Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΤΟΝ Νοέμβριο του 1999, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον επισκέφθηκε την Αθήνα, προσκεκλημένος της ελληνικής κυβέρνησης... Όπως θα θυμούνται πολλοί, ο αρχικός προγραμματισμός της επίσκεψής του, άλλαξε (πήγε μια εβδομάδα αργότερα) εξ αιτίας της κινητοποίησης δυνάμεων της Αριστεράς, που οργάνωναν διαδηλώσεις εναντίον του... Ήταν τέλη φθινοπώρου και ήμουν προσκεκλημένος σ’ ένα συνέδριο στη Ρόδο, όπου δημοσιογράφοι και πολιτικοί ανταλλάσσαμε απόψεις στα πάνελ για τα ΜΜΕ τα απογεύματα, ενώ το πρωί, οι τολμηρότεροι εξ ημών έκαναν μπάνιο... Στους 22 βαθμούς γαρ η θερμοκρασία στο σμαραγδένιο νησί... Αποκαλόκαιρο σαν και αυτό που ζούμε αυτή την περίοδο στη Λάρισα...
ΣΧΟΛΙΑΖΑΜΕ τις πολιτικές εξελίξεις με τον πρόεδρο – τότε – του κόμματος των Φιλελεύθερων (των «Ταύρων») Στέφανο Μάνο, όταν φθάσαμε στο θέμα της αναβολής της επίσκεψης Κλίντον:
- Εγώ, λέει ο Στέφανος Μάνος, αν ήμουν πρωθυπουργός της χώρας και έβλεπα τον «ξεσηκωμό» της Αθήνας, ενόψει της επίσκεψης Κλίντον, δεν θ’ ανέβαλα την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου... .
- Αλλά, τι θα κάνατε;
- Θα άλλαζα απλώς τον τόπο της συνάντησης και θα τον πήγαινα στη Ρόδο... Έτσι και τους διαδηλωτές θα απέφευγα και τα κέρδη από τη συνάντηση αυτή θα πολλαπλασίαζα... Γιατί, καθώς κάθε επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης όλου του κόσμου, θα κυριαρχούσε στα ειδησεογραφικά δελτία όλων των τηλεοπτικών σταθμών όλου του πλανήτη, η εικόνα ενός πανέμορφου τουριστικού προορισμού, που το κλίμα του επιτρέπει στους επισκέπτες του να κάνουν μπάνιο ακόμη και λίγες ημέρες πριν μπει ο χειμώνας!...
ΘΥΜΗΘΗΚΑ αυτή τη συνομιλία χθες, που διάβασα δεκάδες φορές σε posts στο διαδίκτυο, αυτό που ο μίζερος ελληνικός Τύπος υπογράμμισε σε αρκετά πρωτοσέλιδα: ότι η επίσκεψη και φιλοξενία της κυρίας Αλαμουντίν- Κλούνεϊ και των συν αυτή στην Αθήνα, στοίχισε στο ελληνικό κράτος 10.900 ευρώ... Όλοι θεώρησαν τεράστιο το ποσό και προφανώς άχρηστο, αφού ελάχιστοι πιστεύουν ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικές οι υπηρεσίες της για την επιστροφή των περίφημων μαρμάρων: «αφού δεν τα έφερε η Μελίνα, σιγά μην τα φέρει αυτή» η επωδός της γνωστής νεοελληνικής γκρίνιας...
ΑΝΗΚΩ κι εγώ σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν ότι η ανάθεση της υπόθεσης της επιστροφής των Ελγινείων σ’ ένα δικηγορικό γραφείο του εξωτερικού μπορεί να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα... Για να μην σας πω, ότι, εύχομαι να μην έχει, καθώς πιστεύω ότι μια χαρά τα συντηρούν οι Άγγλοι ολ’ αυτά τα χρόνια, ενώ δεν ξέρω ποια τύχη θα είχαν αν έμεναν εδώ, όπου ένα αρχαίο θέατρο σαν αυτό της Λάρισας περιμένει πενήντα χρόνια την πλήρη αποκάλυψή του... Πενήντα χρόνια μάλιστα, αφ’ ότου γκρεμίστηκε η πολυκατοικία που κτίστηκε πάνω στις κερκίδες του με άδεια των αρμοδίων αρχών!...
ΟΜΩΣ, το θέμα μας, δεν είναι τα αρχαία, αλλά το κόστος της φιλοξενίας της κυρίας Κλούνεϊ... 10.900 ευρώ!...Ποσό τεράστιο για τους μίζερους... Ποσό, που δεν αξίζει τον κόπο ν’ ασχολούμαστε μαζί του, αν σκεφτούμε ότι μ’ αυτό «αγοράστηκε» τηλεοπτικός χρόνος εκατοντάδων (για να μη πω «εκατομμυρίων») χιλιάδων ευρώ!... Το γιατί, μπορούμε να το καταλάβουμε... Συνδέεται με την «ιδέα» του Στεφ. Μάνου που περιέγραψα παραπάνω, για την αξιοποίηση των επισκέψεων επωνύμων για τουριστικά οφέλη... Παρακολουθώντας, επί δυο εικοσιτετράωρα τα ξένα κανάλια, διαπίστωνε κανείς, ότι η πρώτη έξοδος της κ. Αλαμουντίν μετά το γάμο της με τον Κλούνεϊ ήταν ό,τι ενδιέφερε περισσότερο τους διαμορφωτές της παγκόσμιας κοινής γνώμης... Η εικόνα μιας ηλιόλουστης (καλοκαιρινής στα μέσα Οκτωβρίου!) Αθήνας, με την Ακρόπολη να αποτελεί το φόντο στις δραστηριότητες της διάσημης προσκεκλημένης, ήταν η καλύτερη διαφήμιση μιας χώρας που η μιζέρια των δημοσιογράφων και των πολιτικών της (ευτυχώς αυτή δεν φαινόταν στην οθόνη) δεν της επιτρέπει ούτε καν να το αντιληφθεί!... Οι εικόνες από το Μουσείο της Ακρόπολης με τη Διονυσίου Αεροπαγίτου στα καλύτερά της, το εστιατόριο στο Τουρκολίμανο ήταν ακόμη και για μας που βλέπαμε στο σχετικό ρεπορτάζ (προσωπικά το είδα στο βρετανικό SKY NEWS) την Ελλάδα που ξέρουμε καλά, μια πρόκληση για επίσκεψη!...
ΚΑΠΟΙΑ στιγμή άλλωστε, όλοι μας ζηλέψαμε έναν τόπο που τον είδαμε ως φόντο στη δραστηριότητα ενός προσώπου: στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση... Άλλωστε, είμαστε εκείνοι που αποφασίσαμε να ξοδέψουμε το 2004 εκατοντάδες εκατομμύρια για τη φιλοξενία των Ολυμπιακών Αγώνων με την προσδοκία της αύξησης του τουρισμού μετά τους αγώνες... Οι ίδιοι που θέλαμε να ξοδευτούν εκατομμύρια ευρώ, γιατί θεωρούσαμε ότι η εικόνα των Μεσογειακών Αγώνων του 2013 θα διαφήμιζε και θα έκανε τουριστικό προορισμό τη Λάρισα! Και τώρα; Μιζεριάζουμε για τα 10.900 ευρώ μιας κυρίας που έγινε αιτία ν’ ασχολείται με τις ομορφιές της χώρας μας ο πλανήτης για δυο εικοσιτετράωρα;
