Η νίκη της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη στις 21 Μαΐου ήταν μεγάλη. Η ΝΔ αύξησε -ως Κυβέρνηση!- τα ποσοστά της, ενώ ουδείς μπόρεσε προεκλογικά να προβλέψει τη διαφορά των 20 μονάδων από το 2ο κόμμα. Πρόκειται για αποτέλεσμα στρατηγικής βαρύτητας. Αυτό το αποτέλεσμα προήλθε, επειδή ο Πρωθυπουργός τοποθέτησε τη ΝΔ στο σωστό σημείο του πολιτικού χάρτη. Ήταν μία τοποθέτηση που έφτασε τη ΝΔ κοντά στο 41% με ποσοστό άνω του 10% στα δεξιά της! Με εξαίρεση τις «ιδιαίτερες» μεταπολιτευτικές εκλογές του 1974, η ευρύτερη κεντροδεξιά παράταξη ποτέ δεν ανέπτυξε αντίστοιχη εκλογική και πολιτική υπεροχή.
Στις 25 Ιουνίου, στις εκλογές που έπονται, η κάλπη είναι πάλι άδεια, όπως πολλοί λένε. Σύμφωνοι, υπό μία αίρεση. Η κάλπη που έχουμε μπροστά μας «παίρνει ρυθμό» από τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Με άλλα λόγια, η νέα κάλπη που θα στηθεί την 25η Ιουνίου «έχει μνήμη». Η μνήμη, όμως, αυτή δεν πρέπει επ’ ουδενί να δημιουργήσει εφησυχασμό. Η ΝΔ ζητά επαναβεβαίωση του ποσοστού των πρώτων εκλογών. Μόνο τότε εξασφαλίζει ισχυρή αυτοδυναμία και η κυβερνησιμότητα δεν τίθεται υπό αίρεση. Ειδικά στο σενάριο της επτακομματικής Βουλής, το 40% κρίνεται ως επιβεβλημένη επίδοση, ώστε η νέα Κυβέρνηση να είναι σταθερή-τολμηρή και να πάει τον τόπο μπροστά. Όσον αφορά τη διελκυστίνδα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, αναφέρεται απλώς στην επόμενη μέρα της αντιπολίτευσης. Στο επίπεδο της κυβερνησιμότητας η ΝΔ ανταγωνίζεται μόνο τον εαυτό της και την επίδοσή της στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Η διαφορά με το 2ο κόμμα δεν διαδραματίζει τον παραμικρό ρόλο, παρά αφήνει μόνο χρήσιμες πολιτικές εντυπώσεις. Κατά τα λοιπά μόνο παραπλανητικά μπορεί να λειτουργήσει.
Αν οι δημοσκοπήσεις και το εν γένει πολιτικό κλίμα αποτυπωθεί στην προσεχή κάλπη, το βάρος της επόμενης μέρας για τη ΝΔ θα είναι μεγάλο. Η εντολή στη ΝΔ μπορεί να είναι ισχυρή και ηχηρή, αλλά θα έχει απαιτήσεις και μικρή ανοχή. Το στοίχημα της επόμενης μέρας θα είναι να αξιοποιήσει η ΝΔ το μήνυμα που θα της έχουν δώσει οι πολίτες. Και το μήνυμα θα είναι να «αφήσει πίσω» ό,τι παραπέμπει στην κρίση και στα αίτια αυτής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Να κάνει γρήγορα μεταρρυθμίσεις που θα «τον τρέξουν» γρηγορότερα από την όποια κυβερνητική φθορά. Πρέπει να αξιοποιήσει όλη τη συσσωρευμένη εμπειρία μιας ταλαιπωρημένης -από το 2008- χώρας. Να διαχειριστεί με ποιότητα το πολιτικό κεφάλαιο που απλόχερα οι Έλληνες πολίτες του εμπιστεύθηκαν.
Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο. Και φταίει κατά βάση ο ίδιος. Είχε την ευκαιρία -ως αντιπολίτευση- να ανανεωθεί, να διορθώσει τα ρήγματα της εικόνας του, να υπερβεί τις αυταπάτες του. Δεν την αξιοποίησε. Έχασε ακόμη και τις ψήφους με κοινωνικό πρόσημο, δεν βρήκε τα υφολογικά κλειδιά να μιλήσει στην κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να επανεπινοήσει τον εαυτό του. Δεν το έκανε. Σπατάλησε τη δυνατότητα να διαχειριστεί τη ματαίωση της αντιμνημονιακής του ταυτότητας. Αποδοκιμάστηκε γι’ αυτό σκληρά. Ήταν το κόμμα που ως αντιπολίτευση εισέπραξε την ψήφο διαμαρτυρίας! Εργαλειοποίησε τον εκλογικό νόμο ψηφίζοντας την απλή αναλογική και έπεσε στην παγίδα ενός επιβαρυντικού διλήμματος για τον εαυτό του. Είπε: Ψηφίστε ΝΔ, γιατί αλλιώς θα έχετε χάος... Το δίλημμα παραμένει ισχυρό και στη 2η κάλπη: Αν ψηφίσουμε ΝΔ έχουμε Κυβέρνηση, αν δεν ψηφίσουμε τι έχουμε; Η αυτοπαγίδευση του Τσίπρα είναι απόλυτη. Οδήγησε τον τόπο σε νέες εκλογές, όπου μόνο ένα κόμμα διεκδικεί την εξουσία!
Όπως φαίνεται, λοιπόν, την 26η Ιουνίου το πολιτικό σκηνικό θα επαναδιαταχθεί. Αυτό έχει πολιτικό ενδιαφέρον. Ζητούμενο είναι το πρόσημο να είναι θετικό για τον τόπο. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη που θα προκύψει πρέπει να πει το οριστικά όχι σε παραλυτικούς συμβιβασμούς. Η αντιπολίτευση πρέπει να ανασυνταχθεί. Το συλλογικό ψυχολογικό τραύμα των τελευταίων 15 ετών πρέπει να κλείσει. Και ο πολιτικός κύκλος του λαϊκισμού πρέπει επιτέλους να ηττηθεί.
* Ο Νίκος Ντόλας είναι φιλόλογος, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, υποψήφιος βουλευτής ΝΔ Λάρισας.
