Η μάχη της άγνοιας

Από τη Βαρβάρα Τσακουρίδου

«Η άγνοια είναι η αρχή της γνώσης»
Στη μάχη της άγνοιαςΣτη μάχη της άγνοιας όλοι εμείς στρατευμένοι, την πρόσκαιρη θητεία διανύουμε, στην υπηρεσία της Θείας Πνοής τη γνώση να πλατύνουμε. Μαχόμαστε με την ανάγκη που ποθεί, το σώμα χαρά να γιομώσει, τις πέντε αισθήσεις να απογειώσει… Σκιαμαχούμε και

προχωρούμε, την ψυχή μας να λυτρώσουμε από τα θραύσματα της συνείδησης, τους μετεωρίτες του μέσα διαστήματος, που αποστρακίστηκαν στα χείλη των σειρήνων, γνώση και λόγος να γενούν, μέσα από φωνές φτασμένες του αγνώστου. Τυραννικοί χρησμοί ρωτήματα ασαφή, προαιώνια στροβιλίζουν, στη διάβαση του νόστου∙ του ακαταμάχητου πόθου τον κλοιό των τρισδιάστατων οριζόντων, πασχίζουν να γκρεμίσουν, τους θυροφύλακες του νου να υπερβούν και να λαγαρίσουν∙ διασχίζοντας τη θάλασσα των ψευδαισθήσεων στην ακτή της ακατάλυτης Αλήθειας να οδοιπορήσουν. Οι σαρωτικοί άνεμοι του πάθους στα βύθια ιδεώδη σίγησαν∙ απ’ τις περιδινήσεις των πολυπλάνητων πόθων του νου και της καρδιάς, αναδύουν έναν νέον μόχθον: ξεθηκαρώνουν τον κόσμο των αντικειμένων στο φως των συμπαντικών, άφθαρτων δεδομένων. Και πάλι, ριχνόμαστε στη μάχη των αρίφνητων τεφροδόχων, των γενεαλογικών αόρατων εντολοδόχων… λίπασμα και τροφή εμείς, στη λιμασμένη γη. Όλοι εργάτες στη γήινη θητεία των ηδονικών προσκολλήσεων να αδράξουμε την ουσία των φαινομένων την ανυπολόγιστη αξία, την άφατη της ζήσης μυστική ποιότητα και πλαταιά σοφία. Μαχητές, με Θείες ανασαιμιές, αρματωμένοι όλοι, στην επιστράτευση της άγνοιας έναν νέο οιωνό ποθούμε να αναβλέψουμε… στρατευμένοι στην ακατάπαυστη μάχη, της καρδιάς, του κορμιού, του μυαλού, της αρετής και της κακίας, τη Λευτεριά κινούμε να κουρσέψουμε, ως νικητές στην αμάχη να διαφεντέψουμε. Στο κέντρο της αόρατης περιπόλου ο Υπερνούς ως παραστάτης, ανεπηρέαστος αυτόπτης μάρτυς, Θεατής και αρωγός της χαρμολύπης, του γλυκασμού, της ανείπωτης νίκης, μας καλεί τις πεθυμιές στον βωμό Του να προσφέρουμε… να κατακτήσουμε τον ουράνιο λειμώνα, το σύμπαν το αθώρητο, ανηφορίζοντας τον λαγαρό αγώνα. Μια παλέστρα η ζωή να κάνουμε το πάλεμα αγάπη!! η ύλη σε πνεύμα να μετουσιωθεί∙ στην κύκλια αναμέτρησή του. Είναι το σκοτάδι φως να γενεί. Η ηρωική έξοδος, απ’ την επισκότηση των συνόρων βρίσκεται στο Φρούριο του νου∙ Ενέδρευε με αφοβία και υπομονή με νόημα και προσμονή και πάλεψε το στείρο ταξίδι με θέληση τρανή, αγνή, φωτερή∙ Η γνώση να πλατύνει, να γίνει ο κύκλος μεγάκυκλος, οικουμενικός… Η μεγάλη ιδέα, μέγας σκοπός. Ολη η πλάση ήσουν και είσαι Εσύ η ακατάλυτη ουσία, η μεταλλαγή∙ η διάσπαση, η συνένωση, του χωροχρόνου η άφθαρτη, αρχέγονη Πνοή. Αγάπησε το κάθε τι κι’ ο λιγόπνοος νους θα φωτιστεί… Όλα ομοιάζουν με φευγαλέα αστραπή… Μια φλόγα λαμπερή, απ’ το ίδιο άσβεστο κερί, είναι το Πνεύμα που ενώνει την κάθε μορφή∙ το παγκόσμιο σώμα το αιθερικό, που η ματιά του Εγώ προς το παρόν αγνοεί…