Θεία πρόσκληση: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...»

Από τον Δημήτριο Νταφούλη, επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο

Στο μέσον περίπου της Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μας γιορτάζει και προβάλλει τον Σταυρό του Κυρίου μας, για ενδυνάμωση στον πνευματικό μας αγώνα, την πορεία μας προς τον Γολγοθά και την ενσυναίσθηση του μαρτυρίου Του.

Ο Σταυρός Του είναι σύμβολο νίκης, θυσίας, αγάπης, μαρτυρικό, αλλά και ελπιδοφόρο, σωτήριο και Ανάστασης! Τον προσκυνούμε, τον ασπαζόμαστε και τον παρακαλούμε, τον σεβόμαστε και τον δοξολογούμε. Είναι η βοήθειά μας, η στήριξή μας, η ελπίδα μας. Στολίδι και φυλαχτό στο στήθος κάθε πιστού. Είναι το «Ξύλον της Ζωής», ο ζωηφόρος, ο τίμιος και ζωοποιός σταυρός, όπλον ακαταμάχητον, είναι το θείον φως του Εσταυρωμένου.
«Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζουμε».
Η Σταύρωσή Του δεν είναι μύθος. Είναι ιστορικό γεγονός. «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου», ομολογούμε. Ο Σταυρός Του έγινε σύμβολο συμφιλίωσης του Δημιουργού με το δημιούργημά Του και άνοιξε για όλους μας ‘η θύρα του Παραδείσου!».
Αυτή είναι η μεγαλύτερη δωρεά του Χριστού στον άνθρωπο, πάνω από τον Σταυρό του μαρτυρίου Του.
«Ας γίνει το θέλημά Σου...», είπε. Ό,τι χάσαμε με την παρακοή των πρωτόπλαστων , το κερδίσαμε με την υπακοή του Χριστού. Η θεία πρόκληση απευθύνεται διά του Ευαγγελίου Του προς όλους μας.
«Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».
Ανώνυμη πρόσκληση σε όλους. Πλούσιους, φτωχούς, σοφούς, μεγαλόσωμους, δυνατούς και αδυνάτους...
Πού μας καλεί να πάμε και τι να κάνουμε;
Μας καλεί να ακολουθήσουμε το μονοπάτι που οδηγεί στη συνάντηση μαζί Του. Γνωρίζουμε τη διδασκαλία Του και τον τρόπο ζωής του πιστού Χριστιανού. Δεν εκλιπαρεί, δεν αναγκάζει κανέναν. Όποιος θέλει, λέει. Ελεύθερη επιλογή, δική μας ευθύνη. Η εν Χριστώ ελευθερία θα μας βοηθήσει.
Πνευματική ελευθερία που διακρίνει το αγαθό από το κακό.
Είναι και αυτή δώρο Θεού αλλά και κάθε πιστός είναι συνυπεύθυνος και συνδημιουργός της προσωπικής του ελευθερίας.
Τα πάντα εξαρτώνται από τη δική μας βούληση. «Και άγριοι γινόμαστε και ήρεμοι», όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Θα αποδεχθούμε τελικά την πρόσκλησή Του στη «Νέα ζωή;». Αν «ΝΑΙ» θα πρέπει να λαμπρύνουμε τη στολή της ψυχής. Να απορρίψουμε ό,τι μας εμποδίζει να πλησιάζουμε τον Χριστό.
Ζούμε σε εποχή παρακμής και απαξίωσης αρχών και αξιών που ανέδειξαν ήρωες, οσίους και αγίους.
Σήμερα ο αθεϊσμός, ο πολυθεϊσμός, ο μηδενισμός... είναι η εικόνα της ερήμου, τόπος δοκιμασίας.
Αν, όμως, βαδίσουμε τον δρόμο της ελευθερίας με τον Χριστό και την αγάπη, τότε η δοκιμασία μπορεί να γίνει ευλογία Θεού, όπου θα βρούμε την όαση της ψυχής.
Ξάστερο λογισμό χρειαζόμαστε. Ο Θεός, με τη δημιουργία Του, μας έδωσε όλα τα αγαθά για να ομορφύνει τη ζωή μας.  Το σκοτάδι και το φως, ημέρα και νύχτα, υπάρχουν.
Δική μας η επιλογή αν βαδίσουμε στο φως ή στο σκοτάδι.
Μόνοι μας αποφασίζουμε για την ελευθερία μας ή κλείνουμε τις αγκαλιές και βάζουμε αλυσίδες δουλείας.
«Ζυγοστάθμιση στην πορεία μας χρειαζόμαστε».
Είμαστε αποφασισμένοι να απαρνηθούμε τη «γλυκειά» ζωή και ό,τι έχει σχέση με αυτή;
Να πούμε όχι στην εκμετάλλευση, στην οργή, στο ψέμα, στη συκοφαντία, στην παιδεραστία, στον εγωισμό, τον πλούτο, τη χλιδή; Στη χαλάρωση των ηθών;
Να πούμε ΝΑΙ στην αγάπη, στην αλληλεγγύη, την αλήθεια, την εγκράτεια, τη μετριοφροσύνη...;
Θεοποιήσαμε τον άνθρωπο παραβλέποντας πως τα ανθρώπινα λάθη σκορπούν τον θάνατο, τον πόνο, τη φτώχεια και σπέρνουν την ανασφάλεια και τον φόβο στη ζωή μας.
Η θεία πρόκληση, όμως, μας καλεί να αλλάξουμε τον κόσμο αρχίζοντας από τα μέσα του εαυτού μας.
Να απαρνηθούμε τον κακό μας εαυτό και με τον μανδύα της ανακαίνισης να πορευτούμε προς τον «Νυμφώνα» Του.
Να δούμε και τη «μαδεμένη» ψυχή μας, να ανοίξουμε τις αγκαλιές μας και να απλώσουμε το χέρι μας σε κάθε πάσχοντα συνάνθρωπό μας με λόγο, αλλά και έργο.
Προβλήματα θα υπάρχουν πάντοτε. Έτσι είναι η ζωή. Οι πνευματικές δωρεές Του Χριστού δίνουν τις καλύτερες λύσεις. Δίνουν πρότυπα ζωής.
Προχωράμε και ελπίζουμε για το καλύτερο και αγιότερο.
Ο Σταυρός Του, βοηθός και οδηγός μας.