Και ύστερα ήρθε η Δήμητρα

Από τον Στέλιο Τσιανίκα

Στον δημόσιο λόγο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου κυριάρχησε η προσχηματική επιχειρηματολογία των συνεργασιών.

Είναι γνωστό πως δεν υπάρχει πρόθεση και κουλτούρα των συνεργασιών. Γι’ αυτό ακούμε λόγια και λόγια και νοηματικές και πολιτικές ακροβασίες για κυβερνητικά σχήματα που κανείς από τους πρωταγωνιστές ούτε πιστεύει, ούτε θέλει. Μετά την τραγωδία των Τεμπών πολλοί πίστεψαν ότι η κατάρρευση του επιτελικού κράτους και οι ανάγκες της χώρας ωθούν τα πολιτικά κόμματα σε συγκλίσεις για πιθανές συνεργασίες.
Όμως ένα σχέδιο για εναλλακτικό μηχανισμό πληρωμών που επανέφερε στο τραπέζι ο Γιάνης Βαρουφάκης έφερε σε δύσκολη θέση τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΜέΡΑ 25 Έρικ Έντμαν, δήλωσε στο (πρώτο πρόγραμμα): «Για εμάς το νόμισμα πρέπει να είναι υπηρέτης του ανθρώπου και όχι ο άνθρωπος υπηρέτης του νομίσματος». Το εναλλακτικό νόμισμα του Γιάνη Βαρουφάκη ονομάστηκε Δήμητρα. Έγινε πλέον φανερό πως η Δήμητρα έκαψε τη λεγόμενη προοδευτική συμπόρευση.
Ανέτρεξα στη σοφία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας να κατανοήσω γιατί ο Βαρουφάκης διάλεξε το εναλλακτικό του νόμισμα να φέρει το όνομα της δημοφιλούς θεάς της αρχαιότητας.
Δήμητρα: θεά της γεωργίας των Ελλήνων. Αρχικά λατρευόταν στη Θεσσαλία κατόπιν και σε άλλα μέρη της Ελλάδος και κυρίως στο Φενεό της Αρκαδίας. Κατά τη μυθολογία περιπλανιόταν σε όλη τη γη με μορφή γριάς για να βρει την κόρη της Περσεφόνη που την άρπαξε ο Πλούτων. Φιλοξενήθηκε με ευγένεια από τον βασιλέα της Ελευσίνας Κελεό, στον οποίο δίδαξε την καλλιέργεια της γης.
Ενδεχομένως ο Βαρουφάκης διάλεξε να δώσει στο νόμισμά του το όνομα της θεάς της γεωργίας για να τονίσει πως σε πολλές εποχές και σε δύσκολες περιόδους το αγροτικό προϊόν είναι από μόνο του ένα ισχυρό εναλλακτικό «νόμισμα». Αν γυρίσουμε πίσω, σε μια άλλη Ελλάδα, στην Ελλάδα των πατεράδων και των παππούδων μας, έτσι γίνονταν οι ανταλλαγές. Η συμπαθής τάξη των μυλωνάδων έπαιρνε από το άλεσμα των γεννημάτων το περίφημο «ακσάι» (εκ του ρήματος εξάγω).
Στο χωριό μου στην Ανατολή ο Μυλωνάς Μήτσος Τούλας (Γκουντέλος) έτσι μεγάλωσε τα παιδιά του. Ο παππούς μου Στέλιος Τσιανίκας (Τέγος Τηγαρής) έδινε τυρί για να αγοράσει σιτάρι. Ακόμα και οι γιατροί στον κάμπο πληρώνονταν για τις ιατρικές υπηρεσίες τους με σιτάρι. Η ανταλλαγή αυτή ονομάζονταν «Κοντότα».
Τούτων δοθέντων. Αν η αξιωματική αντιπολίτευση χάσει τις εκλογές ας αναζητήσει την αιτία της ήττας στον κακό σχεδιασμό της προεκλογικής περιόδου. Ο λαός δεν εμπιστεύεται τις κακές παρέες. Δεν εμπιστεύεται επίσης αλλαγές των θέσεων κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, π.χ. κυβέρνηση προοδευτικών δυνάμεων, κυβέρνηση νικητών, κυβέρνηση ηττημένων, κυβέρνηση ανοχής.
Από τα βάθη 2.500 χρόνων ποιητικής δημιουργίας των σοφών ποιητών μας έρχεται η φωνή του μεγάλου ποιητή που μας διδάσκει:
«Εν παντί πράγει δ’ εσθ’ ομιλίας κακής κάκιον ουδέν, καρπός ης ασύμφορος».
Σε κάθε δουλειά δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την κακή συνεργασία που δεν αφήνει να προοδεύσει και να αποδώσει καρπούς.
Αισχύλος, Επτά επί Θήβας