρόνια: Ο ξεχωριστός Συριανός λογοτέχνης μας Εμμανουήλ Ροΐδης, οξυδερκής και χιουμορίστας, έλεγε:
«Οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας:
α) Εις ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΥΣ, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού.
Β) Εις ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΥΣ, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.
Γ) Εις ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των».
Πάντα επίκαιρος! Από τότε μέχρι σήμερα πολύ λίγα πράγματα αλλάξανε.
Υστερόγραφο: Κατά τα άλλα υπάρχει ένας Δήμαρχος φυλακισμένος (Χιμάρα), υπάρχει ένα ψευδοκράτος στην Κύπρο που σχεδόν έγινε κανονικό κράτος, υπάρχουν τα Σκόπια που οικειοποιούνται τη γλώσσα και την Ιστορία μας, υπάρχει και μια Τουρκία που θέλει το μισό Αιγαίο και πάει λέγοντας… Υπάρχει και μια κουβέντα στη μέση για τη διαχείριση της πανδημίας (εμβόλια, μπόνους σε νέους για να προσέλθουν στα εμβολιαστικά κέντρα, πρόστιμο στους ηλικιωμένους που δεν εμβολιάστηκαν, απολύσεις υγειονομικών, Τέμπη, πρόσφυγες, μετανάστες και λαθρομετανάστες). Όχι δεν ψήφισα αυτό που νομίζετε! Η δημοκρατική σκέψη και αντίληψή μου δεν το επιτρέπει! Απλώς ανησυχώ βαθύτατα για τον τόπο μας….
Εξήντα τρεις είναι οι υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί και υφυπουργοί! Παναγία μου! «Ουκ εν τω πολλώ τω ευ» έλεγαν οι Αρχαίοι Υμών Πρόγονοι! Πλήρωνε λαέ μου, πλήρωνε!
Παρ’ όλα αυτά δεν θα πάψω ποτέ να νιώθω πολύ περήφανος για την Ελληνική Καταγωγή μου. Διότι: Υπάρχουν και κάτι λίγοι αμετανόητοι και αθεράπευτοι Έλληνες που σε πείσμα όλων των παραπάνω εξακολουθούν να δακρύζουν όταν κοιτούν τους Παρθενώνες και συγκλονίζονται όταν διαβάζουν Όμηρο, Ελύτη, Ρίτσο, Σεφέρη, Παπαδιαμάντη, Παλαμά, Κάλβο και πάει λέγοντας!
* O δρ Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
είναι καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού, av.avgoustiνοs@gmail.com
