Ελληνικός λαός, χθες και σήμερα, ο αυτός

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Τούτες τις μέρες υπήρξαν κάποιοι λίγοι, ευτυχώς, που επέκριναν τον λαό μας για τα αποτελέσματα των εκλογών, ενώ κάποιοι άλλοι, όταν συγκρίνουν τους Νεοέλληνες με τους Αρχαίους, υποστηρίζουν, ότι αυτοί οι τελευταίοι ήταν ασυναγώνιστοι και πολύ καλύτεροι απ’ τους σημερινούς. Και αυτό, γιατί εκείνοι δημιούργησαν το ένδοξο παρελθόν και έγιναν αιτία να γίνει η χώρα μας γνωστή στην οικουμένη, ενώ εμείς με τα καμώματά μας την καταντήσαμε Ψωροκώσταινα και κατώτερη των περιστάσεων. Είναι, όμως, αυτή η πραγματικότητα ή όχι;
Ας πάρουμε, λοιπόν, μια γεύση απ’ το, πράγματι, ένδοξο παρελθόν του λαού μας. Αυτό έχει να κάνει, κυρίως, με τα επιτεύγματα του 5ου π.χ. αιώνα της Αθήνας του Περικλή. Έχει να κάνει, δηλ., με τη σύλληψη της δημοκρατικής ιδέας και το διάλογο, με τις τέχνες και τον πολιτισμό, γενικότερα, δείγματα γραφής των οποίων είναι ο Παρθενώνας και άλλα μνημεία τέχνης. Έχει να κάνει με τα γράμματα και τους μεγάλους φιλοσόφους, όπως ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και, κυρίως, ο Σωκράτης, αλλά και με τους τρεις μεγάλους τραγικούς ποιητές, τον Αισχύλο, το Σοφοκλή και τον Ευριπίδη και τον σατιρικό ποιητή Αριστοφάνη. Έχει να κάνει, ακόμα, με τους νικηφόρους πολέμους κατά των Περσών, με τη γενναιότητα και το ήθος της ολιγαρχικής Σπάρτης, αλλά και με τη μεγάλη πορεία του Μακεδόνα βασιλιά, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, λίγο αργότερα, στα βάθη της Ασίας. Όλα αυτά μαζί με τη γλώσσα, το Δωδεκάθεο και το Ολυμπιακό ιδεώδες αποτελούν τα δομικά στοιχεία του ένδοξου παρελθόντος μας.
Ωστόσο, η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ένα ενιαίο κράτος, όπως σήμερα, αλλά κάθε πόλη, χωριστά, αποτελούσε κράτος με διαφορετικό πολίτευμα η κάθε μία. Οι κάτοικοί τους χωρίζονταν σε τάξεις ανάλογα με την περιουσία τους, στη δε Δημοκρατική Αθήνα το δικαίωμα του γνήσιου πολίτη είχαν μόνο οι άνδρες, παρότι ήταν πολύ λιγότεροι απ’ το σύνολο γυναικών, μετοίκων και δούλων. Μεταξύ των πόλεων ­ κρατών υπήρχαν ανταγωνισμοί και εχθρότητες και δεν έλειπαν οι μεταξύ τους εμφύλιοι πόλεμοι, αποκορύφωμα των οποίων υπήρξε ο Πελοποννησιακός ανάμεσα στους δημοκρατικούς Αθηναίους και στους ολιγαρχικούς Σπαρτιάτες. Αλλά και Εφιάλτες και πολιτικοί ανταγωνισμοί υπήρχαν μεταξύ τους, που οδηγούσαν σε εξοστρακισμούς και εξορίες. Ευτυχώς, που όταν κινδύνευαν από εξωτερικούς εχθρούς, ενώνονταν μεταξύ τους, καθώς συντελούσε σ’ αυτό η κοινή τους γλώσσα και θρησκεία, αλλά και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, κατά τη διάρκεια των οποίων σταματούσαν οι εχθροπραξίες ανάμεσά τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν σαν ένας λαός.
Και για να μην αδικούμε οι Νεοέλληνες τον εαυτό μας, καλό είναι να μην ξεχνάμε, ότι η χώρα μας και ο λαός της έχουν, μόλις, 200 χρόνια υπόστασης και ανεξάρτητου βίου ύστερα, μάλιστα, από τετρακόσια και πλέον χρόνια σκλαβιάς κάτω απ’ τον τουρκικό ζυγό, που επηρέασε το χαρακτήρα μας. Απέκτησε, επίσης, τα σημερινά της εδάφη, φέτα ­ φέτα, και ύστερα από σκληρούς αγώνες στο πεδίο της μάχης, αλλά και διπλωματικούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ενώ τα Δωδεκάνησα αποκτήθηκαν, μόλις, το 1948. Ως εκ τούτου, υστερούμε έναντι άλλων Ευρωπαίων, γιατί εκείνοι ξεκίνησαν πολύ πριν από μας τον αγώνα για αναγέννηση και ανάπτυξη.
Παρόλα αυτά οι Νεοέλληνες με συνεκτικό κρίκο τη γλώσσα, τη θρησκεία και το Δημοκρατικό μας πολίτευμα, που με αγώνες κατακτήσαμε, ανήκουμε, σήμερα, ως ισότιμα μέλη στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και έχουμε να επιδείξουμε κατορθώματα και λαμπρές σελίδες δόξας αντάξιες των προγόνων μας. Δεν είναι μόνο ο αγώνας του ‘21 για την ελευθερία και την εθνική μας ανεξαρτησία. Είναι και η εποποιία του ‘40, όταν ο ελληνικός λαός άφησε στην άκρη τις πολιτικές διαφορές και, πρώτος αυτός, αντιστάθηκε στις επιθυμίες του Άξονα δίνοντας το παράδειγμα, για να πράξουν το ίδιο και άλλοι Ευρωπαίοι. Αλλά και στον τομέα του αθλητισμού και των γραμμάτων έχει να επιδείξει η χώρα μας Ολυμπιονίκες και παγκόσμιους πρωταθλητές, αλλά και νομπελίστες, ενώ αποδεικνύουν την αξιοσύνη τους, σ’ όποιες χώρες εγκαθίστανται, για να εργασθούν, όσοι Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα μας.
Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, είναι ίδιος και χθες και σήμερα. Αν, τώρα, οι θεωρητικοί της Επανάστασης του ‘21 χρησιμοποίησαν ένα αφήγημα για την Αρχαία Ελλάδα τέτοιο, που να αποτελεί σημείο αναφοράς και ιδανικό πρότυπο για τη νεότερη αποσιωπώντας τις αδυναμίες της, αυτό δε σημαίνει, ότι όλα, τότε, λειτουργούσαν, άψογα. Είναι, μάλιστα, σίγουρο, ότι μπορούμε να γίνουμε οι νεοέλληνες πολύ καλύτεροι, αν καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τις διαχρονικές παθογένειες, που ταλαιπωρούν τον τόπο μας. Αμήν και πότε.