Κατεβαίνω από το σπίτι μου στο κέντρο της Λάρισας, πηγαίνω στον φούρνο, στη φίλη μου τη Μαρία και της λέω τα έμαθες; Μπορεί να σε πληρώνω κάποια στιγμή με «ΔΗΜΗΤΡΕΣ». Τα ίδια είπα και στον φίλο μου τον Βασίλη με το Παντοπωλείο, τα ίδια και στον Κώστα με το καφέ στη γωνία. Ακόμη γελάνε... Γυρίζω τη σελίδα της εφημερίδας μου και διαβάζω για τα 36 κόμματα που τελικά θα λάβουν μέρος στις εκλογές του Μαΐου. Πόση ξεκαρδιστική «αρλούμπα» να χωρέσουν οι ελληνικές προεκλογικές εκστρατείες; Πόση ανόητη ψηφοθηρία σε θολά εκλογικά νερά; Πόσους «μετά Χριστόν» θαυματοποιούς να αντέξει αυτός ο έρμος τόπος; Πίστευα ότι μετά τις τελευταίες δεκαετίες στην προεκλογική κονίστρα του τόπου, τα έχω δει όλα. Είναι, όμως, έτσι; Από τις πίτσες που έστελναν στον Βασίλη Λεβέντη του 0,1%, από τα ποσοστά κάποτε του 1% των γραφικών συνωμοσιολόγων του τόπου, μέχρι τα πρόσκαιρα μορφώματα του Facebook και τις πληρωμές με «ΔΗΜΗΤΡΕΣ» του κ. καθηγητή με ένα (Ν). Γιατί καλά τα οικονομοτεχνικά λογύδρια στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων, που εντυπωσιάζουν τους φοιτητές και άλλο να λες την προεκλογική σου μπαρούφα, παίζοντας στ’ αλήθεια «Monopoly» με την τσέπη και την ευημερία όλων μας. Ειδικά όταν οι δικές σου καταθέσεις είναι εκτός Ελλάδας...
Στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο, λοιπόν, η σαχλαμάρα χτυπάει... ταβάνι. Ο ένας λέει «Ναι» σε κυβέρνηση ηττημένων με λίγο από «ανοχή», πιστεύοντας ότι ακόμη μπορούμε να βαράμε τα νταούλια και οι αγορές να χορεύουν. Ο άλλος δεν θέλει για Πρωθυπουργό τον μεν, ούτε για εταίρο τον δε, αλλά ταυτόχρονα δεν προτείνει Πρωθυπουργό. Κάποιος άλλος επαναφέρει κάθε μέρα στις μνήμες μας τις τραγικές στιγμές του 2015, με τις ουρές έξω από τα ATM, μιλώντας για πληρωμές με «Δήμητρα» και «Οδυσσέα» και είχαμε και τη «μεγάλη» συζήτηση για το αν ο Άρειος Πάγος θα εγκρίνει τη συμμετοχή πολιτικών «ογκόλιθων», που από τη γράμμωση των γυμναστηρίων κάποτε η οργή της πλατείας μετέτρεψε σε Κοινοβουλευτικούς «ήρωες» σήμερα.
Από την άλλη, πόσα να τάξουμε πια και σε πόσους...; Ένα φαινόμενο τόσο παλαιομοδίτικο που με γυρίζει σε εποχές «Μαυρογιαλούρου». Είχαν ρωτήσει κάποτε τον Ελευθέριο Βενιζέλο για τον πολιτικό λόγο, που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι πολιτικοί πριν και μετά τις εκλογές και εκείνος είχε απαντήσει: «Αυτά τα οποία ελέγαμεν χθες ήταν διά να έλθωμεν εις την εξουσίαν. Αυτά τα οποία λέγωμεν σήμερον είναι διά να μείνωμεν εις την εξουσίαν». Πόσο επίκαιρο για μια χώρα, που διαχρονικά αντιμετώπιζε πρόβλημα πολιτικής αξιοπιστίας, καθιστώντας τους πολιτικούς ως αποδιοπομπαίους τράγους στα μάτια των πολιτών, ειδικά μετά τις εκλογές. Βέβαια, ήρθε η σημερινή συγκυρία και επέτεινε το πρόβλημα λόγω της ένδειας σε σπουδαία πολιτικά πρόσωπα, καθώς οι ηγετικές φυσιογνωμίες άλλων εποχών δυστυχώς δεν υπάρχουν πια.
Την ίδια στιγμή, λίγοι, δυστυχώς, έχουμε αντιληφθεί πλήρως τη δύναμη της ψήφου. Όχι, δεν είναι το κέρασμα σε μία ταβέρνα από έναν υποψήφιο βουλευτή, ούτε το ρουσφέτι που έγινε κάποτε. Ούτε καν το τάξιμο για την επόμενη μέρα της εκλογής. Είναι αυτό που ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει: «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου». Εύχομαι, λοιπόν, τη σωστή στιγμή οι πολίτες και μνήμη να διαθέτουν, μα κυρίως ορθή κρίση για το πώς βλέπουν το μέλλον τους...
Ας σοβαρευτούμε. Σε λιγότερο από έναν μήνα θα έχουμε ίσως την πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων ετών, με το βασικό διακύβευμα να είναι πλέον ξεκάθαρο: Θα προχωρήσουμε μπροστά με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον ή θα γυρίσουμε πίσω σε έναν δρόμο σκοτεινό και ανασφαλή; Θα επιλέξουμε έναν έμπειρο κυβερνήτη με πλήρωμα, που αποδεδειγμένα μπορούν να ξεπερνούν τρικυμίες ή θα γυρίσουμε στους πολιτικούς πειραματισμούς, που οδήγησαν στα εθνικά «ναυάγια» των περασμένων ετών; Θέλουμε τον ηγέτη που ακούγεται, προτείνει και διεκδικεί για την πατρίδα μας στο εξωτερικό ή εκείνον που στέκεται αμήχανος απέναντι στους ξένους ηγέτες; Αρκετά με τις επικίνδυνες προεκλογικές «φαντασιώσεις». Αρκετά με τους παράλληλους μονολόγους των ανούσιων debate. Αρκετά με τα «παχιά» λόγια προεκλογικής βλακείας. Η γενιά μου θέλει ξεκάθαρες λύσεις και πράξεις. Τις έχετε...;
* Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος του Μητρώου Στελεχών της ΝΔ, επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων.
